اشعار

 پخش سبک  

در شـأنِ تو نـازل شد از داور            انّــا اعــطــیــنـاکَ الــکــوثــر

ای دشـمـنـت تـا به ابـد ابــتــر            بــودی هـمـیـشـه یـاورِ حـیـدر

 پخش سبک  

مهربـان مـادرم، نـور عیـن توأم            دیده بگشا ببیـن، من حسین توأم

ای جوان مادرم، قد کمان مادرم

 پخش سبک  

خدایا چه تلخ است و سخت است،خداحافظی های امشب

شــروع غـریـبـیِ حیدر، شـروع صبــوریِ زیـنـب

 پخش سبک  

دار و ندار علی، ای کـوثر بی همتا            السلامُ علیکِ، یا صدّیـقَةَ الکُـبری

در حشـر و میـزان و روزِ وانفـسا            اِشــفَـعـی لـی یـا اِنــسـیَـةَ الـحــورا

 پخش سبک                         (به سبك خیال وصالت ربوده)

سلام ای عزیز پیمبر، سلام ای علمدار حیدر          تویی قدر و یاسین و انسان، تویی راز آیات کوثر

سلام ای شهید ولایت، همه هستی من فدایت          به جز غم ز دنیا ندیدی، الهی بـمیـرم برایت

گریه در دست گرفته است عنان را زهرا           ناله بُرده است ز کف تاب و توان را زهرا

بسته ای از چه تو بر روی علی دیدۀخویش           بــاز کـن پـنـجـرۀ بـاغ جـنـان را زهــرا

زهرای من که غصه تو را پیر کرده است           دردا چه با تو بـازی تـقـدیـر کرده است

تو سینه سوز دردی و من سینه سوزصبر           ما هر دو را زمانه زمینگیر کرده است

دنیاست چو قـطـره ایّ و، دریـا زهـرا            کی فرصت جلوه دارد ایـنجـا، زهــرا

قـدرش بود امروز نهـان چون دیـروز            هـنگـامـه کـنـد ولـیـک فــردا، زهــرا

زهـرا كه بود بـار مصیبت به شانه اش            مهـمان قـلب مـاست غـم جـاودانـه اش

دریاى رحمت ست حریمش، از آن سبب            فُـلـك نجـات تـكـیـه زده بر كـرانـه اش

دسـتم به دامـان کـسی که بـیـن کـوچـه            دسـتـش جــدا از دامـن مــولا نـمی شـد

جـان عـلـی مـرتضی در مشت او بود            او را زدنـد و بـاز مـشـتـش وا نمی شد

بیمارم و به سر زده سـودای مرگ را            دارم بـه هـر نـمـاز تـمـنـای مـرگ را

لـب بـسـت از تـرنّـم آمـیـن که زیـنـبـم            در گـریـه ام شنـیـد تـقـاضای مرگ را

امـسـال هـم نـوکـر حـسـابـم کـردی آقا            بـد بــودم امّـا انــتــخــابــم کــردی آقـا

در مـجـلـس روضـه مرا هـم راه دادی            یک بـار دیـگـر مـسـتـجـابـم کردی آقا

این جـمـعـه هم گـذشت بدون زیـارتـی            یـا ایّـهـا الـعـزیــز نـگـاهـی، عـنـایـتـی

سائـل منـم چگونه نـگـاهم نمی کـنـی؟            سلطان تویی کجا ببرم عرض حاجتی؟

تو در بیت ولایت بعد مادر مادری زینب           تو از طفلی امیرالمؤمنین را یاوری زینب

به دست کوچک خود پاک کن اشک از رخ بابا           عزیزم هرچه باشد توعلی را دختری زینب

دارد نـشـانـه از حـــرم بــی نـشـانـه ات          تـشیـیـع مـخـفـیــانـه و دفـن شـبـانـه ات

باب تو بـاب وحیِ درِ رحـمـت خـداست          چون شد که قـتـلـگـاه تـو شد آستـانه ات

مــن اولــیــن شــهــیـــدۀ راه ولایــتــم            این است خـطّ مـشـی جهـاد و هـدایـتـم

مـن راوی مـصـائب غـم‌هـای حـیـدرم            بنـوشته روی تـربـت مـخـفـی روایـتـم

دامـن پُـر از ستـاره بـه خـون جگر کنم           مرگم به ازشبی است که بی‌تو سحر کنم

ای جـوشن هـمـیـشــۀ حیــدر! چـرا نشد           من پشت در برای تو خود را سپر کنم؟

تا قلب مـن نگـشتـه از غصّه پاره مادر           خیز و نوازشــم کـن با یک اشاره مادر

تــو آفتــاب مغــرب، مــن ماهـپــارۀ تو           بنگر چگونه ریــزد چشمم ستاره، مادر

خـورشیـدوار سـر کشد از دل شـراره‌ام           ای آسـمـان بـســوز بـه مـاه و سـتـاره‌ام

من چـاره‌ سـاز خـلـقـم و با داغ فــاطمه           افتــاده‌ام ز پــا و ز کـف رفـتـه چـاره‌ام

زیـنب! مبـاد شکـوه ز بـی‌مـادری کـنی           آمــاده بـاش تـا کــه پـدر پـروری کـنـی

با مرگ من چو روز علی تیره می‌شود           بایـد بر او بسـوزی و روشنگـری کـنی