اشعار

در عرش فرشتگان چه غوغا کردند            بــزم طرب و عشق مهــیــا کــردنـد

با آمــدن عــلــی اکــبــر، بــا شــوق            رخــســار محــمــدی تمــاشـا کردند

لطف خــدا شـامل به هنگــام دعــا شد           چون نام من مقبــول قلب مـرتضی شد

منّت ســرم بـنهــاد از بـهــر کـنـیــزی           تا همســرم سلطان دشت لالــه ها شــد

مدینه و گــل لبـخـنـد سیـدالشـهـداست          شب است و خانه ثارالله و چراغ هُداست

خـدا عجب پسری داده بر امام حسین          که پای تا به سر آیینۀ رسول خداست

دل می رود به دل شدگان اقـتــدا کند           شـاید کــسی بیاید و او را ســوا کند

از آیه های حمد مدد می شود گرفت           بــاید وسیــله ای گــرۀ بستــه وا کند

پخش سبک                                               (به سبك ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ)

اﺯ ﻣـﺪﻳـﻨـﻪ ﺳـﺮ زده ﺁﻳـﻴـﻨــۀ اﻧــﻮاﺭ داﻭﺭ            ﺯاﺩۀ اﺻﻼﺏ ﺷـﺎﻣـﺨـﻪ و اﺭﺣــﺎﻡ ﻣـﻂﻬـﺮ

ﺩﺭﻭﺩ ﻛﻌﺒﻪ ﺑﺮ، ﻋﺒﺎﺩ الصالحین            ﺳﻼﻡ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮ، اﻣﺎﻡ الساﺟﺪﻳﻦ

پخش سبک                                          (به سبک آمد آمد جـلوۀ حیّ سرمد)  

جلوه گر شد نور مهـر سعـادت            سَروَری که به کرم دارد عادت

آمد آمد روح ذکر و عبادت ، مبارک مبارک

سلام عـطـر خــوش دلـپـذیــر سـجـاده           ســلام دلـبـر سـجــده، امـیــر سـجــاده

سـلام سـفـرۀ پُـر نعـمـت دعـا خـوانـی           سـلام سفـرۀ مـهـمـان پــذیــر ســجـاده

نـور حق می دمد از مشرق سجـادۀ تو           چه شکوهی ست در این زندگی ساده تو

میرود ازنظرش جنت وملک وملکوت           آنکه از روز نخـسـتین شـده دلـدادۀ تو

محـیــط نـور را نـور آفــریــدنـد            سـپـاه شــور را شـور آفــریـدنـد

به خــورشـیـد ولایـت مـاه دادنـد            بـگـو نـورِ عــلی‌ نـور آفـریـدنـد

بــاز در بـحـر ولایـت گـهــری پـیـدا شد          ابر، یک ‌سو شد و قرص قمری پیدا شد

گـلشـن عـشـق و امیـدِ پـسـر فـاطـمـه را          الّه‌ الّه! چــه مـبـارک ثـمـری پــیـدا شـد

آرزوی کوه ها یک سجـدۀ طولانی اش           آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانی اش

دستهایش شاخۀ طوباست مشغول دعاست            ماه و خورشید و فلک در سایۀ نورانی اش

امـشب رواق دیــده را آذیــن بـبـنـدیــد           همراه اشک شوق خود چون گل بخندید

امشب فــروغ آســمــان ها را بـبـیـنـیـد           نــور چــراغ کهکــشـان ها را بـبـیـنید

مژده ای شیعه که باشد شب میلاد امشب           پا نهاده به جهان حضرت سجاد امشب

شهربانو بکند فخـر به نـسـوان جـهـان           که خدا طرفه گلی ناز به او داد امشب

نـشـیب های دل من فـراز می خـواهد           فـراز اشک مرا در نمـاز می خواهد

مـؤیّـد است به روحُ الـقُـدس قــلم اما           برای شعــر سرودن نیـاز می خواهد

عطری از سمت خدا دل را بهاری می کند         چشمه های نور را درسینه جاری می کند

نور فوق کل نورِ چهـرۀ خـورشید و ماه         دارد امشب سینه را آئیـنه کاری می کنـد

تا نـفـس هست تا سـلامی هـست            بـالِ پـرواز هـست بـامـی هـست

مَحرم است آن كسی كه عاشق شد            تا كه لــیــلا بُـود پـیـامی هـسـت

عــلـم افــراشـتـۀ قــلــۀ دنـیـا عــبـاس           قــمــرهــاشـمـیِ عــالـم بــالا عــبـاس

اولـیـن گـل پـسـر اُمِّ بـنـیـن و حــیـدر           شیر مردِ دگـر حـضرت زهـرا عباس

پخش سبک

فروغ مه قـالـوا بلی مبارک            میــلاد شه کـربـبـلا مبارک

ماه ، روی مصبـاح هـدی عیــان شد            امشب ، عـالـم پیر ، همه جــوان شد

پخش سبک

حسین یا ثـارالله ، ای یـار بی هـمـتـا            خوش آمدی مولا ، ای یوسف زهرا

جـان ما به فـدای روی تو* قـبلۀ همه رو به سـوی تو* سر نهَـم به تـراب کوی تو، سیدی

پخش سبک

آیــات کــرم را دگــر ایّام نـزول است           میلاد سه دسته گل گلزار رسول است

نور سه ولادت، تابیده به دلها           چشمان تو روشن، یا امّ ابیها