اشعار

امشب شب نـزول تـمام مـلائک است            باور کـنید بخت، به کـام ملائک است

هـم کـوثـر ولایـت و هـم بـادۀ بهـشت            پیوسته بحربحر به جـام ملائک است

روزِ اَلَست، روزِ ازل، لحظه‌های عشق            روزی که آفریده شد عالم برای عشق

روزی که آفـریـنـشِ گـیـتی تـمـام شـد            آغاز شد به دستِ خدا ماجـرای عشق

آمد از جـانب حـق سبـط پـیمـبـر امشب           عرش و فرش از قدمش گشت منوّر امشب

کوریِ هرچه حسود است به پیغمبر ما           آمـده آیـه‌ای از ســورۀ کــوثـر امـشـب

منكه هـستم سائـلى بر خوان انـعـام شما           از ازل شیـرین شده كـام من از نام شما

اینكه من دیوانه باشم آن هم از عشق خدا           بـوده در آغـاز خلـقـت حُـسن اقـدام شما

می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم جنون            هرکسی دلـداده‌تـر السابـقـون السابـقـون

می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم حسین            عـاقـلان دانـند، لـکـن اکـثـراً لایـعـقـلون

تـو را آفــریــده بــرای خـودش            تـو را بُـرده تا ابـتـدای خـودش

تو مـحـو خـدایـی و او محـو تو           شده غرق در جـلوه‌های خودش

تا میان عاشقـان ما هم سـری پیـدا کنیم           بایـد از خـوبان عـالـم دلـبـری پیدا کنیم

در مسیر قرب لحظه لحظه باید پیش رفت           باید از این حـال، حال بهـتری پیدا کنیم

ای عاشقان! خورشید در آئینه گل کرد            نور خدا، در کوچه باغ سینه گل کرد

عالم مُعطّر شد ز نـور عـصمتی سبز            نـور کـمـال حـضرت آئـیـنه گـل کرد

بیا به سـاحت خـورشیـد اِنَّـمـا بـرویـم            به دیـدن گــلی از گـلشـن کـسـا برویم

مدینه گشته چراغان ز نـور بارقـه‌اش            زده است دست تمنا شفق به صاعقه‌اش

حضرت عشق در پناه خـدا            بـسـلامـت بـرو سـفــر آقــا

آمـدیـم از بـرای بـدرقـه‌ات            هـمـۀ ایـل مـا فــدای شـمــا

حـسيـن قـافـلـه‌ات نـيّـتِ سـفـر دارد            تو ميروی و خدا از دلت خبر دارد

برای بدرقه اُمّ البنـين هم آمده است            به جای مادرتان دست بر كمر دارد

وداعـی تـلـخ کـردم بـا پـیـمـبـر            نـهـادم صـورتـم بـر قـبـر مـادر

دلـم تـنـگ حـسـن شد ای خـدایا            بـقــیـع رفــتـم بـرای بـار آخــر

شب سخت وداع است و دلم تنگ            صدای ناله خـیـزد از دل سنگ
ز هر سو می‌زند غم بر دلم چنگ            نفـس آتـش شده از سـوز سـیـنـه

شـب و گریـه و چشـم بیـدار من            به جز غم‌کسی نیست غمخوار من
غـریـبـانـه تـرک وطن مـی‌کـنـم            کسی نیست جز بی‌کسی یار من

بـنــام خــدای جـهــان یـا مـحــمّـد            بخـوان یا محمّد! بخـوان یا محـمّد
بخـوان تـا بخـواننـد پیـوسته با تو            خـدا را زمـیـن و زمان یا محـمّـد

نـور جهـانـگـیـر نـبـوّت رسید            عـیـد بـزرگ بـشـریّـت رسیـد
عـیـد خـدا عـید جـهـان وجـود            عید قیام است و رکوع و سجود

شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود            امـواج مـد واقـعـه تـا مـاه رفـتـه بـود

هر یوسفی که پیرهنی از کمال داشت            با طعن گرگِ حادثه در چاه رفته بود

دمید ماه رجب رویتـش مبارک باد            به دوستان خـدا نعـمتش مبارک باد

نـزول بارقـۀ رحـمـتش مبـارک باد            محـمـد آمده و بـعـثـتـش مبارک باد

جـلـوه‌ای از رخ معـشوق به ما تابـیده            نوری از جنس خدا در همه جا تابیده

مکّه روشن شده، خورشید حـرا تابیده            ای خـدیجـه پـدر فـاطمه آمد، صلوات

آقا اگـر به بـزم تو مـهـمـان نمی‌شـدیم            اینگونه عاشقانه غـزلخـوان نمی‌شدیم
حـتـی اگـر مـحـبّـت بـی‌حـدِّ تـو نـبـود            سوگند برخودت که مسلمان نمی‌شدیم