اشعار

می‌رسد از راه، مـاهِ مرتضا ماهِ رجب           فصلِ شادابی‌ست این شهرِ خدا ماهِ رجب

غافل و غمگین نشو بابُ الکرامت باز شد           بر گنهکاران بُود بابُ الرجا، ماهِ رجب

با پـوزش از مقـامِ تو، یا باقـرالعـلوم            آرم سـخـن به‌نـام تـو، یا بـاقـرالعـلوم

گـفـتـا نَـبـی سـلام تو، یا باقـرالعـلـوم            وین بس به احـترام تو، یا باقرالعـلوم

بال خود را پهن كرده بر زمین روح الامین            تا شود فرش حریم قُدسِ زین العابدین
اوّل مـاه رجـب دنیای ما زیـباتر است            چونكه ماه دیگری پا می‌گذارد بر زمین

دل ویـرانـم امشب آبـاد است            لحـظۀ با شـکـوهِ مـیلاد است
پـنـجـمـیـن مـاه آسـمـانِ نـبـی            نـور چـشم امـام سـجـاد است

بـگـو به نـور که مـاه تـمـام آمده است            که صـبـح آمد و پـایان شام آمده است
بـرای شیـعـه دوبـاره امـام آمـده است            خـدای فـقه و حدیث و کلام آمده است

باز عـالـم گـشـته لبـریز سرور            شهر یثرب گشته چون وادی طور

در مدینه شور و غوغایی بپاست            خـانـۀ مـولا حـریـم کـبـریـاست

رحـمت گرفـته است تـمام مدیـنه را            پُر کرده عـطر عشق مشام مدینه را

از خـانـۀ مـحـبت سـجـاد و فـاطـمه            نـوری احـاطه کـرده تـمام مدیـنه را

در خانه سلطان ولا حـضرت سجـاد            پنـجـم قـمـر برج هُدی گـشته نمـایان

آمد به جهان نور خـدا حضرت باقـر            تابـید به دلهـا ز رخـش پـرتـو ایـمان

پنجمین قطعۀ خورشيدِ جهان نازل شد            چشمِ افلاک به دیدارِ رخش مایل شد

نـامِ زیـبـاش مـحـمّـد ... گـهـرِ آل اللّه            دلِ مـن در حـرمِ آلِ عـبـا داخـل شـد

چون حسین باشد سهیمِ حوضِ کوثر از حسن           می‌شود اینجا پسر از او وُ دختر از حسن
چونکه باشد باقر از سیبِ گلابِ فاطمی           نیمه‌ای هست از حسین و نیمِ دیگر از حسن

هـلال مـاه رجـب سـر زدی سـلام سلام           مـه نـیـایـش و مـاه رســول و مـاه تـمـام

مــه ولایـــت عـالــم فـــروز چــار امـام           مهی که می‌رسد از لحظه‌هاش این پیغام

طلوع صبح رسید و غروب شب آمد            دوباره جانِ غم و غصه‌ها به لب آمد
به شـادمـانـی زهـرا دگـر رجـب آمـد            به روز اول آن یک امـام آمـده اسـت

پهـن شد سفـرۀ رحـمـت، ولـی‌الله آمد            آب و آئـیـنـه بـیـاریـد شـهــنـشـاه آمـد
خیره شد چشم فلک، ماه تر از ماه آمد            اولـیـن مـژدۀ مــاه رجـب از راه آمـد

اول مـاه رجـب در خـانـۀ زین الـعـباد            هرکه بینی شاکرست و هرکه بینی هست شاد
آمـده دنـیـا گـلـی از گـلـشن آل رسـول            بر حسین و برحسن سبطی عزیز و پاکزاد

عــلـم الـهـی بـه زمـیـن آمـده            راوی و عــلامــۀ دیـن آمــده

حـضرت بـاقـر الـعـلـومِ خـدا            بـهـر نـجـات مـسـلـمـین آمـده

تا روی به کـشتی نجات آوردیم            امیـد به سـاحـل نـجـات آوردیـم
در روز ولادت امــام بـــاقــــر            ما هدیه برایش صلوات آوردیم

شهر مدیـنه غـرق شـادى بود آن شب            آکـنـده از بـانـگ مـنـادى بود آن شب
آن شب شفـق آئـینه‌دار لطـف حق بود            چـشـم انـتـظار جـلـوۀ نص عـلـق بود

صحبت از عاشقی و عشق جگر می‌خواهد            دم زدن از لب معشوق شِکر می‌خواهد

بال در بال مَلِک دور مَلَک چرخ زدن            نظر حضرت حق، همّت پَر می‌خواهد

هـلال ماه رجب! نـاز کن بـه ماه تمام            ز یـازده مـه دیگـر تو را سـلام سلام
سـلام بر تـو که در دامن تـو مـی‌تـابد            فـروغ حُسن خدا از جـمـال چار امام

اوّلِ ماهِ رجـب، شـوکـت‌مـان پـایـنـده            بـا قـدوم تـو شـده دولـت‌مـان پـایـنـده

روزِ میلاد تو نعمت همه جا گـسترده            و پس ازین شده است نعمت‌مان پاینده