اشعار

با نقاب بسته هم محـشر کند ابــروی تو         یک حرم دل دلربا سرگشته ی گیسوی تو

تــا صدای نالــه آمد که عـمـو مُردم بیا          همچنان باز شکاری تــاخـتم رو سوی تو

هر چـند به یـــــاران نرسیدم که بمیرم            دیــدار تو می داد امیــدم که بـمـیــرم

دیدم که نفس می زنی و هیچ کست نیست           من یک نفس این راه دویدم که بمیرم

بند اوّل/ از گلوی غمگین فرات
می‌گریم از غمی که فزون تر زعالَم است            گر نـعـره برکشم ز گلوی فلک، کم است

پـنـدارم آن‌که پشت فـلـک نـیـز خـم شـود            زین غم که پشت عاطفه زان تا ابد خم است

چون میّسر نشـــود فرصت دیــدار شما         ما که رفتیم خداوند نگـــــــهـدار شـــما

نامتان روی علم بود و زدستــم افـــتـاد          کاش برداردش از خاک علمدار شــما

در کوچه گرفتند اگـر دور و بــرش را          چیدند اگر زخـــم ترین بــال و پــرش را 

این ارث علی دوست ترین های قبیله ست          جا داشت در این شهر بــبیند اثـــرش را

ای در شب چشمان تو مهتاب گرفتار            دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار

گیرایی می، از نفـس شعله ور تـوست            در هُـرم لب تـوست میِ نـاب گرفتـار

جاده و اسب مهـیاست، بـیا تـا بـرویـم          کـربـلا مـنـتـظر مـاست بـیا تا بـرویم

ایـستاده ست به تفـسـیر قـیامـت زینب          آن سوی واقـعه پیـداست بیا تا بـرویم

دل من بــر سر ایــن دار صفایـــی دارد         وه که این شهر چه بام و چه هوایی دارد

خانه ی پـــــیر زنی خلوت زاویــۀ مــن         هرکه شد وحی به او غار حرایــــی دارد

در کوفه، از وفا و محبت، نشــانـه نیــــست        وز مهر و آشتی، سخنــی در میــــانه نیست
کردار، جز نفاق و عمــل، جز خـلاف نـــه        گفتار، جز دروغ و سخن، جــز فسانه نیست

منظر دلهـای ماست کرببـلای حـسـین           مـرغ دل مـا زنـد پـر به هـوای حـسـین

یک نگه کـربلا به بود از صد بهشـت           جنت اهل دل است صحن وسرای حسین

شبی که دیدۀ خود پـر ســــتاره می کردم        برای غـربت دل فکر چاره می کـردم
 به دانه های چــو تسبیـح اشک در دستم        برای آمــدنت استخــاره می کــــــردم

گر بر ســـــر دارم خــــبر از یار بیارید            بركشته‌ی مـــن جان دگر بار بیــارید

آرید اگر مژده از آن نــــرگس بیـــــمار            بهر دل بــــیمار پرستـار بیــــــــارید

هیچــــکس مثل من اینگونه گرفتـار نشد           با شکوه آمده و بی کس و بـی یار نشد

حــــال و روز مـــــنِ آواره تماشــا دارد           تکیه گاهم بجز این گوشۀ دیـوار نشــد

امشب عجیب خوش دلم از بـوی کربـلا           دارد حـسین می وزد از سـوی کـربلا

بانگ علی دوباره مرا زنده کرده اسـت           انگـار زینب اســت سخـنگوی کـربلا

 چشمهای من چه بارونیه ، سهم دلــــم پریشونــیه           می‌لرزه قلب خسته‌ی من ، آخه تو كوفه مهمونیه

حال و روز منو نگا کن ، مسلم تو غریبه          بیعت کوفیا سرابه ، نامه‌هاشون فریبه

با لب خونین دعا گوی توأم           تا نفس دارم ثنا گوی توأم

سبک پخش

سر گذارم به دیوار کوفه ــ می روم سوی بازار کوفه ــ میهمان مانده و دار کوفه

من غریبم غریبم ، من غریبم غریبم

امشب از مکه بوی تو آید بر مشامم            ای حسین جانم کن تماشا من روی بامم

گویم یابن الثاره ــ  گویم با اشاره ــ  میا با گهواره ،  واویلا

سبک پخش

من سفیر عشق حجت خدایم                       از فداییان مصباح الهدایم

در سرم هوای او           جانم به فدای او              ای مردم عالم ، ای مردم عالم

سبک پخش

من و این همه غم، ارباب ارباب              ببرم به حرم، ارباب ارباب ( 2 ) وای آه ( 3 )

نـفــس نفسِ من ، شعــرغــم تو                انشالله  بــمیــرم، تــو حرم تو/ حسین ثارالله