اشعار

بعد از پــدر حالا نگــارم را گــرفتند          از من تـمــام روزگــارم را گــرفـتند

از این جدایی جان من بر لب رسیده           هستیِ من تاب و قــرارم را گــرفتند

نـگــاه من به نگــاه ضریح تا افــتاد         چه اتـفــاق عجـیـبــی میــان ما افتاد

چکید شرم نگــاهم و بی صدا افـتـاد            ببخش گرکه به پست تواین گدا افتاد

مائـیــم گــدای حـضـرت معصومه          محتــاج عطای حضرت معصومه

همراه رضا ز دیده خون میریزیم               در روز عزای حضرت معصومه

پیوسته خـیزد ازنفـسم؛ روح پـروری            ریزد هماره از دهنم؛ فیـض کـوثــری

در کـام من زبان حـرکت می کند ولی               دیگر کـسم کند به درون مدح گـستری

وقـتی دلـم ز گـریـه سبـکـبار می شـود            سرمست عشق و تشنۀ دیـدار می شود

با شـوق ســامـرای تـو پـرواز می کـند            خـلـوت نـشـیـن گـلـشـن ایـثـار می شود

آن دلبری که نوکری ات را روا نوشت           ما را غـلام حلقه به گوش شما نـوشت

روز ازل مــربــی اشــراق عــاشــقـی              نام تو را به صفحـۀ دل های ما نـوشت

ای خوش آن بنده که در آخرت و دنیایش           نیست غیراز تو و اجداد تو کس مولایش

تو همان آیت حُـسنی که ز رخـسارۀ تو         یـاد آرم ز رســول و ز رخ زیــبــایـش

خورشید ولایت ز تو تابان شده باشد         از نور جلال تو درخـشـان شده باشد

 آبادی ما رو به فـنــا بود، که دیـدیم             از یـمن قدم هات، گلستان شده بــاشد

گـدای کـوی تـو آقـاسـت یـا ابـاالحـجـة            که زیـر سـایــۀ مـولاسـت یـا اباالحجة

نـگـفـتـه، حـاجـتِ دل را بـرآوری آقـا            ز بس که لطف تو با ماست یا اباالحجة

سـلام مـا به تو و سـامـرای اطـهـر تو            ســلام مـا به حــرمـخــانــۀ مـنـوّر تـو

سلام بر تو و بر حُرمتت که جبـرائیل            جـبـیـن گــذاشـتــه بـر آسـتــانـۀ در تـو

ای قــبـلـۀ حــرم، حـرمِ ســامـرای تـو           بـیت الــولای دل حــرم بـا صفـای تـو

قــرآن یـگـانـه دفـتـر مـدح و ثـنـای تو              روح مـلک کـبوتر صحن و سـرای تو

ای سایه ی بالا سرِ خـواهـر، بـرادر         ای جانِ از جانِ خودم بهتر، بــرادر

خواهر همان احساس مادر بر برادر            دارم بــرایت می شوم مــادر، بـرادر

اى دخـتــر و خــواهـر ولایت          آیــیـــنــه ی مــــــادر ولایــت

بر ارض و سما ملیكه در قـم                آرام دل امــــــام هــــفــــتــــم

تا کــی به تو از دور سـلامی برسانـم        از تو خـبـری نیست بــرادر؛ نگـرانم

در می زند اینبار کسی...از هیجانم...          شاید که تو برگشته ای، ای پاره جانم

رسیده ام به نـفـس های آخــرم دیگــر        که دست های خزان کرده پرپرم دیگر

میان سینه ی خود قـلب پـرپـری دارم        نه سایــه ی پــدری نـه بــرادری دارم

پخش سبک                      زمزمه، زمینه، واحد ، سنگین ، شور

ای جان دو عــالم به فـدای کـرم تو          عـرش دل ما خــاک مزار و حـرم تو

ای کوثر کوثــر ، آیینه ی مــادر

پخش سبک                  ذکر زمزمه یا واحد شهادت حضرت معصومه

بـازم صدای بارون تو کوچه های قـلبم          بازم به غـیـر گـریه نـداره غصه مرهم

بازم نگاهـام بـه دره مـنتـظره بــرادره           امیدم اینه که میاد منو از اینجا میبــره

دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را           نگـاهـی باز می گـیرد سر راه نگاهم را

کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را           که برگردانده امشب سوی دیگر قبله گاهم را

پخش سبک               آتش زدن در و دیوار و نوحه شب شهادت

قطره قطره می سوزم         لاله لاله دلخـونــم

ســرو قــامت شـکـسته         از وفایت ممنونم

سبک پخش                     ذکر زمزمه ای شهادت حضرت زهرا

وای، علی دگرسپر ندارد ** قرآن من كوثر ندارد ** حسین من مادر ندارد ــ مرو

وای، سر برسر زانو بگیرم ** دعا كن ای جوان پیرم ** كنار بسترت بمیرم ــ مرو