بصیرت مداحی

قال الباقر علیه‌السلام:  مَا مِنْ‏ رَجُلٍ‏ ذَكَرَنَا أَوْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ‏ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ مَاءٌ وَ لَوْ مِثْلُ جَنَاحِ الْبَعُوضَةِ إِلَّا بَنَى اللَّهُ لَهُ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذَلِكَ الدَّمْعَ حِجَاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّار

امام باقر علیه‌السلام پس از شنيدن سروده هاى كميت درباره اهل بيت، گريست و سپس فرمود: هيچ كس نيست كه ما را ياد كند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه اى اشك آيد، مگر آنكه خداوند برايش در بهشت، خانه اى بنا كند و آن اشك را حجاب ميان او و آتش دوزخ قرار دهد.

قال الباقر علیه‌السلام: مَرَّ عَلِيٌّ بِكَرْبَلَاءَ فِي اثْنَيْنِ مِنْ أَصْحَابِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَرَّ بِهَا تَرَقْرَقَتْ‏ عَيْنَاهُ لِلْبُكَاءِ، ثُمَّ قَالَ: هَذَا مُنَاخُ رِكَابِهِمْ، وَ هَذَا مُلْقَى رِحَالِهِمْ، وَ هَاهُنَا تُهَرَاقُ دِمَاؤُهُمْ. طُوبَى لَكَ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكَ تُهَرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّة

امام باقر علیه‌السلام فرمود: امیر المؤمنین علیه‌السلام با دو تن از یارانش از «کربلا» گذرکردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشم هایش اشک آلود شد، سپس فرمود: اینجا مرکب هایشان بر زمین می خوابد، اینجا محل بارافکندنشان است و اینجا خون هایشان ریخته می شود، خوشا به حال تو ای خاکی که خون دوستان بر روی تو ریخته می شود!

قال الباقر علیه‌السلام :ثُمَّ لْيَنْدُبِ الْحُسَيْنَ وَ يَبْكِيهِ وَ يَأْمُرُ مَنْ‏ فِي‏ دَارِهِ‏ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ‏ وَ يُقِيمُ فِي دَارِهِ مُصِيبَتَهُ بِإِظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ وَ يَتَلَاقَوْنَ بِالْبُكَاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي الْبُيُوتِ وَ لْيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَيْن‏

امام باقر علیه‌السلام نسبت به كسانى كه در روز عاشورا نمى توانند به زيارت آن حضرت بروند، اينگونه دستور عزادارى دادند و فرمودند: برای حسين علیه‌السلام ندبه و عزادارى و گريه كنید و به اهل خانه خود دستور دهید كه بر او بگريند و در خانه با اظهار گريه و ناله بر حسين علیه‌السلام مراسم عزادارى برپا كنید و يكديگر را با گريه و تعزيت و تسليت گويى در سوگ حسين علیه‌السلام در خانه هايشان ملاقات كنید.

قالَ السجّادُ علیه‌السلام: إِنِّي‏ لَمْ‏ أَذْكُرْ مَصْرَعَ‏ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِكَ.

 امام سجاد علیه‌السلام فرمود: من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه عليها السّلام را به ياد نياوردم، مگر آنكه بخاطر آن، چشمانم اشكبار گشت .

قال على بن الحسين السجّاد علیه‌السلام: أَيُّمَا مُؤْمِنٍ‏ دَمَعَتْ‏ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ع دَمْعَةً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ غُرَفا

امام سجّاد علیه‌السلام فرمود: هر مؤمنى كه چشمانش براى كشته شدن حسين بن على علیه‌السلام و همراهانش اشكبار شود و اشك بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.

قال الحسین علیه‌السلام: مَنْ دَمِعَتْ عَيناهُ فينا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.
 
سیدالشهدا علیه‌السلام فرمود: چشمان هر كس كه در مصيبت هاى ما قطره اى اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.

