اشعار

نسیـم روضه وزیده محـرّم آمده است            زمان گـریه به ارباب عالم آمده است

دوباره بیرق و پرچم دوباره طبل و کـتل            که ماه مرثیه وغصه و غم آمده است

شکرخدا زهرا دوباره رزق این نوکر نوشت           با دست بشکسته مرا روزی خور این در نوشت

هرگز نمی‌کردم گمان اینجا مرا راهم دهند           نام مرا در بین نوکرها خودش آخر نوشت

پشتم از بار گناهم بخدا خـم شده است            اتصالم به کریمان چقدر کم شده است
پـرچـم گـنـبد تو خـصلـت دیگـر دارد            این همان چادر زهراست که پرچم شده است

رنگ سیاه و سرخی پرچم رسیده است            شأن نـزول سـورۀ مـریم رسیده است

شـال و لـبـاس مـشکـی ما را بیـاورید            حی علی العزا که محـرم رسیده است

بوی اسپـنـد ز مـاتـم کـده‌هـا می‌آیـد            بوی سیب از حرم خون خدا می‌آید

همه جا پُر شده از زمزمۀ وای حسین            مـاه جـانـبازی شـاه دو سـرا می‌آیـد

در دل شوریده‌ام غمهای عـالم ریخته            حال و روزم در غمت ای یار درهم ریخته

ما برای گریه‌ایم و از همان روز ازل            چـنـتۀ ما را خـدا اندوه و ماتـم ریخته

ای امـیـر قـافـله، دل بـی‌قـراری می‌کند           تا که از غصه نمیرم گریه یاری می‌کند

جان من کم تر بگو، کرب وبلا، کرب وبلا           نام این صحرا ز دیده اشک جاری می‌کند

آمدی ای حاجی کرب و بلا حجت قبول           سر در آوردی چرا از نینوا حجت قبول

صاحب کعبه! چـرا از کعبه آواره شدی           کعبه‌ات اینجاست ای خون خدا؟ حجت قبول

پـنـجـۀ هجـر گـریـبان مرا می‌خـواهد            غُصه گـیسوی پریشانِ مرا می‌خواهد

هـجـمـۀ بـاد خـزان اسـت تـبـر آورده            هـمه گـل‌های گـلستانِ مـرا می‌خواهد

زینب چو دید کرب و بلا را دلش گرفت            بانـویـمان به وسعـت دنیا دلش گرفت

حسّی غریب در دل او جا گرفـته بود            آهـی کشید و بعد هـمانجا دلـش گرفت

بــاز هــم اشکِ مــرا آهِ تـو در آورده            بـاز این شـال زِ حـالِ تو خـبـر آورده

دست دارم به دعا کار به مژگان نرسد            ریخت این سیل و سر راه جگر آورده

هر قدر می‌خواهد این دل، این دلِ تنها تو را           در عوض هرگز نمی‌خواهد دمی دنیا تو را

خاكِ عالم بر سرِ دنیا، كه چشمِ دوستان           جست و جو باید كند در سینۀ صحرا تو را

دست ما نیست به چشم تو گرفتار شدیم            همه‌اش کار خودت بود خریدار شدیم

خواب دیدیم که تو آمده‌ای اما حیف...            صبح شد با جگر سوخته بـیدار شدیـم

زلـفی به بـاد داده پـریـشان تـرم کـنید            آبـم کـنـیـد از غـم و بـاران تـرم کـنید

از روضه‌ای به روضه دیگر روانه‌ایم            از این که هست بی‌سر و سامان ترم کنید

به بـزم مـاتـم جـدّت، بـیـا ابـا صالح            شـده مـحـرّم جـدّت، بـیـا ابـا صالـح

شعار صبح ظهور تو یا لثارات است            به زیـر پـرچـم جـدّت، بیا اباصالح

پـنهان کنم چگـونه هـویـدایی تو را            یا بین سیـنه شـرح دل آرایـی تو را

ظرف مرا شکستی و حالا نشسته‌ام            تا رو کـنم حـکـایـت لـیـلایـی تو را

سرد است بی‌حضور تو حال و هوای ما            بغضش گرفته دست قنوت دعای ما
آقـای من زمـان ظـهـورت نـیامـده؟            یا ایـنکـه بـی‌اثـر شـده آقـا بـیـای ما

درمـانـده‌ام…چـیزی نـدارم غـیر آهـم            این قحـطی اشک دو چـشـمانم گـواهم

اصلا حواسم به تو و تنهایی‌ات نیست            شـرمـنـده آقـای غـریـبـم، رو سـیـاهـم

عُمْر خود را به تمنّا گُذراندن خوب است           صبح و شب در طلبت اشک فشاندن خوب است

چشـمهای تو اگر ساقـی مجـلس باشـنــد           دست بر پهلوی پیمانه رساندن خوب است

این دل آلـوده‌ام دلـبـر نمی‌خـواهـد مگـر           حضرت صاحب زمان نوکر نمی‌خواهد مگر

بال پـرواز مـرا سـوزانـد نـارِ معـصیت           مرغِ دل تا بامِ دلبر، پر نمی‌خواهد مگر