بصیرت مداحی

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم أَفْضَلُ‏ أَعْمَالِ‏ أُمَّتِي‏ انْتِظَارُ الْفَرَج‏

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: افضل اعمال امت من انتظار فَرَج و ظهور امام زمان علیه‌السلام است.

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: المَهدِی طاوُوسُ أَهلِ الجَنَّةِ.
پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: مهدی(ع) طاووس اهل بهشت است.

قَالَ‏ رَسُولُ‌اللَّه‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم: أَطِبْ كَسْبَكَ‏ تُسْتَجَبْ‏ دَعْوَتُكَ فَإِنَّ الرَّجُلَ يَرْفَعُ اللُّقْمَةَ إِلَى فِيهِ حَرَاماً فَمَا تُسْتَجَابُ لَهُ دَعْوَةٌ أَرْبَعِينَ يَوْماً.

پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: درآمدت را پاک کن تا دعایت مستجاب شود، زیرا به محض اینکه ادمی لقمۀ حرامی بسوی دهانش ببرد تا چهل روز هیچ دعائی از او مستجاب نمی شود.

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ‏ سَرَّكَ‏ أَنْ‏ تَكُونَ‏ مَعَنَا فِي‏ الدَّرَجَاتِ‏ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا
امام رضا علیه‌السلام به ريّان بن شبيب فرمود: اگر تو را خوشحال مى كند كه در درجات والاى بهشت با ما باشى، پس در اندوه ما غمگين باش و در شادى ما خوشحال باش .

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ علیه‌السلام حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ‏ عَلَى‏ خَدَّيْكَ‏ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيرا

امام رضا علیه‌السلام فرمود: اى پسر شبيب! اگر بر حسين علیه‌السلام آن قدر گريه كنى كه اشگهايت بر چهره ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را كه مرتكب شده اى مى آمرزد؛ كوچك باشد يا بزرگ، كم باشد يا زياد.

قالَ الرّضا علیه‌السلام: فَعَلَى‏ مِثْلِ‏ الْحُسَيْنِ‏ فَلْيَبْكِ‏ الْبَاكُونَ‏ فَإِنَ‏ الْبُكَاءَ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام‏

امام رضا علیه‌السلام فرمود: گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين علیه‌السلام گريه كنند، چرا كه گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
 

قالَ الرّضا علیه‌السلام: مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ‏ قَلْبُهُ‏ يَوْمَ‏ تَمُوتُ‏ الْقُلُوب‏

امام رضا علیه‌السلام فرمود: هر كس در مجلسى بنشيند كه در آن، امر (خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى كه دلها مى ميرند، نمى ميرد.

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیه‌السلام فَإِنَّهُ‏ ذُبِحَ‏ كَمَا يُذْبَحُ‏ الْكَبْش‏

امام رضا علیه‌السلام به ريّان بن شبيب فرمود: اى پسر شبيب! اگر خواستی بر چيزى گريه كنى، بر حسين بن على بن ابى طالب علیه‌السلام گريه كن، چرا كه او را مانند گوسفند سر بريدند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: إِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ‏ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‏ علیه‌السلام شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة

امام صادق علیه‌السلام فرمود: چهار هزار فرشته نزد قبر سيدالشهدا علیه‌السلام ژوليده و غبارآلود، تا روز قيامت بر آن حضرت مى گريند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: نَفَسُ‏ الْمَهْمُومِ‏ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ‏ وَ هَمُّهُ‏ لَنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ

امام صادق علیه‌السلام فرمود:  نَفَس كسى كه بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام يَجِبُ أَنْ يُكْتَبَ هَذَا الْحَدِيثُ بِالذَّهَبِ. پس امام صادق علیه‌السلام افزود: اين حديث را بايد با طلا نوشت !

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: كُلُ‏ الْجَزَعِ‏ وَ الْبُكَاءِ مَكْرُوهٌ‏ سِوَى‏ الْجَزَعِ‏ وَ الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر ناليدن و گريه اى مكروه است، مگر ناله و گريه بر حسين علیه‌السلام

عَنِ الصّادقُ علیه‌السلام: يَا زُرَارَةُ إِنَ‏ السَّمَاءَ بَكَتْ‏ عَلَى‏ الْحُسَيْنِ‏ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً

امام صادق علیه‌السلام فرمود:  اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسين بن على علیه‌السلام گريه كرد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: مَا مِنْ‏ عَيْنٍ‏ بَكَتْ‏ لَنَا إِلَّا نُعِّمَتْ‏ بِالنَّظَرِ إِلَى الْكَوْثَرِ- وَ سُقِيَتْ مِنْهُ ‏

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هيچ چشمى نيست كه براى ما بگريد، مگر اينكه برخوردار از نعمتِ نگاه به كوثر مى شود و از آن سيرابش مى كنند.

قالَ الباقر علیه‌السلام: مَرَّ عَلِيٌّ علیه‌السلام بِكَرْبَلَاءَ فِي اثْنَيْنِ مِنْ أَصْحَابِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَرَّ بِهَا تَرَقْرَقَتْ عَيْنَاهُ لِلْبُكَاءِ، ثُمَّ قَالَ: هَذَا مُنَاخُ‏ رِكَابِهِمْ‏، وَ هَذَا مُلْقَى‏ رِحَالِهِمْ، وَ هَاهُنَا تُهَرَاقُ دِمَاؤُهُمْ طُوبَى لَكَ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكَ تُهَرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّة

امام باقر علیه‌السلام فرمود: اميرالمؤمنين علیه‌السلام با دو تن از يارانش از كربلا گذر كردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشم هايش اشك آلود شد، سپس فرمود: اينجا مركب هايشان بر زمين مى خوابد، اينجا محلّ بارافكندن شان است و اينجا خون هايشان ريخته مى شود، خوشا به حال تو اى خاكى كه خون دوستان بر روى تو ريخته مى شود!

قال الحسينُ علیه‌السلام: أَنَا قَتِيلُ‏ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي‏ مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَرَ.

حسين بن على علیه‌السلام فرمود: من كُشته اشكم . هيچ مؤمنى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.