اشعار

اگـر دشـمـن کـنـد نـقــش زمـیــنـم            رسـد ظلم از یـسـار و از یـمـیـنـم

به قـرآن تـا نـفـس دارم به سـیـنـه            طـرفــدار امــیــرالــمــؤمــنـیــنــم

دردا که پـیـر گـشـتم، در مـوسم جـوانی           این مـوسم جـوانـی، این قـامت کـمـانی!

گردون به خون نشیـند، چشم کسی نبیند           ابــر سـیـاه سیـلـی، بر حُـسـن آسـمـانـی

حـلـقـه انـگـشتـر دین را نگین افتاده بود          آیۀ تـطـهـیـر بر روی زمیـن افـتـاده بود

از درِ بیت الولا می رفت آتش بر فـلک          پشت آن در هستی هست آفرین افتاده بود

 پخش سبک

ما زائـر حــرم زهـرایـیـم            مـستـحـقّ کـرم زهـرایـیـم

ذکر عــالــم ها یـا زهــرا            بـضـعـۀ طاهــا یـا زهــرا

 پخش سبک

عـلـمـدار مـن، یــار مـن، یــاور مـن            تـــولای تــو دیــن مــن بــــاور مــن

گــل یـاس من، جـان من، دلـبـر مـن            مکن تـرکـم ای یار و هـمـسنگر من

 پخش سبک

فاطمیه* طلوع مهر درد و غمها* بهار اشک سینه زنها* به یاد غصه های مولا

فاطمیه*حدیث روضه های زهرا* به گوش دل صدای زهرا* مُحرّم عزای زهرا

 پخش سبک  

درود هــمــه اهــل بــیــت و            نــبــی مُــکــرّم بــه زهـــرا

مـن الآن الـی روز مـحـشـر            ســلام دو عــالـم بـه زهــرا

 پخش سبک                             آتش زدن در و دیوار

خون گریه کن ای دل برای زهرا            بـشـنــو ز پشت در نــوای زهــرا

واویلا واویلا آه و واویلا

 پخش سبک                              اذان گوئی بِلال حبشی

هستم عـلـی جـانـم دلـتـنـگ بـابـا            بــگــو اذان گــویــد مـــؤذّنِ مــا

واویلا واویلا آه و واویلا

 پخش سبک   

کـنار پـیـکرت زهـرا ببین لبـریـز آهم            ز بعـد تو بـرای درد دل دنـبـال چـاهم

مـنـو داغ فـراقـت، مـنـو درد جــدایـی            مـرا با رفتن خود، غـریـبـم می نـمایی

جگرم خون و دلم سر به گریبان علی است           صبح هم در نظرم شام غریبان علی است

گرچـه بــا چـاه کنـد درد دل خــود ابراز           چاه هـم بی‌خبر از غصۀ پنهان علی است

سـلام فـاطـمـیـه، ســلام مــاه مــاتــم            سلام اشک و گریه، سلام ناله و غـم

سـلام ای سیـاهـی، سـلام ای کـتـیـبـه            سلام بزم روضه، سلام نـوحـه و دم

با گریه مأنوسم نه یک ماه و دو ماهی            شـد گــریــه ام بـاب فـیـوضـات الـهـی

هر روز و شب کارم سلامِ برحسین است            با این امـیـدی که کنی سـویـم نـگـاهـی

بـیـدار نشد این دل غـفـلـت زده تا چند            هشدار بر این دیدۀ حسرت زده تا چند

از نفسِ خطاکـار و ز ابـلـیسِ جـفـاکار            تبریک بر این قلب مصیبت زده تا چند

مدیـنه! کـاروانی سوی تو با شیـون آوردم          ره آوردم بود اشکی که دامن دامن آوردم

مدینه! در به رویم وا مکن چون یک جهان ماتم          نیاورد ارمغان با خود کسی، تنها من آوردم

تا فکر و ذکر من همه دیـدار دلبـر است           من در میان جمع و دلم جای دیگر است

من در میان جمع و دلم سمت سامراست           آنجا که اشک زائرش از آب کوثر است

مـا ســائـلـیـم و نـوکـریـت آبــروی مـا            یا ایـهـا الـعـزیـز نظـر کن به سوی ما

تا کی بـرای نـافـلـه هـای سحـر گـهـی            با خون دل شود دل شب ها وضوی ما

من در پـنـاه چـشـم هایت سـرفـرازم            از این که آقـای منی بر خود بـنـازم

بـاشـد تـمــاشـایـی مـنـاجــات دل من            بـا نـم نـم گـریــه بـود راز و نـیــازم

برای آمـدنت گر چه چـشـم دنـیا هست            به خـاك پا مگـذاری كه دیـدۀ ما هست

اگر چـه بـاز گـذشت و نیـامدی امروز            دوباره وعده به دل میدهیم، فردا هست

آهـت اگـــر دامــان آدم را بـگــیــرد            آتـش تــمـام اهـل عــالــم را بـگـیـرد

آن روز غیر از دست هایت نیست دستی            که بـاز هم از لطف دستـم را بگـیرد