اشعار

پخش سبک

آمـد آمـد جـلــوۀ حــیّ ســرمــد           در فضائل از دو عالم سـر آمد

نور چشم و زینت دوش احمد ، ثارالله ثارالله

روز ازل که قسمت ما را نــوشته اند           ما را به نــام حضرت دریا نوشته اند

کار جنــون ما به تماشــا کـشیده است           ما را غبــار محمــل لیــلا نوشتــه اند

مـاه عشق است مـاه عـشـاق است            ماه دل های مست و مشتـاق است

درِ مـیـخـــانــۀ کــــرم شـــد بـــاز            الـدخیــل، این حــریـمِ رزاق است

نقد هستی را خدا بر آل طاها هدیه کرد           تا علی را غنچه ای بی مثل و همتا هدیه کرد

در بهشت آرزو با خـلقـت نـور حـسین           عشق را عشق آفرین مفهوم و معنا هدیه کرد

امشب از قــافـله نــور خبــر دارم من           از سـواران سلحـشـور خبــر دارم من

از نشاط پَــری و حُـور خبـر دارم من          از شکوه دل پُر شُــور خبــر دارم من

عشقی ست در میان دل ما که کیمیاست            این عشق، این جنون همۀ آبروی ماست

روزی ماست نوکــری خوب خانه ای             آقای ما کریم و جوانمرد و بـاوفــاست

ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد           نور خـدا، در کوچه باغ سینه گل کرد

عـالـم مُعطّـر شد ز نور عصمتی سبز           نـور کـمـال حـضـرت آیـیـنـه گل کرد

امشب همه عالم پر از شور حسین است         چشم ملایک روشن از نور حسین است

سینای دل یک شعله از طورحسین است         قـلب رسـول الله مـسـرور حـسـیـن است

مه منوّر شعبان مـه رسول خــداست           مه مبــارک میــلاد سیــدالشهــداست 
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر           که روی دست محمد عیان چراغ هداست 

وقتی که آمدی به جهان عشق پــا گرفت           آزادگی و عــزت و غیــرت بها گرفت

روزی که شمسِ طلعت رویت طلوع کرد           نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت

هــوای عشق به سر دارم و دلی شیـدا           و چشم های پر از شوق رو به خــدا

هوای این دل مجنون چقدر طوفانی ست           چقدر شور تلاطم گرفته چون دریــا

میخانـه مگر بال و پـرم را بـپـذیـرد           تا آتـش مــستی جـگــرم را بپــذیـرد

ظرفیت دل در گرو پاکیِ ظرف است           ای کاش همین مختـصرم را بپذیـرد

به کسی کار ندارم که بـهشتم لیلی ست           بت بتخـانه و رهبان کـنـشتم لیلی ست

خاک من خاک جنون است وسرشتم لیلی ست           هرچه درمکتب استاد نوشتم لیلی ست

تو را آن گونه می نامند مــولای تـلاطم ها           و نـامــت غـــرش آبـی آوای تـــلاطــم هـا

تو را اینگونه میفهمند مجذوبان كه اربــابی           ونامت مونس هموارهٔ شب های بی خوابی