اشعار

برقـع گشود و سورۀ نـور آفــریـده شد        یـک خنده کرد؛ صـبح ظهـور آفـریده شد

بر تخته سنگ غار حـرا عـاری از قلم        خطی کشید و شـعر و شــعور آفریده شد

آیـه آیـه هـمــه جا عـطـر جـنان می آید        وقـتی ازحُسن تو صحبت به میان می آید

جبرئیـــلی که به آیات خدا مانوس است        بشـنــــود مــــدح تو را با هیجان می آید

ببین که قلب زمین شور دیگری دارد          و در نـگــاه خودش نور باوری دارد

همین که غار حرا مست لفظ  اقرأ شد          ز اعـتـبــار نـبـی فـکــر دلبـری دارد

وقتـی شکــــوفا شــد گل امید آن روز        گل های عشق و معرفت روئید آن روز

در وسـعت هفــت آسمان غرق توحید        جبـریـــل بــذر نــور می پاشید آن روز

پیـمـبـران همه از جای خود قـیام کـنید            نمـاز رو بـه سوی مسـجد الحـرام کنید

ز نـام نـامـیِ پـیـغـمـبـر احـتـرام کـنـید            میِ طهـور بـه دسـت خـدا به جام کنید

وصف تـو را خـدا به بیـانـی رسا نوشت      روزازل به یمن شما «هَل اَتـی» نوشت

زیــــباترین قـصـیـدۀ خـلقــت کلید خورد      آن جـا که اسـتـعـارۀ چـشم تـو را نوشت

بانگ تـکـبـیـر ز امـواج فـضا می آیـد        گـوش بـاشـیـد که آوای خــدا می آیــد

بـوی عـطـر از نفس بــاد صبا می آیـد        نـفس بـــاد صـــبا روح فــزا می آیــد

دامن کوهسار و غــار حــراست            بانگ اقــرأ بـلـنـد از همه جاست

دم روح الــقــدس تـرانــۀ وحــی            حکــم اقــرأ صدا صدای خداست

آن که رخـسارۀ او رنگ محـبّت دارد           نـور تـوحید بُوَد آن چه به طلعت دارد

بی وضو جن و ملک نام نکویش نبرند           نام او نزد خـدا عزّت و حُــرمت دارد

خوشست در خم این گیسوان اسیر شدن           به خـاکـبـوسی این شـاه سـربـزیـر شدن

خوشست خــادمی این ســرای را کردن           در این مـقــام گـدا بـودن و امـیــر شدن

زندان رواق روشنی شد غرق نورت          دیوارها نـمـنـاک از شـرم حضورت

دهـلـیـزهـا مـسـتـنـد هـنـگام عبورت          زنجیر تـسـبـیحی به دستان صبورت

ســــلام خـــدا و ســـلام پــیــمــبـــر            سـلام امـامـان بـه مـوسـی‌بـن‌جـعـفر

شـهـنـشــاه مـــلـک وســیــع الــهــی            کـه امـرش بـود حـکــم خــلاق داور

زنـدان تـیـره از نـفـسـش روشـنـا شده           صـد یـاکـریـم گـاه قـنـوتـش رهـا شـده

تا دیده کنج خلوت زندان، شکستـه بال           در سجـده آمـده همه جـانـش دعـا شده

ای هزاران موسیَت از طور آورده سلام           وی مسیحا برده بر حبل‌المـتـیـنت اعتصام

موسی جعفـر، امام العارفین، نورالهدی          روح قرآن،پشت دین،کهف التُّقی،خیرالانام

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم           ما شیـعـیـان مکتب موسی بن جعـفریم

فیضش به گوشه گوشۀ ایران رسیده است           یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم

مـن کـیـسـتـم ولـی خــداونــد اکــبــرم          آیــیـــنــــۀ تـــمــام نــمــای پـیـمــبــرم

آرام جــان فــاطـمـه و نــجـل حـیــدرم          باب‌الحـوائـج هـمـه مـوسـی‌ بن ‌جعفرم

امام هـفـتم مـا پـاره پـاره شد جـگـرش           نشسته گـرد یتـیمی به چـهـرۀ پـسـرش

بدن کبود، جگر پاره، ساقِ پا مجروح           مگر چه آمده زیر شکنجه ها به سرش

ای بـا خـبـر ز درد نـهـانت خـدای تـو          نَـبـود سـزای گـوشـۀ تـبـعـیـد جـای تو

زنـدان تـوست سیـنـۀ سـیـنای معـرفت          موسـایی و هـزار چو موسی گـدای تو

در دل حبسم و حبس است به دل فریادم          فرصتی نـیـست که از سیـنـه برآید دادم

سـال‌هـا می‌گـذرد رفـتـه‌ام از یـاد هــمـه          کـاش می‌کرد اجـل گوشـۀ زنـدان، یـادم

پخش سبک

در این مصائب شد * دل ملائک خون           امــام کــاظــم شـد* زنــدانـی هــارون

بــه یـاد ایـن آقــا * ارض و سما گرید           هم حیدر و زهرا * هم مصطفی گرید