اشعار

زیـنـب اگـر نـبـود حـدیـث وفــا نـبـود            با رمز و راز عـشـق کـسی آشـنا نبود

زینب اگر نـهـیب نـمی‌زد عـلـیه کـفـر            نـطـق مـدافــعــان ولایـت رســا نـبـود

عشق بی‌نام و نشان می‌ماند اگر زینب نبود            قدر آزادی نهان می‌ماند اگر زینب نبود

عشق با او فـارغ التحصیل دانشگاه شد            صبرهم در امتحان می‌ماند اگر زینب نبود

ای زینب ای که بی‌تو حقیقت زبان نداشت            خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت

آگـاه بـود عـشـق که بی‌تـو غـریب بود            اقرار داشت صبر، که بی‌تو توان نداشت

تـا بـاد مـرکـبـی‌سـت بـرای پـیـام تـو            با هر درخت زمزمه‌وار است نام تو

دریا روایتی‌ست به هر موج و کوه‌ها،            اسطـوره‌های صبر که در احترام تو

فزون از حد تصویری فراتر از خیالاتی            ز هر وصفی تو بالاتر غنی‌تر از عباراتی

خداوندی که دارد این همه اعجاز در خلقت            تو با حُسن کمالت این خدا را راه اثباتی

دستی میان زندگی‌ام سایه گـستر است            این دست، دستِ مادریِ دخت کوثر است

مـهـر و مـحــبـتـش ز ازل داده‌ام خـدا            این مهـر با محبت ارباب یکـسر است

سلام ای با مقام و رتبۀ زن آشنا زینب            سلام ای عفت و صبر و وفا را محتوا زینب

سلام ای خورده نان از سفرۀ ایمان پیغمبر            سلام ای قـبـلـۀ ایـمان کـل انـبـیا زینب

عـاشـق طـواف کـعـبـۀ آمـال مـی‌کـنـد            اخـلاص را چـکـیـدۀ اعـمـال مـی‌کـنـد
عاشق شـراب می‌چـکـد از دیـدۀ ترش            با گـریه مـست می‌شود و حـال می‌کند

هرچـند، نـامِ نـیک، فـراوان شـنـیـده‌ایم            نـامـی، به بـاشکـوهیِ زینب، نـدیـده‌ایم

ارث از دلِ شجاع تو برده‌ست، یا علی!            نامش گره به نام تو خورده‌ست، یا علی!

بـی‌قـــرارِ عــقــیـلــة الـعــربـم            روضـه‌دارِ عــقـیـلــة الـعــربـم

می‌زنـم جـار، جـارِ یـا زیـنـب            مـسـتِ جـارِ عــقـیـلـة الـعـربـم

نوشـتم زینت بابا نوشتی زینب کـبـری           نوشتم ثـانی زهـرا نوشتی زینب کبری

نوشتم عشق پیغبر نوشتم کوثری دیگر           نوشتم برتر از حوّا نوشتی زینب کبری

السلام ای دخـتر سلطان دین            السلام ای زینت عرش برین

السـلام ای تـالـی خـیـرالنـسا            الـسـلام ای جـلـوۀ اهل کـسـا

سر، نه آن است که همواره پریشان تو نیست           دل، نه آن است که سرگشته و حیران تو نیست

ما به شکرانۀ عشق تو به صحرا زده‌ایم           عـاقـلی شـیـوۀ رنـدان بیـابـان تو نیست

وجهـهٔ آئـین اسلام از وقـار زینب است           زنـده نـام کـربلا با اعـتـبار زینب است

نخل  آزادی ز خون سیراب شد اما هنوز           پاسداری از پیام خون شعار زینب است

خـاتـون جـهـان امـیـر مذهـب، زینب            صاحب علم و صاحب منصب، زینب

گــفـتـنـد شـفـیـقـه الـحـسـن بــود آرى            از عـشـق حـسین خود لـبالـب، زینب

دریـای دردهـای دلـش بـی‌کـرانـه بـود           از کودکی به تیـر مـصیبت نشـانه بود

از لحظه‌ای که چشم به چشم حسین دوخت           زینب حدیث زنـدگی‌اش عاشـقـانه بود

دل باده بـنـوش است سر خوان عقیله            خورده شب و روز از نمک و نان عقیله

هر قـلب حـسینی که شده واله و شیـدا            در بـزم حـسـینی شـده مـهـمـان عقیله

اسوه و الگوی زن های دو عالم زینب است           حافظ خون حسین و دین خاتم زینب است
صبر از صبرش گربیان چاک زد در کربلا           دایه‌دار درد و رنج و غصه و غم زینب است

از عشق بخوان به نام زینب            فطرس بگو از مقـام زینب
برداشت کلاه از سر خویش            تـاریـخ بـه احـتـرام زیـنـب

دوست دارم از تمام عاشقی تب را فقط            عاشقان حیران دلدارند هر شب را فقط

از ازل خوردم قسم در محضر پروردگار            وا کنم در مدح زینب تا ابد لب را فقط