اشعار

هیچ مردی در جهان مانند پیغمبر که نیست            هیچ بختی بهتر از پیوند پیغمبر که نیست

همسر دلـبـند پیـغـمـبر شدن سهم تو شد            مثل تو هر همسری دلبند پیغمبر که نیست

خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن            شریک روزهای سخت و شب‌‏های خطر بودن

به هم می‌‏ریزی آداب قدیم بی‏‌قراری را            شروع عاشقی کردن، کمی بی‌‏تاب‏‌تر بودن

وضو بگیرم و در حال روزه با تکبیر            کـنم مـبـاهـلـه با دشـمـنـان حـی قـدیـر

زبــان حـق شــوم و آیـۀ مـبـاهــلـه را            به شأن فـاطمه و شوهرش کنم تفـسیر

در خـشـکـی دهـانِ بـیـابـان مبـاهـله            سوگند خورده است به باران مباهله

پیش از غدیر چشمۀ جوشان عشق را            انداخـت مثـل رود به جریان مباهله

آفـریـدنـد آفـریـنـش را بـرای پـنـج تن            پس همه هستند خلـق مـاجرایِ پنج تن

مثل جـبـرائـیـل تا عـرش بـالا می‌روم            آن زمان‌هایی که می‌افتم به پای پنج تن

با نـفی عـشق مـرجـع اعـلـم نمی‌شوید            در جهـل خویش مانده و آدم نمی‌شوید

تا آن زمـان که دور از این خانواده‌اید            سـسـتـید در عـقـیده و محکم نمی‌شوید

کشیده در گره ابروی ابلاغ صریحش را            ملائک در تکـاپـویـند آیات فصیحش را

به یک چشمش هدایت می‌شود نجران نصرانی            بنازم صورت تأکید در حشو ملیحش را

جـایی نـمـانـده است برای مـجـادلـه            از عرش تا  قنوت شما نیست فاصله

آن‌روز در مقـابـلِ جـمع مـسـیحـیان            با دست پنج نفـر عـوض شد معادله

دور شدم از این و آن با خودم آشنا شدم            آینه در حجاز بود عـاشق مصطفی شدم

سرمه نمی‌برم به چین، قند و شكر نمی‌خرم            نقره و زر نخواستم، صاحب كیمیا شدم

در دوره‌ای که شام جهالت سحر نداشت            خـورشید آسـمان رسالـت قـمـر نداشت

تا که عـروس آمـنـه باشد بـهـشت نـیز            حـوریه‌ای برای نـبی زیر سـر نداشت

مُـحـمّـد  را نـكـو هـمـسر خدیجه            عـزیـز قـلـب پـیـغـمـبـر خـدیـجه‏

یقین باشد، پس از زهرا و زینب            بـود از هـر زنـى بـرتـر، خدیجه‏

بِین مـادرها مـقـام بـرتـری دارد خـدیجه          زانکه چون زهرای اطهر، دختری دارد خدیجه

جای دارد گر کند فخـریه بر زنهای دنیا          چونکه مانند محمد شوهری دارد خدیجه

خـدا پـیـداست در آیینۀ چشمان دلبـندش           زنی که نیست جزاحمد کسی درحد پیوندش

به آن بالانـشینی باید ام المومنـین گویی           که جز زهرا نباشد در دوعالم مثل و مانندش