اشعار

سینه زدن فقط و فـقط این كـمـال نیست            مقصود نوكری كه فقط عشق و حال نیست

سیـنـه زنی كه سـیـنـه زن واقـعــی بـود            نسبت به هیأتش به دمی بی خیـال نیست

 از هجــر تو طبیعت مـا گریه می کند            چشــم تمــام آیــنـه ها گــریــه می کـند

چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است            گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند

ای هـمـنـشـیـن غــربت پـنـهـانـی دلــم             بشـنـو کمی ز شــرح پــریشــانــی دلم

یک عمر غربت است جدا بودن از شما             رحــمــی نما به نــالــهٔ طــولانی دلــم

دلبــرم یــوسف زهــراست خدا می داند            یــادش آرامش دل هــاست خدا می داند

علت غـیـبـت او هست گــنــاه من و تــو            خـون جگــر از گنه ماست خدا می داند

چندی به انتظار تو حـسـرت كشیده ایم            دور از تو بر کرانۀ غــم ها رسیده ایم

هفته به هفته می گــذرد بی حضور تو           از جمعه های بی تو كه خیری ندیده ایم

من گـریـه می کنم که تمــاشا کنی مرا            مانـند طـفـل گـمـشـده پـیـدا کـنـی مـرا

حجت قبــول دلـبــر احــرام بـسـتـه ام            ای کاش در دعای خودت جا کنی مرا

دلــگـیــرم از تمــامی دنیــا شتـاب کن            مجــنونم و به خــاطر لیــلا شتاب کن

وقتش رسیده صبح ظهورت فـرا رسد            پابان بــده بر این شب یــلدا شتاب کن

خــون پــاک شهـدا منـتـظـر توست بیا            سرِ مصبــاحِ هــدا منـتـظـر توست بیا

وارث خــون خــدا و پـسر خــون خدا            به خدا خــون خــدا منـتظـر توست بیا

زخــم دل هجــران زدگـان را تو شفایی            درد غــم بــی نـسـخـۀ مـا را تو دوایــی

عالم همه جا پر شده از تیــرگی محـض            ما گـمـشدگــانـیـم و تو مصبــاح هـدایـی

سوختیم از هق هقت از گریه هایت سوختیم           دور از دیـدار امّـا در هـوایـت سـوختیم

باز با چشمـانِ خود گـشـتـیـم دنـبالِ شما           باز گم كـردیم عطـرِ ردِّ پـایت سـوختیم

درمانده ام به پـای شـكسته تـوان ببخش            وقت دعا شده به من از نـو زبان ببخش

لالـم، صـدای من به تو گـویا نمی رسد            غیر از تو را صدا زده ام؛ مهـربان ببخش

چـشـم آلــوده کـجـا، دیـدن دلـدار کجـا            دل سرگشته کجا  وصف رخ یار کجا

قصۀ عشق من و زلـف تو دیـدن دارد            نــرگس مست کجــا همدمی خـار کجا

غـمی به وسعت عـالم نشسته بر جانش            تمام نـاحیه خـیس از دو چشم گـریانش

شـبـیـه ابـر بـهــاری هـوای نـاحـیـه را            پُـر از تـرنّم غـم کرده اشک سـوزانش

مَحرمِ غـم شـدم ای یار مـرا یـاری كن            این دو ماه از دلِ ما خوب نگهداری كن

یـوسفـانه خـبـری پخـش كـن از آمدنت            و مرا در پـیِ خـود راهیِ بـازاری كـن

خدا کند که شود با تو همزبان دل من            وگرنَه غصۀ نامَحرمی است قاتل من

بـرای بی کـسی ام هـمـدلی نـمی جـویم            سزاست اینکه شما حل کنید مشکل من

بـه بـاد بـیـرقِ مشـكـیـتـان رهـا كـردند            دوباره چشمِ مرا خرجِ روضه ها كردند

دو گـنـبدِ حـرمیـن و دو پـرچـمِ مشكـی            دوباره پـای مـرا سمتِ گـریه وا كردند

همیشه شـامـلِ الطافِ بی كـران هـستیم            چرا كه تحـتِ نظـرهای آسمـان هستیم

تو یـادِ مـایی و ما یادِ هر كسی جز تو            تو فكرِ مایی و ما فكرِ آب و نان هستیم

آخــر ثــمــر آل پــیــمــبــر ز در آیــد            یکـروز اگر مـانـده به عـالـم خـبـر آید

با سـوز دل فـاطـمی اش فـاطـمه گـوید            کی منـتـقـم خـون حـسیـن از سـفـر آید

با غمت می خـرم آقا خـوشیِ عـالـم را            و به عـالـم نـدهـم تا به ابـد این غـم را

چـشـم بـر راهِ تو و شـامِ نُـهُـم هـم آمـد            قـسمتـم كـرد خـدا سیـنـه زدن با هم را

چَشمانِ خـیس و ابری ات غـم دارد آقا            گـلـبـرگِ رویـت رودِ شـبـنـم دارد آقـا

دارد نـسـیـمِ غــصه مـی آیـد ز كـویت            شـالِ عــزایـت عــطـر مـاتـم دارد آقـا