اشعار

پخش سبک                   (به سبک: ای ماه من می ریزم از....)

من که دگـر بار سـفـر بـستم مدیـنه           من زائـر کـرب و بلا هـستم مدیـنه

می‌سوزد از پا تا سرم، ای وای، ای وای           شد پـاره پـاره جگـرم، ای وای، ای وای

پخش سبک   

مـن امــام ســاجــدیــنـــم            ای مـدیـنــه دل غـمـیـنــم

ای مــدیـنــه آمـد امـشـب            لــحــظـه‌هـای آخــریـنــم

پخش سبک      

به تاب و تَعـبَم من، ز غـم لَبالَبم من            اگر که زنده ماندم، رَهین زینبم من

مـنـم یـوسـف زهــرا            که مانده‌ام به صحرا

در گـیر و دار غـائـله زیـنب اگر نبود            شـلاق بود و سلـسلـه زیـنب اگر نبود

ما بـین کـربلا و همین روضه‌های ما            تا حـشـر بود فـاصله زیـنب اگـر نبود

کسی‌که از تو و از داغ تو خـبر دارد            هـمیـشـه در غـم تـو دیـدگان تـر دارد

دلی که سوخت برایت خدا بهایش داد             خـدا به سـوخـتگان غـمت نظـر دارد

خواستم جانـم زره باشد برایت، دیر شد           حلقه‌های زخم از پا تا سرت زنجـیر شد

منعکس شد رنگ خونت در غروب آفتاب           قلب مجروح تو هم خورشید این تصویر شد

ای غزل صبر و استـواری و ایثار            شیرزنِ کـربلا…. وصـیِّ علـمدار

روی ســرت سـایـۀ کــتـاب الــهـی            زیـر قـدمهـای تـوسـت گـنـبـدِ دَوّار

گریه کرد و آه سردی از دل مضطر کشید           آن که با انگشت زخمی لاله‌ای پرپر کشید

کوچه کوچه شهر پیغمبر سراسر ناله شد           تا شهـیـد زنـدۀ زینب عـبا بر سر کـشید

تا اشک هست در بصرم گریه می‌کنم            با این تـوان مخـتـصرم گـریه می‌کـنم

تـنها نه با دو چـشم تـرم گـریه می‌کنم            با خـون مانده بر جگـرم گریه می‌کنم

من که جز با تو هوای سفرم هیچ نبود            سـفـرم بود، ولی هـمـسـفـرم هیچ نبود

رفت سامان من از بی‌سر و سامان شدنت            با سرت جز قـدم در به درم هیچ نبود

مـا آب از دو دیـدۀ گـریـان گـرفـته‌ایم            از سفـرۀ شـماست اگر نـان گرفـتـه‌ایم

روزی ما به دست شما میخـورد رقـم            پس رزق را ز دست کریمان گرفته‌ایم

بعد عـمری، که گـرفـتار غـم بابا بود            بازهم گوشۀ یک حجره، تک و تنها بود

پسر سـوم زهـراست، مـراعـات کـنید            بـخـدا هـمـسـفـر عـمـۀ عـاشـورا بـود

چـل سال هرشب روضه گردان تو بودم            بـا عـمـه‌هـا، پـاره گـریـبـان تـو بـودم

چـل سال شد حرف از تنت، چل سال مُردَم            رفـتم سر سفـره ولی چـیزی نخـوردم

میـان نـالـۀ خود مـی‌بـرم نـوای تو را            که خطبه خطبه شوم شرح،ماجرای تو را

تـمام بـار به دوش من است می‌بـیـنی            که می‌کشم به سرِ شانه کربلای تو را

رسید وقت سفر، سر به زیر شد زینب            حسینْ چشم تو روشن! اسیر شد زینب

هزار زخم، روی پیکرت دهن وا کرد            هـزار سـالْ زِ داغ تـو پـیـر شد زینب

پخش سبک ۳                             (به سبک: دل تو را من اگر شکستم)

عــزیــز بـا جــان بـرابـر مـن            شهـیـد عـطـشـان؛ بـرادر مـن

فـتاده بر خاک چو در بر مـن            به جـسم بی سر، نظـر نـمـودم

از دست مهربان شما هر که نان گرفت            بـالای دست حاتـم طایی مکـان گرفت

عرض نیاز پیش کریمان درست نیست            باید همیشه دست به روی دهان گرفت

راوی نوشت روی تـنت پا گذاشتند            سر را جـدا نموده و تن را گذاشتند

آقا بگو که بی‌صفتان روی پیکرت            جایی برای بوسۀ زهـرا گـذاشتند؟؟

تا کی غریبانه در این کـنعـان بمانم؟!            در انـتـظـار دیـدنـت گــریـان بــمـانـم

تـا کـی منِ قـحـطـی زده بـین بیـابـان            مـحــروم از بـاریـدن بـاران بـمـانـم؟!

پخش سبک۱                            ( به سبک: عـلیِّ اکبـرِ مـن )

تـــو ای ســالار زیــنـب            بـبـین دلـدار زیـنـب (۲)