اشعار

سـحـر به آه دل خـسـتـگـان اثر دادند            چـراغ روشـنی دل به ما سحـر دادند

فرشتگان خدا قدر و والضحی خواندند            خبر ز جلوۀ والشمس و والقـمر دادند

ای‌ سفـره‌دار‌ مـاه‌ ضیافت‌! خوش‌آمدی            خـورشید آسـمان‌ کـرامت‌! خوش‌آمدی

ای وارث سـریـر امـامت! خوش‌آمدی            ای‌ نـور‌ چشم‌ شاه‌ ولایت‌! خوش‌آمدی

خبر به بادیه سرمست از انتشار شده‌ست            خبر که از خبر خویش بی‌قرار شده‌ست

موثّـق است خبر، آن‌قـدَر که جـبـرائـیل            به سوی غار حرا باز رهسپار شده‌ست

شـیـریـنی نـام تو که در کـام من افـتاد            شهد عـسل و طعم رطب از دهن افتاد

از پیکـر گـلـپـوش غـزل پیـرهن افـتاد            تا قرعه در این شعر به نام حسن افتاد

دارد ای شب چه قـدَر مـاه تماشا امشب            شب قـدر است شب نـوزدهم یا امشب؟

این چه ماهی‌ست که دنبال خودش راه انداخت            کـوچه‌های رمـضان را به تماشا امشب

بشکفت گل، به گلشن طاها چمن، ‌چمن            تا جـلـوه کرد مظهـر حُسن ازل، حسن

از نـفـخـه نـسـیـم عـنـایت،‌ به گـلـستان            شد غنچه را ز شوق، به تن پاره پیرهن

با عنایت به درخواست های تعدادی از کاربران عزیز؛ در پاسخ به این اوامر و همچنین جهت تسهیل بهتر برای کاربران؛ کانال سایت در ایتا ایجاد گردید، دوستانی که تمایل دارند عضو کانال باشند در همین جا کلیک نموده و یا از طریق لینک زیر وارد کانال شده و عضو شوند

لطفا با نشر و تبلیغ لینک این کانال؛ شما نیز در این خدمت به آستان اهل بیت سهیم باشد

    https://eitaa.com/astanevesal

یک سرو، ولی سرو هزاران چمن است این            یک ماه، ولی ماه هزار انجمن است این

یک نور، ولی نور همه پنج‌تن است این            یک روح، ولی روح علی در بدن است این

ای عـلـوی‌ذات و خـدایی‌صفات            صــدرنــشـیـن هــمـۀ کـائـنــات

ســیــد ســالار شـبـاب بــهـشـت            دسـت قــضـا و قـلـم سـرنـوشت

به نـام خـدای کـرم‌هـا؛ حـسـن            نـوشـتـه به روی دل ما حـسن

چنان عشق را کرده معنا حسن            که مائـیم مجـنون و لیلا حسن

می‌رسـد بـاز به گـوش دل ما این آواز            چه نشـسـتید که در‌های عـنایت شد باز

جاری از طور ولایت شده سر‌چشمۀ نور            چشم دل خیره شد از دیدن این چشم‌انداز

ای مــاه آســمــانـی مــاه خـدا حـسـن!            خـورشید، مسـتـمـند تو از ابتدا حسن!

روز نخست نـقـش جـمال تو را كـشید            نـقــاش حُــسـن بـا قــلـم ابـتــدا حـسـن

خدا به حیدر و زهرا چه گوهری داده            به آسـمـانِ ولایت چـه اخـتـری داده

به خـانـدانِ رسالـت چه دلـبری داده            به کامِ شـیعـه چه قـنـدِ مکرری داده

پیغمبران دورِ پیمبر جمعشان جمع است            خیلِ ملائک دورِ حیدر جمعشان جمع است

مـادر شـده زهـرا و آمـد ساره با لبخـند            حوّا و مریم؛ دورِ مادر جمعشان جمع است

من کـویـرم آمـدم تا ابـر بـارانـم کـنـنـد            آتـشـم اما در این شب‌ها گـلسـتانـم کنند

شب به شب این در زدن‌ها کار خود را می‌کند            هر چه باشم درد، در این ماه درمانم کنند

باران گرفت و کوچۀ دنیا صفا گرفت            دریا به یُمن نورِ وجودش ضیاء گرفت

روحِ کرم ز فیض قدومش جلا گرفت            سائل همیشه رزق خود از مجتبی گرفت

پیـاله را نفـسِ شـربتِ طـهـور شکست            نـمـاز آیـنـه‌ها را هـبـوط نـور شکـست

سکوت نیمۀ شب را طنین شور شکست            در ازدحام، پَر و بال‌های حور شکست

در مـاه رحـمـت جـلـوۀ تـوحـیـد آمـد            نــومـیـدی از دل رفـتـه و اُمـیـد آمـد

ماهِ فَـلـک نـقـره‌فـشانی کرد از شوق            در نـیـمـۀ مـاه خـدا، خــورشـیـد آمـد

با اینکه سحر وقت خوش راز و نیاز است            دستِ منِ بدْ مَست سوی جام دراز است
غم نیست مرا ساقی اگر مست‌نواز است            ( اَلْـمِـنَّـة لِلّه که در مـیـکـده بـاز است)

من کیم حجّـت حق واقـف سرّ و عـلـنم            مـن کـیـم وجـه خــدا آیـنــۀ ذوالـمـنـنـم

من کـیم شـمـع فـروزنـدۀ هـر انـجـمـنم            من کیم چـشـم و چـراغ نـبـی مـؤتـمـنم