اشعار

ای شده محوِ روی تو، شمس جدا، قمر جدا            روی کند به سوی تو، ملک جدا، بشر جدا

آدم و نوح هر یکی، دست زده به دامنت            منتـظر ظهـور تو، پـدر جدا، پـسر جدا

تـاج امـامت است به روی سـر شما            خـیـل مـلائـکـنـد به دور و بـر شـما

قربان چهره‌ات که تجلی مصطفاست            قـربان آن صلابت چون حـیـدر شما

سـامـره امـشـب تـمـاشـایـی شـده            جـنـت گـل‌هـای زهــرایــی شـده

لحظه لحظه، دسته دسته از فلک            همچو بـاران از سما بارد مـلک

عـالـم امـكـان سـراسر نـور شـد            شیعه بعد از سال‌ها مسرور شد

پـور زهـرا تـاج بر سر می‌نهـد            بر هـمـه آفـاق فـرمـان مـی‌دهـد

غـدیـر دوم شـیـعـه امـامتت عشق است            به جن و اِنس و ملائک ولایتت عشق است

سلام من به رکوع و سجود هر سحرت            امیر عـدل مجـسم عـبـادتت عشق است

مهـدی که عـالـمـنـد رهـیـن کـرامـتـش            سر زد طلوع صبح نـخـست امـامـتـش

همچون لباس کعبه که بر کعبه زینت است            زیـبـا بـود لـبـاس امـامـت بـه قـامـتـش

شـده‌ست آیـنـۀ حـیّ لایـمـوت، صفـاتش           کسی که خورده لبِ خضر هم به آب حیاتش

به غیر او که جمالش إذا تَنَفّسِ صبح است           کدام نـور به خورشید می‌رسد برکاتش؟

به تماشای تو ای بـاغ بهـار آمده است            آسمان‌ها همه بر گَشت و گُذار آمده است

شـوق دیـدار تـو را بـلـبـل شـیـدا دارد            گـل زیـبا بـه تـمنـای نـگـار آمده است

بر شیعیان حلول تولی مبارک است            صبحِ طلوع نورِ فَـتَحنا مبارک است

پیغام حق زِ عرش معلّی: مبارک است            عـید امـامت گـل طاهـا مبارک است

قیامتـی است گمانم قیامت مهدی است            جهان محیط وسیع کرامت مهدی است

زمان زمان شروع زعامت مهدی است            غدیـر دوم شیعـه، امـامت مهدی است

تو آفـتـاب یـقـیـنـى، بـهـار رویـایى            طراوت گل سرخى، نسیم صحرایى

تو ابـر منـقـلب چـشم‌هاى پرهـیزى            تو قـطره قـطرۀ بـاران ناشکـیـبایى

مژده بیداردلان پیک سحر در راه است            شب دلـواپسیِ منتـظـران کـوتاه است

همه‌جا صحبت درمان تب سختی‌هاست            همه‌جا حرف سرِ نسخۀ خوشبختی‌هاست

هر کوچه و هر خانه‌ای از عطر، چو باغی‌ست           در سینهٔ هر اهل دل و دلشده داغی‌ست
آویخته بر سر درِ هر خانه چراغی‌ست           بر هر لبی از موعد و موعود، سراغی‌ست

ای مسیحای دل حضرت زهرا برگرد           آه ای مــاه؛ بـه آه دل تــنــهــا بــرگـرد

بی‌تو هر روز هوای دل ما بارانی‌ست           بی‌تو تا صبح فرج خیر در این دنیا نیست

گفتم به دل، که وقت نیایش شب دعاست           پرواز کن که مقصد من «سُرّ من رآ»ست

آنجـا که هـست، آیـنهٔ شـادی و سـرور           اشراق عشق و عـاطفه و جلوه‌گاه نور

برگشتنت حتمی‌ست! آری! رأس ساعت            هرچند یک شب مانـده باشد‌ تا قـیامت

می‌آید آن صبحی که آغاز جهان است            آن روز روشـن، آن طـلـوع بی‌نهـایت

اگرچه زود؛ می‌آید، اگرچه دیر؛ می‌آید           سوار سبـزپوش ما به هر تقـدیر می‌آید

همان خورشید موعودی که در روز طلوع او           حدیث صبح صادق می‌شود تفسیر، می‌آید

اگرچه غـائبى، امّا حضورِ تو پيداست            چه غيبتى‌ست؟ كه عطرِ عبور تو پيداست

مقام گـلشنِ اشراق، نافه‌خيز از توست            بلى! شفاعت انسان به رستخيز از توست

بــایـد بـنـویـســد قَـــلَـمِ بــاورم از تــو           تا رنـگ نـشـیـنـد به تـنِ دفـتـرم از تو
تـا قـدرت پـرواز بـگـیـرد پَـرم از تـو           تـا حِـسّ تَـعـلُّـق بـپـذیـرد ســرم از تـو

ز عمق حنجره بر بام شب اذان می‌گفت            حـدیث درد زمین را به آسـمان می‌گفت

صدا چه پاک به شب می‌چکید و روشن بود            که از حکومت خورشید در جهان می‌گفت