اشعار

کسی که رشتۀ گیسوی او حبل‌المتین باشد           پس از خلقش سراسر عرش، غرقِ آفرین باشد

که حیدرآفرین حقا که خیرالخالقین باشد           چه در هیبت چه در غیرت چه در عشق اولین باشد

خـبـر دهـیـد دوباره به تـشنـگان غدیر            رسیده بر سر این چشمه، کاروان غدیر

هنوز از سر گلدسته‌های عشق و شرف            به‌گوش می‌رسد از آسمان، اذان غدیر

منّتِ یک عـمر پای تو گـدایی می‌کِشم            نامِ زیـبـای تو را با دلـربـایی می‌کِـشم
یا امیـرالمـؤمنین بـدجـور وابسته شدم            گوشه‌ای افتاده‌ام من بی‌نـوایی می‌کِشم

اهـل غــدیــرم و سـر بـازار حــیـدرم            تـا روز حـشـر بـنـدۀ دربـار حــیـدرم
گرچه نمی‌برم عـملی در خورش ولی            من فـخـر می‌کـنم که بـدهکـار حیدرم

دسـتـی که نـبـی گـرفـته بر بالا دست            یک عمر به ‌او سپـرده دل حالا دست

تـنــهــا نــه ‌ابــوتــراب، مــی‌دانــم او            دارد به طـلـوع مهـر و بر دریا دست

یـاد تـو آئـیـنـه و نـام تـو نــور            ذکر تو خیر است و کلام تو نور

شعر بـخوان ای نفـس آسـمان!            «إِنَّ مِنَ الشِّعرِ لَحِكمَة»، بخوان

به شهرِ کور بخشیدی فروغ چشم‌هایت را           منوّر کردی از نورت زمینِ زیر پایت را

ملائک یک‌به‌یک تبریک می‌گفتند با شادی           به لب ابن الرضا می‌دید لبخند رضایت را

ای آنکه سحـرگاه من و صبح سـپـیدی            عمری‌ست نشستم سر راهت به امیدی

گـم‌کـردهٔ راهـم! شدم از مقصد تو دور            نوری برسان؛ وضعیتم را که تو دیدی

ای دهـمـیـن حجـت حق بر بـشر            نـور خـدائی تـو ز پـا تـا بـه سـر

ای گــل گـلــزار بـنــی فــاطـمـه            وی که توئی به عرش حق قائمه

تـا کــتــاب آفــریــنــش بــاز شــد            عــاشـقـی بـال و پـرِ پــرواز شـد

تا که قـدری آب و خاک آدم شود            بـا دم هــو یـا عــلـی اعـجـاز شـد

بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی سامرا            بین نوکرهاست امشب گفت و گوی سامرا

من همان عبد شما هستم که از شوق وصال            سجـده کـردم سـالـیان سال سوی سامرا

نوشته دست خدا روی لا مکان هادی            نشـسـته گوشه صحن تو آسمان هادی

خـدا چـکـیـده ز هر کـلـمه بـیان لـبت            خدای هر سخن و کـلمه و بیان هادی

با عنایت به درخواست های تعدادی از کاربران عزیز؛ در پاسخ به این اوامر و همچنین جهت تسهیل بهتر برای کاربران؛ کانال سایت در ایتا ایجاد گردید، دوستانی که تمایل دارند عضو کانال باشند در همین جا کلیک نموده و یا از طریق لینک زیر وارد کانال شده و عضو شوند

لطفا با نشر و تبلیغ لینک این کانال؛ شما نیز در این خدمت به آستان اهل بیت سهیم باشد

    https://eitaa.com/astanevesal

«یا صاحِبِی فِی وَحـدَتِی» یـاور ندارم            با تو ولی بـاکـی از این لشکـر ندارم

از ابـتـدای راه گـفـتـم «حـَسـبِـیَ الله»            نقشی به جز این، روی انگشتر ندارم

جانم از روزِ ازل کعبهٔ ما کرب‌وبلاست            ذکرِ بی‌تابِ لبِ مُسلمِمان، کوفه میاست

تیغِ حـیدر، به کمر بسته حسین بن علی            سخن از شاهرگِ غیرتیِ خـونِ خداست

کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات            دست ما را بـرسـانـد به دعـای عـرفات

یا حسین بن علی عشق، دعای عرفه‌ست            عشق آن عشق که بیرون بردم از ظلمات

نامه از محبوب آورده‌است کسوت را ببین            مبدا تاریخ عشاق است هجرت را ببین

در نمازش دید تنهـا مانده با سجـاده‌اش            مسلمین را در وفا بنگر جماعت را ببین

کوفیان شعله به قـلب و دل شیدا مزنید            آتش کـیـنه به هر خـیـمۀ صحرا مزنید

کوفیان همسفـر محـنت و غـم‌ها نشوید            نقـش انـدوه به قـلـب و دل شـیدا مزنید

به کعبه روی نهادم که دور یار بگردم            کجـای خانـه به دنبـال آن نگـار بگردم

میان این همه حاجی کجاست حاجی زهرا            که هر نفس به فدایش هزار بار بگردم

در شهر کوفه رسم این مردم عجیب است            مهمانشان مسلم چقدر اینجا غریب است

این مردمِ نـامـرد در خـانـه نـشـسـتـند            روی سـفـیر تو در و کـاشـانه بـسـتـند