اشعار

نــذری کـنـید تا که دمــی با خــدا شویم            ازاین قفس که ساخته شیطان رها شویم

بــاری که روی دوش گــرفتیم از گنــاه            روی زمین گــذاشته و با صفــا شــویـم

آماده شد سـفــره، كــرم، خِیــل گــداها            می آیـد امشب واژه واژه رمــز دریــا

مـهــمــان ویــژه آمــده بــر ســفــرۀ ما           مهمــان نباشد میــزبــان عــرش اعــلا

ماه من از پرده بیرون شو ببین ماه خدا را           ماه عفو و ماه رحمت ماه تسبیح و دعـا را

ماه توبه ماه بخشـایش مه صدق و صفا را           ماه میــلاد حسن مــرآت حسن کبــریــا را

رها کــردم از سـیـنــه ام آه را             صدا کــردم آن یار دلخــواه را

مـیــان بـســاط دل خــسـتــه ام             فــقــط دارم ایـن آه کــوتــاه را

شعر و غزل برای تو گفتن عنـایت است             ازبس که لطف حضرتتان بی نهایت است

 این جا سیـاه کردن دفـتـر عبــادت است             اصلاً به افتخــار تو مـاه ضیــافت است

نوکــر حلقه به گوشیــم و اسیــر حسنـیـم            گــره کــور نــداریــم فــقــیــر حـسـنـیــم

نسل در نســل همه خاک مسیــر حسنـیم            کشته و مُــردۀ فرزند صغـیــر حـسـنـیـم

ای عاشقان به حُســن حسن ابتــدا کـنـید            بر خلق و خوی فــاطمی اش اقتــدا کنید

باید که ما شبــیــه حـسـن مـادری شویم            پس اقتدا به سیــرۀ خیــر النــسا کــنیــد

امشب که شب اوج مناجات دل ماست            این مسجد و محراب خرابات دل ماست

با یار؛ شب وصل و ملاقات دل ماست            بر مقــدم دلــدار مبــاهـات دل مــاست

گل با هزار نــاز قــدم بر چمـن گذاشت           بلبــل بنــای مستــی در انجمن گــذاشت

جبرییل ، شــاد آمد و در دامـن رســول           قنداقـه ای لطیف تر از نستــرن گذاشت

رمضان بهشت خدا شده ز گل جمال تو یا حسن          مه نیمه اختر کوچک و مه نو هـلال تو یا حسن

یَم علم وحکمت و معرفت نمی از کمال تو یا حسن          دل دشمنان تو را بَرد نبوی خصــال تو یا حسـن

عمری است که دلــدادۀ نام حــســنـینم            فریــاد برآرم که غــلام حــســنــیــنــم

در کوی خـرابات، مـقـیـمـم همۀ عـمر           ای می زدگــان مست ز جــام حسنـینم

بخشش و جود و کرم در انحصار مجتبی ست           گردش مهر و ملک دور مدار مجتبی ست

خانه اش مهمان سرای مردم بیـچاره بود           نان گرم و روی خوش اینها شعارمجتبی ست

ای بنــده از راه خطا برگــرد برگــرد            ســوی منِ صاحب عطا برگرد برگرد

ای با خــدای مهــربــانِ خود غــریـبه            ای با معــاصی آشنــا بـرگرد بــرگرد

غــرور گشته رفیـقـم خضوع می خواهم            برای قلب مــریضم خـشــوع می خواهم

گذشته عمر به غفلت ولی امیــدی هست            دوباره تــوبه دوباره شــروع می خواهم

دلمـرده ایم و یـاد تو جـان می دهد به ما           قـلـبـیـم و بودنت ضربـان می دهد به ما

مـاه خــدا دومــرتـبـه بـی مـاه روی تـو            دارد بـشـارت رمـضـان می دهــد به ما

چشمم به غیــر خون دلی مبتــلا نداشت            این خــانه بعــد رفــتـن تو آشنــا نداشت

 زهــرا یـتـیـم شد غم بی مــادری رسید            بی تو دل شکستــۀ من هـم نــوا نـداشت

دنــیا اگــر چه مـثــل پــیــمبــر نــداشتـه           قطعاً نبــی مثــال تو هـمــســر نــداشتــه

دادی تمــام ثــروت خــود را به راه دین           دیــن خــدا شـبــیــه تـو یــاور نــداشـتــه

سلام ای مهــربــان بانــوی دنــیــا            ســلام ای برتـر از حـمد و ثنــایــا

سلام ای عــالــمــی پیش تو دریــا            ســــلام ای مــــادر ام ابـــیــــهــــا

یا حضــرت خــدیــجــه ســلام خـدا به تو            بــی انـــتـهــا درود فــراوان مــا بــه تــو

تــو مــادر ائــمــه ای، ای مــادر وجــود            دلهــای اهــل بیـت هــمـه مــبــتــلا به تو

یا غــافــر الخــطایــا، یا دافــع الـبــلایــا            یا مجــزل البــلایا، یا منهــی الــرجــایـا
یا بــاعـث البــرایــا، یا واجـب الهــدایــا            یا قــاضی المنــایا، یا ســامع الشکــایــا