عَنْ أَبِي هَارُونَ الْمَكْفُوفِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام فَقَالَ لِي أَنْشِدْنِي فَأَنْشَدْتُهُ فَقَالَ لَا كَمَا تُنْشِدُونَ‏ وَ كَمَا تَرْثِيهِ‏ عِنْدَ قَبْرِه‏ ...

ابو هارون مکفوف می گوید: خدمت حضرت صادق علیه‌السلام رسیدم.امام به من فرمود: «برایم شعر بخوان» .پس برایش اشعاری خواندم. فرمود: اینطور نه، همان طور که (برای خودتان) شعر خوانی می کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهداعلیه‌السلام مرثیه می خوانی.

عن الصادق علیه‌السلام: نِيحَ‏ عَلَى‏ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ‏ عَلِيٍ‏ سَنَةً فِي‏ كُلِ‏ يَوْمٍ‏ وَ لَيْلَةٍ وَ ثَلَاثَ سِنِينَ مِنَ الْيَوْمِ الَّذِي أُصِيبَ فِيهِ

حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: یک سال تمام، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه‌السلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت.

قال الرضا علیه‌السلام :كَانَ‏ أَبِي‏ إِذَا دَخَلَ‏ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ‏ لَا يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِه‏

 امام رضا علیه‌السلام فرمود: هر گاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه‌السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: إبْنِی وَ ثَمَرهُ فُؤادِی مَنْ آذی هذا فَقَدْ آذانیِ وَ مَنه آذانیِ ف‍َقَدْ آذَی اللهُ،

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: (حسن) فرزند و میوه دل من است هركس او را بیازارد مرا آزرده و هركه مرا بیازارد خدا را آزرده است.

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: لَوْ كَانَ الْفَضْلُ شَخْصاً لَكَانَ‏ الْحَسَن‏،

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: اگر فضل و کمال، خود را به صورت شخصی نشان دهد، آن شخص، حسن علیه‌السلام است.

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: الْحَسَنُ‏ وَ الْحُسَيْنُ‏ إِمَامَانِ‏ قَامَا أَوْ قَعَدَا،

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: حسن و حسين در همه احوال امام و پيشوايند؛ چه بايستند و چه بنشينند. ( چه قیام کنند چه صلح کنند)

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: اَللّهُمَّ إنّیِ اُحِبُّ حَسَناً فَاَحِبَّهُ وَ اَحَبَّ اللهُ مَنْ یُحِبهُ،

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: خداوندا من حسن را دوست می‌دارم تو هم او را دوست بدار و هركه حسنم را دوست بدارد خداوند او را دوست می‌دارد.

قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ علیه‌السلام: لَقَدْ كَانَ‏ فِي‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم كَافٍ لَكَ فِي الْأُسْوَةِ فَتَأَسَ‏ بِنَبِيِّكَ الْأَطْيَبِ الْأَطْهَرِ ص فَإِنَّ فِيهِ أُسْوَةً لِمَنْ تَأَسَّى وَ عَزَاءً لِمَنْ تَعَزَّى وَ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ الْمُتَأَسِّي‏ بِنَبِيِّه

‏حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: حقیقتاً مقتدا قرار دادن رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم برای تو کافی است. از پیامبری که پاکیزه ترین و پاک ترین مردم است پیروی کن، زیرا راه و رسمش سرمشق و الگویی است برای هر کس تأسی جوید و انتسابی است عالی برای هر کس که بخواهد منتسب گردد، و محبوب ترین بندگان خداوند کسی است که از پیامبرش سرمشق گیرد.

قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ علیه‌السلام: فَإِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً نَذِيراً لِلْعَالَمِينَ‏ وَ أَمِيناً عَلَى‏ التَّنْزِيل‏

امیرالمومنین علی علیه‌السلام فرمودند: خداوند محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را به رسالت مبعوث ساخت که جهانیان را بیم دهد و امین آیات کتاب وی باشد.