اشعار

 پخش سبک                             (به سبک پوشیده رخت سیه)

یا حجـت بن الحـسن ای نـور دیـده            عــزای جــدّ غـریـب تـو رســیــده

ای اُمــیــد هــمــه ســرت سـلامت            مـهــدیِ فــاطــمـه سـرت سـلامـت

 پخش سبک                               (به سبك دلا پر غمه یا فاطمه)

امام مـتـقـی یـا سیـدی            یا علیَ النّقی یا سیدی

ای عزیز زهـرا، جـان ما فـدایت            عشق سینه زنها، صحن سامرایت

ای نجل جواد، ابن رضا، حضرت هادی           بگرفته حسن بر تو عزا حضرت هادی
یک عمر ستـم دیـده ز جـور «متوکل»           در آیـنـۀ صبـح و مـسـا حضرت هـادی

ای از غـم تو بر جگـر سنگ شـراره            وی در همـۀ عـمـر ستـم دیـده هـماره

سنگـیـنـی انـدوه تو از کـوه فـزون تر            غـم های فـراوان تو بـیـرون ز شماره

ای دهــمـیــن رهــبــر والا مــقــام            نـجــل مــحــمــد خــلــف نُـه امــام
روح دعــا، روح سجــود و قــیــام            سایـۀ لطفـت به سر خــاص و عـام

کیـستـم من مظهـر کـلِّ صفات کبـریایم           هـادی اهل زمیـنـم رهـبـر خـلـق سمایم

آفتاب مُلک جان در شهر سُرِّ مَنَ رَآیَـم           جـدّ مـهـدی، زادۀ پـاک عـلّیِ مرتـضایم

اشک را روز جزا با نور قیمت می کنند           برتو هرکس گریه کرده وقف جنّت می کنند

ایـهـا الـهــادی گــدایــان در تـو تـا ابــد           برهزاران حاتـم طائی کـرامت می کنند

با سرانگشتم نوشتم آه... باران گریه كرد           كنج چشم شیشه جاری شد خرامان گریه كرد

تیرگی‌ها را كه باران از نگاه گریه شست           شاعری مهمان دریا شد پریشان گریه كرد

تـمـام اهـل نـظـر بر تو الـتـجـا بـکـنند           به نام پـاک نـقـی خـاک را طلا بکـنند

هـنوز بردن نامت کـمال بی ادبی است           به لفظ "حضرت آقا " تو را صدا بکنند

در بــارگــاه قــدس اگــر بـار می دهـنـد           تـنـهـا بـه احـتــرام رخ یــار مـی دهـنـد

چون در ازاش خون دل و دار می دهند           ایـن بـار را به مـیـثـم و عـمّار می دهند

کسی کـه بنـدۀ خـاص خـدای یکـتـا بود           وجـود اطهـر او در هـجـوم غـم ها بـود

هماره ذکر خـداونـد بـر لـبـش گل کـرد           همیشه گـلشن محـراب از او مصفا بود

خورشید در کرامت بی انـتهـای توست           جـنس ستاره وصلۀ روی عبای توست

یا ایـهـاالـنـقـی غـم عـشـقـت بـرای من           یا ایـهـاالـنـقـی سر و جانم برای توست

ای ذکـر جـان ثـنـای تو یا باقرالعلوم            وی حرف دل دعای تو یا باقرالعلوم

ای مصطفی سلام فـرستـاده سوی تو            از جـانـب خـدای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

مهر تو خار نخـل هـایم را رطب کرد            مــا را گــدای اول مــاه رجــب کــرد

آقـای من مـهـر تو را واجـب نوشتـنـد            یعنی تو را بر غیر تو غالب نوشتـنـد

عـطـر لبخند خـدا پیـچـیـد در دنیای من           پنجمین خورشید تا گل کرد در شبهای من

آیه ای نـازل شد از سمت بـلـوغ آسمان           روشنـی پـاشـیـد بر آیـیـنـۀ سیـمـای من

مه رجب، مه تسبیح، ماه صدق و صفاست           مه نماز، مه روزه، ماه ذکر و دعـاست
مــه عــبــادت پــروردگــار حــیّ ودود           مـه مـحـمـد و مـاه عـلـی، مه زهـراست

اوّل مـاه رجب شد جـلـوه گر ماهـی تمام          کامد از هفت آسمان و مهر گردونش سلام

اخـتـر چـار آسـمـان و آسمان هـفت مهر          یـوسف دو فـاطـمـه نـور دل خـیـر الانـام

تا شود آیـیـنـه بی زنـگـار در ماه رجب           از خـیال خویش سر بردار در ماه رجب

چـشـم اگر دارید بـاران دعـا را بشنـوید           می چکد نور از در و دیوار در ماه رجب

وزیــده دوبـاره نـسـیـم رجـب            مرا خوانده حق در حریم رجب

دلـم را هـوائی خـوبـان نمـود            خـدای رئـوف و رحیـم رجب

وقتی که عالم با وجودت آبـرو داشت            باید بـرای بـردن نـامت وضـو داشت

بیت علی یک عمر با تو رنگ و بو داشت            زهـرا دمـادم دیـدنـت را آرزو داشـت