اشعار

اگر این بارِ گـنه روز حـسابم باشد            عـافـیت داشتـنم نیز به خـوابم باشد

من‌ اگر هیچ ندارم دل سوزان دارم            همه ثـروتـم این چـشم پُـر آبم باشد

غروب شد؛ " لَکَ صُمنا " در این سرا پیچید           مـیـان خــانـۀ دل عـطـر ربّـنـا پـیـچـیـد
و در بهـار مـناجـات عاشـقان هر شب           "نَصَبتُ وَجهیِ" صائم به هر کجا پیچید

دوباره سفرۀ شب زنـده‌دارها وا شد            دوبـاره خـانـۀ دلـدار، خـانـۀ مـا شد

دوبـاره زمـزمۀ دانـه‌های تـسـبـیـحم            دوباره دست دعـای من و مفـاتـیـحم

دلـم شـکـسته مرا بـاز بی‌صدا بخرید            رسـیـده‌ام به ته خـط از ابـتـدا بخرید

چـقـدر این رمـضـان‌ها بـیاید و برود            نـمی‌روم پی کـارم دوبـاره تا بخـرید

آب را خــــرج آبـــرو کـــردم            با همین اشک و ناله خو کردم
بـه کــرمــخـانـۀ تـو رو کـردم            ســـر ســـجـــاده آرزو کــردم

روزه‌داران مؤمنین؛ آماده من ماه خدایم           ماه روزه، ماه قرآن، ماه تسبیح و دعایم

مـاه حق، ماه نـبی، مـاه عـلی مرتضایم           مـاه خـیـل انـبـیاء و اتـقـیـا و اوصـیـایم

کـم‌کـم غـروب مــاه خـدا دیـده میشـود            صد حیف از این بساط که برچیده میشود

در این بهار رحمت و غفران و مغفرت            خوشبخت آن کسی‌است که بخشیده میشود

رمضان می‌رود و می‌برد از کف دل ما            آن که سی‌روز صفا یافت از او محفل ما

رمضان رفت و دریغا که به امضاء نرسد            طاعـتِ نـاقـصِ مـا، روزه نـاقـابـل مـا

فرصت توبه گذشت و گریه می‌بارم هنوز            حسرت اوقات غفلت را به دل دارم هنوز

باز هم جا ماندم و این غافله از ما گذشت            مانده خاری در کف پا و گرفتارم هنوز

حـیف که از دست ما مـاه خـدا می‌رود            مـاه مناجـات و نـور، ماه دعـا می‌رود

مـاه سـحـر خـیـزی اهـل صفـا می‌رود            مــاه وصـال عــلــی، مـاه ولا مـی‌رود

بیا سـنگـینیِ بارِ گـناهـم را نبـین امشب            مقدّر کن برایم بهترین‌ها را همین امشب

برای استجابت فرصتی بهتر نخواهم یافت            گره خورده‌ست احیا با امیرالمؤمنین امشب

حـال مـنـاجـاتی نـدارم بسکه بـد کـردم            راه خودم را با خـدای خویش سد کردم

یکـسال دنـبـال خـطـاهـای خـودم بـودم            یک مـاه تنها، زندگی‌ام را رصد کردم!

خانه‌ات آبـاد، ما را قـبل ویـرانی ببخش            نوکر دل مُرده‌ات را، مهربان جانی ببخش

عذرخواهی می‌کنم خیلی خلاصه مختصر            نامۀ جرم مرا امشب که می‌خوانی ببخش

مـنى كه هـیچ كـسى را نـدارم الا تـو            دوبــاره آمــده‌ام درد دل کــنـم بـا تـو

همینکه با تو کمی درد دل کنم خوب است            فقط برای تو‌خود را خجل کنم خوب است

ای‌کاش می‌شد بـندگی از سر بگیرم            از صاحبِ این مـاه، چشمِ تر بگیرم

مـاهِ خــدا آمــد، رسـیـدم بـا تـبـاهـی            ای‌کاش می‌شد تا دوبـاره پَـر بگیرم

آغاز شد ماه خـدا، پایان ندادم غصه را            وای از وَلَـمْ تَغْـفِـرلَها، اِرحم لنا یا رَبَّنَا

آغاز غفـران آمده، در بند؛ شیطان آمده            شهـرُالـرمـضان آمده، ارحـم لنا یا رَبَّنَا

بار الها خـسـته‌ام از اینـهـمه تکـرارها            آمـدم بـا روسـیـاهـی تـا کـنـم اقـرارها

بوده‌ام عمری درون معصیت‌ها غوطه ور            ساختم بین تو یا رَب، با خودم دیوارها

در راه عشق می‌خرم از جان بلای تو            خـلـقی اسـیـر حـلـقۀ زلـف دو تـای تو

دلها صفـا گرفـته هـمی از صـفـای تو            عــالَـم پـنـاه مـی‌طـلـبـد از ســرای تـو

بیچـاره‌ام، دل خـسته‌ام، زارم، نـزارم            بـاز آمـدم چـون ابــر بــارانـی بـبـارم

قـلب سیاه و چـشم خشک آورده‌ام من            اشکـم نـمی‌آیـد، گـره خـورده به کارم

رمـضـان آمـده ای عـبـد گـنه‌کـار بـیا            نیست جز حضرت او حضرت غفّار بیا

در بزن تا که به رویت بگشایند دری            سوی خـوان کـرم حـضرت سـتار بیا