اشعار

در حریم شعر تو بانو! اگر حاضر شدم            خواندم اول کوثر و با نام تو طاهر شدم

در خیالم صحن و گنبد ساختم، زائر شدم            نام شیـرین تو آمد بر لـبم، شاعـر شدم

در محفل عاشقان بخـوان مهدی را            تبریک بگو از دل و جان مهدی را

در سجده پس از ولادتش دخت نبی            می‌گفت که یا رب برسان مهدی را

پخش سبک              (به سبك السلام ای خاتم)

السلام ای یـاس طاها، فـاطـمه اُمِّ ابـیهـا          السلام محـبوبۀ حق، فـاطمه همسر مولا

عزیز سرمدی، تو دخت احمدی          که از الطاف حق، به دنیا آمدی

پخش سبک

غنچه زده مثل یک گل خنده روی لب طاها           به یـمن مـقـدم زهـرا حـضـرت اُمّ ابیهـا

مبارکه، جـلـوۀ نـور الهـی جـان احـمـد جـان حـیـدر

پخش سبک

جـشن مـیـلاد گـل یـاس پیامبر آمده            گل بریزید عاشقان زهرای اطهر آمده

جلوۀ این، نـورِ سـرمد            تهنـیـت باد، یا مـحـمـد

قــرآن گـشـودم آیـۀ مـحـشـر بـیــاورم            می‌خـواستـم که سـورۀ کـوثـر بـیاورم

من کـیـستـم ز شـأن تو سر در بیاورم            بـایـد کـسـی شـبـیـه پـیـمـبــر بـیـاورم

خسران زده است هر که توکل نمی‌کند            بـر خـاک چـادر تـو تـوسـل نـمی‌کـنـد

یا بـلبـلـی که طوف سر گـل نمی‌کـنـد            قـلـبـم مـیـان سـیـنـه تحـمـل نـمـی‌کـنـد

صـبــح شــور آفـریـن مـیــلادت            لحـظه ها چون فـرشتگـان شـادند

چـار تـن بـانـوی بـهـشـتــی هــم            گـل فـشـانـدند و دل ز كف دادند

چون جبرئیل، حکم خدای مبین گرفت            در زیر پر بساط زمان و زمین گرفت

احـمـد از و، ‌پـیـام جهان آفـرین گرفت            یعنی: برای فاطمه، یک اربعین گرفت

در آسـتــانـۀ مــیــلاد حــضـرت زهــرا           بـرای عـرض ارادت بـه سـاحـت دریـا

نـشـسـتـه ام بـنـویـسـم بـه نـام مـادر، تـا           خــدا مــرا بـنـویـسـد بـه پـای نـام شـمـا

باران گرفت و زمزم و کوثر به ما رسید           مستی رسید و باده و سـاغر به ما رسید

روز الـسـت کـه گِـل عـالـم درسـت شـد           خـاک سـرای آل پـیـمـبـر بـه مـا رسـیـد

جبریل به عرش نقش کوثر زده است            طوبی گـل تسبیح به پـیکـر زده است

از خــانـۀ کـوچـک مـحــمــد امـشـب            خورشید زمین وآسمان سر زده است

آسـمـان کـوثـر به دنیا آمده کـوثر بخوان           با سرود وحی مدح دخت پیغـمبر بخوان

مدح آن مـمـدوحۀ مـحـبـوبۀ داور بخوان           با زبـان خویشتن نه، با دم حـیـدر بخوان

امشب رسـول الله را قـرآن دیگـر شد عطا           قـرآن دیگر از خـدا با نـام کـوثـر شد عطا

از مخـزن سـراللّهی تـابنده گوهر شد عطا           در نقش دختر بر پدر فرخنده مادر شد عطا

از بس فـرشـتـه است گـذر جـای نـدارد            جـبــریـل سـر آورده و پـر جـای نـدارد

بــنــد آمـده ایـن راه دگــر جــای نــدارد            بـا دخـتــر بـابـا کـه پـسـر جــای نـدارد

امـشـب نـشـستـه ام بـنـویـسـم تـرانـه هـا            از بــاغ از بـهــار مـن از مــادرانـه هـا
از دست پُـر امـیـدم و تــسـبـیـح دانـه ها            از ایـن دلـی که پــر زده از آشـیـانه هـا

دریــا غــریـق مـرحـمـت بـی كـران تـو           هـفـت آسـمـان تـجـلـیِّ رنگـیـن كمان تو

خورشـید ناز می كشد از ذرّه های خـاك           آنـجا كـه صبـح مـی گـذرد كـاروان تـو

کـوثـری از سـورۀ طاهـا به دنیـا آمدی            تا رسـد انّـا به اعـطـیـنـا به دنـیـا آمـدی

تا یـتـیـمـی پـدر را انـدکـی جبران کنی            دخـتــری و مـادر بـابـا بـه دنـیـا آمـدی

شکـر خـدا کـه نــوکـر آل پــیــمـبـرم            شکـر خدا که شیـعـۀ زهـرا و حیـدرم

شکر خدا که لـطـف شما شـاملـم شده            شکـر خدا که مست می جـام کـوثـرم

 ما شیعه ایم وشیعه ی مولا شدن خوش است         در بین نوکـران علی جـا شدن خـوش است

دریــا علـی و قــــطره تمامــــی کائــــنات         قطره به قطره راهی دریا شدن خوش است