اشعار

گرچه من خود نسب از حضرت مولا دارم            بـخــدا عــشـق بـه ذرّیــۀ زهــرا دارم

من غـلام حـسـنـم، خـادم دربارِ حسین            آبـرویـی اگـرم هـسـت، از آنـجـا دارم

اول شب بـود امـا تـرس فـردا داشتـند            دست و پا گم کرده بودند و تماشا داشتند

اقتدای این جماعت بر امامی دیگر است            طول دادم سجده چون، قصد فُرادا داشتند

ارثی ز یـاس طایفه بی‌شک نداشتم            بر پهـلـویم اگر گُـل میخـک نداشتم

بعد از تو هیچ شب به مدارا سحر نشد            بعد از تو هـیچ روز مبارک نداشتم

با وجودی که پدرجان گله خیلی دارم            نـوۀ فـاطـمـه ام حـوصلـه خـیـلی دارم

وسـط آن همه اسبـاب جـسـارت بر ما            نفـرت از سلـسله و هـلهـله خیلی دارم

بردن نام تو هر چند خطـر داشت پدر            دخترت عشق تو را مد نظر داشت پدر

ذره ای تــرس بـه دل راه نـدادم زیـرا            دخترت مثل علمدار جگـر داشت پدر

کنج خرابه حالم از این غم خراب شد            پیراهـنم ز خـون سرِ تو خضاب شد

خیلی برای خشکی لبهات گریه کرد            دیـدم کـنـار آب فـرات عمه آب شد

من دسته گـل پـرپـر گـلـزار حسینم            من شـمع فـروزان شب تـار حسیـنم

من کنج قـفـس مرغ گرفـتار حسینم            من عـاشق دل باخـته و یـار حـسینم

از محـرم، حـرمی دور و برِ ماه کشید            از دو چشم من و تو تا حرمش راه کشید

در کویر من و تو روضه گرفت و آنگاه            آب شیرین حیات از دل این چاه کشید

صد شکر میکنم که گرفتار تو شدم            منّـت نـهـاده اى و عـزادار تو شـدم

احـرام عـشـق بسته به میـقـات آمدم            حیران کوى وصل به دیدار تو شدم

قـبـلـه نـمـای اهـل ولا کـربـلای تو            دارد هـمیـشه بوی خـدا نیـنـوای تو

تـا تو دلـیـل راه منی، گـم نمی شوم            راه بهشت می رود از روضه های تو

بی حـیـایی پیکـر دینِ مرا فـرسوده است           غفلت از صاحب زمان بر درد من افزوده است

از دل زهـرایـی آقـا خـجـالـت مـی کـشم           آن قدر از معصیت کردن دلم آلوده است

این بیرق و سیاهی ماتم مقدس است            آب و هوای تکیه برایم مقدس است

اشک برای تو بخدا ارث مادری ست            این قطره های جاری شبنم مقدس است

نام حـسین را که نـوشتـم قـلم گریست            اول قـلم گریست سپس دفترم گریست

هر چند باعث همۀ گریه ها (غـم) است            اما همین که داغ تو را دید غم، گریست

حـسیـن آییـنـه دار جـمـال توحید است            حسین جلـوه نـمای جـلال توحید است

حسین منحصراً واصل الی الحق است            حـسین مـظهـر تام کـمـال توحید است

پخش سبک

مـا بـرای حسینـیم، نوکـرای حـسیـنـیم            عـمـریه زیـر دین کـربـلای حـسیـنـیـم

کربلا عرش اعلای دنیاست            کـربـلا قـبلۀ سیـنه زنهاست

پخش سبک

ای کـریم کـریما حـسین جـان            لالۀ سـرخ زهـرا حسیـن جان

ما هـمه سـائـل کوی عـشـقـیم            فَـتَصَـدّق عَـلَـیـنـا حسین جـان

پخش سبک

بـاز در شـور و نـوای مـسـلـمـم            خونجگـر بهـر عـزای مـسـلـمـم

مـسـلـم آن اهل غـم و آه حـسـین            دومـیـن قــربـانـی راه حــسـیـن

پخش سبک

تو سفـیـنـة النجاتی، سـاقـیِ آب حـیـاتی           کشته امر به معروف، تو قتیل العبراتی

الگوی هر مسلـمانی ** فـدای دین و قـرآنی ** بر جـسم عـالمی جانی

پخش سبک                           حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام

کوفه میا حسین جان، کوفه وفـا ندارد            کـوفی بی مـروت شـرم و حـیـا ندارد

گردد به شـهـر کـوفه مسلم فـدایت آقا            در کوچه های غـربت گِریَم برایت آقا

پخش سبک

گر آمده ایم اینجا، ما زائـر مولاییم            دعوت شده از سویِ،صدیقۀ کبراییم

بـا کــوه گــنـاه و، بـا دیـدۀ گـریـان            گل کرده به لبها، آوای حسین جـان