اشعار

امشب زمین کند به سماوات سروری            امشب نـسیـم مکّـه کـند روح پـروری

امشب به دور مکّه مه و مهر و اختران            از زهره تا زحل همه گـشتند مشتری

خـبـرت هست که آن طاق معـلا اُفتاد            ناگـهان کـُنـگـرۀ سنگـیِ کـسریٰ اُفتاد

خبرت هست ستـون های یهـودا اُفـتاد            خبرت هست هُبَل خورد شد عُزیٰ اُفتاد

پخش سبک   

به پا شده جـشـن، شـادی آل الله            مـوسـم مـیـلاد، آقــا رســول الله

سرور و شادی بر پا شد ** شمس دو عالم پیدا شد ** سیـد بطحـا رسید

پخش سبک   

سُرورِ ماهِ ربیع و، میلاد حضرتِ احمد           صـلـی الله عـلـیـکَ، سـیـدُنـا یـا مـحـمـد

مبارکه، نورِ ختمی مرتبت که جلوه گردیده به عالَم

پخش سبک   

فـرخـنده جـشنِ مـسلـمـین بـادا مبارک            مـیـلاد خـتـم الـمرسـلـین بـادا مـبارک

آمد به دنـیا، آن نـورِ سـرمـد            ذکـر دوعـالَـم، شد یا محـمـد

پخش سبک   

مـبـارک بـه تـمـامِ اهـلِ دیـن            مـیــلادِ رحـمـة لـلـعـالــمـیـن

خوش آمدی یا مصطفی الامجد            سیـدی یا حـبـیـبـی یـا احـمـد

پخش سبک   

مدیحه خوانیم با یک دلِ شاد            بـهـر مـیـلاد دو بـاب الـمـراد

این دو میـلاد با سعـادت تهـنیت باد

پخش سبک   

شـدم ثـنـاخـوانِ پـیـمبر اعـظـم           جـانم به قـربـانِ پیـمبـر اعـظم

رسـول خـدا، یا مـولا، فـدای تـو هـسـتم           منم سائل و، بر راهت، ببـین که نشـستم

پخش سبک   

جانم به فدای تو و لطف و کـرم تو            مـرغ دل ما پَـر بـزنـد تـا حـرم تـو

ای گنبد خضرای تو عرش دل عالم            مـهـر تو بـود زینـت آب و گـل آدم

پخش سبک   

مرغ دل، روی بام شادی میشینه            عاشقـا، دلاشون پَـر زده مـدیـنه

عـیدِ، آسمان و هم زمین مبارک            جشن، رحـمـة لّـلعـالمین مبارک

پخش سبک   

ای ثـنـای تـو بـر لـب یـزدان            مـظهـرالله و خـسروِ خـوبـان

ماه ربـیع و مـاه سـرور است            ذکر ملائک کوثر و نور است

سپاس آن خدا را که ما را توان داد            پی شکر نعـمت به انسان زبـان داد

سپاس آن خدا را که با قـدرت خود            به این شیء ناچیز نطق و بیان داد

دور دورِ قـدرت قــابـيــل بــود            كار و كسب عاشقي تعطيل بود

دشـنـۀ شـرك و پـلـيـدی تـشـنـۀ            خون سرخ و پاك اسماعيل بود

تا بر بسیـط سبز چمن پا گذاشته است            چشمش بهار را به تماشا گذاشته است

از بس که دست برده در آغوش آسمان            پـا بر فـراز گـنـبد میـنـا گـذاشته است

اى به ذكر روى تو، تسبیح گردان ماه و مهر           وى به روز و شب جمالت را ثناخوان ماه و مهر

با خـیالت رو به ذكر یا جـمیل آورده اند           بیش ازین در آتش حسرت مسوزان ماه و مهر

ای تـمام آفـریـنـش خـشـتی از ایـوان تو           علم شرق و غرب عالم سطری از قرآن تو

آسـمانـی ها زمـیـنـی ها همه مهـمـان تو           گـل کند جـان مسیح از غنچۀ خـندان تو

باران گرفت و سقف مدائن نشست كرد           دنـدانـه ‏هاى كـنگـره قـصد شكست كرد

نورى به صحن معبد زردشتـیان رسید           كـآتـشـكـده ز نـابـى آن‏ نـور؛ مست كرد

اتفاقی خاص در عرش عظیم افتاده بود           لرزه بر اندام شیطان رجـیـم افتاده بود

چون که بر پیـشانی مـولـود پـاک آمنه           نقش بسم الله الرحمن الرحیم افتاده بود

تو آمـدی و زمیـن در هـوای تو افـتــاد            و عـرش در هـوس خـنـده های تو افتاد
برای درک تـنفس در این جـهـان سیـاه            هــوای تـازه ای از ابـتـدای تـو افــتــاد

در آسـمـان چـشـم تـو رأفـت گـذاشـتند            آثــاری از طـلـوع مـحـبـت گـذاشـتـنـد

بـاخـلـقـت تـو ای هـمـۀ آبــروی خـلـق            مـنّـت ســر اهـالـی خـلـقـت گـذاشـتـنـد