اشعار

وصف تو چنان است، که انشا شدنی نیست           هر چند نوشتـیم، به مـولا شـدنی نیست

مدح تو به قرآن مجید است، «به قرآن»           با شعر و غزل، وصف تو املا شدنی نیست

حال و احوال دلم بدجور طوفانی شده            غیبت جان کاه تو آقا چه طولانی شده

می‌رسد فصل بهار و ای بهـار من بیا            از غـم دوری تو این دیده بارانی شده

دلهـا شده دوبـاره پـريـشان مـادرت            آقا بيـا به مجـلـس ما جـان مـادرت

روزیِّ فــاطـمـيـۀ مـا را زيـاد كـن            دست شماست سفرۀ احسان مادرت

مثـل شـمع سحـری آب شدی از گریه            از خودت بی‌خبری آب شدی از گریه

بسترت خیس شد از اشک بیا گریه نکن            ناله‌ها از نفس انداخت تو را گریه نکن

همه خوبانِ جهان عبد و غلامت زهرا            همه عـالـم شده دلبسته و رامت زهرا

هرکه دارد به جهان رتبه‌ای و منزلتی            میخورَد غبطه بر آن اوجِ مقامت زهرا

بی‌تو يا فـاطـمه با محـنت دنـيا چه كنم           وای با اينهمه غم، بی‌كس و تنها چه كنم
گيرم امروز به صد محنت و حسرت گذرد           چونكه فردا برسد، با غـم فـردا چه كنم

حرفی بزن سکوت دوای تن تو نیست            اینجا به کنج خانه که جای تن تو نیست

خـیلی تنـت ضعـیف شده فکـر می‌کنم            شایـد که این لبـاس برای تن تو نیست

هر زمان کردم نظر دیدم که بیداری چرا؟           پیشِ رویم چادر از رو بر نمیداری چرا؟

کس نمیگوید سلامم؛کس نمیگوید جواب           بین این غمها تو قفلِ غم به لب داری چرا؟

وقتی که حال و روز تو بهتر نمی‌شود            در چـهـره‌ام امـیـد مـیـسـر نـمـی‌شـود

با زحـمتی دو دیده به من باز کن گـلم            آیـیــنـه از نـگـاه، مـکــدّر نـمـی‌شــود

قلب دنيا سنگ شد وقتي كه آن در می‌شكست           بايد از شرمندگي آنجا زمين سر می‌شكست

فاجعه تازه رقم می‌خورد وقتي كوچه ديد           در كمال بهت مردم قلب حيدر می‌شكست

برخواست دگر جمع کند بستر خود را            میخواست که خوشحال کند همسر خود را

امروز خودش پای تنور آمد و نان پخت            تا سیـر کـند فـاطـمه نـان آور خود را

ای روزگار چند صباحـی به کام باش            بر زخـم ما به جـای نمک الـتیام باش

جـمـعـیـتی رسـید ز دارالـنّـفـاق شهـر            روح الامـیـن مراقـب دارالسّـلام باش

می نـشینم وسط روضۀ روح افـزایت            تا کـمی یاد کـنـم از مـحـن عـظمـایت

اولـیـن آرزویـم هـسـت بـمــیـرم زیـر            پـرچـم مشـکی یا فـاطـمة الـزهـرایت

صاحب نفسان خاک در حضرت زهرا            محـتـاج دعـای سحـر حضرت زهـرا

چون فضّه و اسما همه شب گرم طواف است            جبـریل امین دور سـر حضرت زهرا

نقل زَمَخشَری ست كه روزی ابولهب            یك سنگریـزه جـانب احمد روانه كرد

ریگی، به طول و عرض نخود، در كَفَش گرفت            از روی كین، نبی خـدا را نشانه كرد

هر زمان سختی هر مرحله بی‌حد می‌شد           فـاطـمـه مـادر دلـسـوز محـمـد مـی‌شـد

گـاه با تیغ زبان یک تـنه حـیـدر بود و           گاه در خواندن خطبه خود احمد می‌شد

دریایی و دل دادی یک روز به دریایی            این شد که پدید آمد از عشق تو دنیایی

هم سرّ خـدایی تو، هم بـاغ حـیـایی تو            هم نـور دل سـاقـی، هم مـادر سـقـایی

داده ست نام فاطمه، داور به زهرا            داده لـقب صـدیـقۀ اطهـر به زهـرا

جنّت همان توصیف اجمالى زهراست            جنّت به کوثر وصف شد کوثر به زهرا

ای مقـام تو فـراتـر ز هـمه بـاورها            مـادر اهل یـقـیـن، سایـۀ بـالا سـرها

همه مدیـون تو هـسـتـند الهی مـادر            سایه ات کم نشود از سر این نوکرها

پخش سبک                   (به سبک: وای از شرر سوز غم نور دو عینم)

جز غصه ندارم به لب دیده کلامی            زهـرا و جـنایـات لعـیـنان حـرامـی

بین شرر افتاد ** در پشت در افتاد