بصیرت مداحی

قَالَ الکاظم علیه‌السلام: مَنْ‏ لَمْ‏ يَسْتَطِعْ‏ أَنْ‏ يَصِلَنَا فَلْيَصِلْ‏ فُقَرَاءَ شِيعَتِنَا وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَزُورَ قُبُورَنَا فَلْيَزُرْ قُبُورَ صُلَحَاءِ إِخْوَانِنَا.

امام موسی کاظم علیه‌السلام فرمودند: هرکس به ما دسترسی ندارد به شیعیانِ فقیر ما سر بزند و هرکس نمی‌تواند قبرهای ما را زیارت کند، قبور برادران صالح ما را زیارت نماید.

هـر کس نتـواند که به ما سر بزند            در غـربـت آسـمـان مـا پــر بـزنـد
دستش اگر از مزار ما کوتاه است            پـس خـانـۀ مـستـمـند را در بـزنـد

قَالَ الرضا علیه‌السلام: زِيَارَةُ أَبِي مِنَ الْفَضْلِ كَفَضْلِ مَنْ زَارَ قَبْرَ وَالِدِهِ يَعْنِي رَسُولَ اللَّهِ ص قُلْتُ فَإِنِّي خِفْتُ وَ لَمْ يُمْكِنِّي أَنْ أَدْخُلَ دَاخِلًا قَالَ سَلِّمْ مِنْ وَرَاءِ الْحَائِرِ

امام رضا علیه‌السلام فرمودند: فضل زيارت مرقد پدرم همچون زيارت مرقد جدش يعنى رسول خداست. راوى مى‏ گويد گفتم: مى ‏ترسم داخل حرم شوم و براى من اين كار ممكن نيست. فرمود: از پشت پرده و ديوار زيارت كن.

قَالَ الرضا علیه‌السلام: قِيلَ لَهُ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِيكَ قَالَ الْجَنَّةُ فَزُرْهُ.

به امام رضا علیه‌السلام گفته شد: براى كسى كه مرقد پدرت را زيارت كند چه پاداشى است؟ فرمود: بهشت است و آن را زيارت كن‏.

قَالَ الرضا علیه‌السلام: مَنْ‏ زَارَ قَبْرَ أَبِي‏ بِبَغْدَادَ كَانَ‏ كَمَنْ‏ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَّا أَنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ وَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ

امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هر كس مرقد پدرم را در بغداد زيارت كند، چنان است كه مرقد رسول خدا (ص) و مرقد امير المؤمنين علیه‌السلامرا زيارت كرده باشد.

قَالَ الرضا علیه‌السلام:‏ زِيَارَةُ أَبِي مِثْلُ زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام.

امام رضا علیه‌السلام فرمودند: پاداش زيارت مرقد پدرم همچون پاداش زيارت مرقد امام حسين علیه‌السلام است.

قال الرضا علیه‌السلام: انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكاً وَ كانَتِ الْكِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَيّامٍ، فَاِذا كانَ الْيَوْمُ العْاشِرُ كانَ ذلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ ... .
امام رضا علیه‌السلام فرمودند هرگاه ماه محرّم فرا می‌رسيد، پدرم (موسى بن جعفرعلیه‌السلام ) ديگر خندان ديده نمی‌شد و غم و افسردگى بر او غلبه می‌يافت تا آن كه ده روز از محرّم مى گذشت، روز دهم محرّم كه می‌شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود.

نــوری که پُــر از تجــلّــی داور بود            در طــور وجــود موسی جعفــر بود

ده روزمحــرم به لـبـش خـنــده نـبود            در ســوک حسین دیــدگــانش تر بود