اشعار

پخش سبک

میـلاد ابـی عبدالله ، دلها غـرق سُـرور          نازل شد به حریم حق، امشب سورۀ نور

آمد گــل پسر زهرا          خورشید دگر زهرا

پخش سبک                                                                         (به سبك ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ)

ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ اﻣﺸﺐ ز ﺧﺎﻟﻖ، ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ اﺣﻤﺪ        اﻱ ﺟــﻮاﻧـﺎﻥ ﺳﻴﺪ اﻫـﻞ ﺷﺒﺎﺏ ﺟﻨﺖ ﺁﻣﺪ

ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺭﻭﻱ اﻭ ، ﺭﺳﻮﻝ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ        ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﻨﺒﻲ،ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﺤﺴﻴﻦ

پخش سبک

آمـد آمـد جـلــوۀ حــیّ ســرمــد           در فضائل از دو عالم سـر آمد

نور چشم و زینت دوش احمد ، ثارالله ثارالله

روز ازل که قسمت ما را نــوشته اند           ما را به نــام حضرت دریا نوشته اند

کار جنــون ما به تماشــا کـشیده است           ما را غبــار محمــل لیــلا نوشتــه اند

مـاه عشق است مـاه عـشـاق است            ماه دل های مست و مشتـاق است

درِ مـیـخـــانــۀ کــــرم شـــد بـــاز            الـدخیــل، این حــریـمِ رزاق است

نقد هستی را خدا بر آل طاها هدیه کرد           تا علی را غنچه ای بی مثل و همتا هدیه کرد

در بهشت آرزو با خـلقت نــور حسین           عشق را عشق آفرین مفهوم و معنا هدیه کرد

هر کسی در پی گم گـشتۀ ما می گردد           دل جدا می رود و دیـده جـدا می گردد

بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش           دل هر جـائی ما در همه جـا می گردد

ای منـتـظـرْ؛ اجـابت من بـر دعـای تو           دل بُـرده از تـمـامـی عـالـم صـدای تو

من خـالـق تو هستم و تو عـبـد پـاك من           تو كشتۀ من هستی و من خـون بهای تو

امشب از قــافـله نــور خبــر دارم من           از سـواران سلحـشـور خبــر دارم من

از نشاط پَــری و حُـور خبـر دارم من          از شکوه دل پُر شُــور خبــر دارم من

عشقی ست در میان دل ما که کیمیاست            این عشق، این جنون همۀ آبروی ماست

روزی ماست نوکــری خوب خانه ای             آقای ما کریم و جوانمرد و بـاوفــاست

ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد           نور خـدا، در کوچه باغ سینه گل کرد

عـالـم مُعطّـر شد ز نور عصمتی سبز           نـور کـمـال حـضـرت آیـیـنـه گل کرد

امشب همه عالم پر از شور حسین است         چشم ملایک روشن از نور حسین است

سینای دل یک شعله از طورحسین است         قـلب رسـول الله مـسـرور حـسـیـن است

سوخـت از زهر ز پا تا به سرم           آب گــردیـده خـــدایـــا جــگــرم

پسرم مهـدی موعـود کجـاسـت؟           تا بـبـیـنـد که چـه آمـد بـه ســرم

مه منوّر شعبان مـه رسول خــداست           مه مبــارک میــلاد سیــدالشهــداست 
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر           که روی دست محمد عیان چراغ هداست 

وقتی که آمدی به جهان عشق پــا گرفت           آزادگی و عــزت و غیــرت بها گرفت

روزی که شمسِ طلعت رویت طلوع کرد           نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت

فضا محو تاب و تب زینب است           گـمانـم که وقت نـمـاز شب است

همه هـاشـمـیـان، مـشـغـول ذکـر           بیابان پر از نغمۀ "یارب " است

مدیـنه! امـامت کجـا می رود؟           سفر کرده سوی خـدا می رود

دل شب، غریبانه تنـها حسین           نهـان از همه چشم ها می رود

گل بـاغ جـنـان بـودیم و رفـتـیم            پیمبر را نشان بــودیم و رفتـیـم

مــدینــه ای تــمـام خــاطراتــم!            (اگر بار گـران بودیم و رفـتیم)

الا ای نـغـمـه هـای نـالـه پــرداز            مـحـرم از هـمین حـالا شد آغـاز

مــدیــنـه دارد آهـنــگ جــدایــی            حـسـین فـاطــمـه شـد کـربـلایـی

پخش سبک

ستاره ای تابید و دل، اسیر روی او شده          می تابه از غارحرا، ذکر همه یا هو شده

جلوه های این ستاره، به خدا نظیر نداره             آسمان هرچی که داره، روی خاک پاش میذاره