اشعار

ماه پر فیض رجب، ماه نبی، ماه خداست           ماه توبه،مه رحمت،مه ذکراست و دعاست

مـاه از خـویش بریدن بـه خدا پیـوستن           خرم آن کس که به حق واصل وازخویش جداست

نازم به سَروری كه زبورش ز كوثر است            داود اهـل بیت صـدایـش رسـاتـر است

یك سـوره از زبـور گـلسـتـان هـل اتی            دنـیـایـی از فــضـائـل آل پـیـمـبر است

حرفی نزن از تـشنگی؛ دریـا رسیده            از بی‌پـنـاهی‌هـا مگـو مـأوی رسـیده

پیغـمبر آمد خیر نازل شد از آن پس            فــیـض مـدام از عـالـم بـالا رسـیـده

گـلـشن تـوحـیـد، آباد امـام بـاقـر است            مرغ دل در هر نفس یاد امام باقر است

در تجـلّی نـور؛ ارشاد امام باقـر است            شـادی اجـداد و اولاد امام بـاقـر است

صفـای طیـبّه دارد صفـای ماه رجب            که عالمی شده مست از دعای ماه رجب

ولادت سـه امـام و رسـالـت نــبــوی            فـزوده بر برکات و صفای ماه رجب

ای داده در ماه جمادی فیض از دست            برخیز کز جام رجب گردیم سرمست

مــاه دعــا مـاه نیـایـش مــاه تــوحـیـد            هر شام آن شام دعا هر صبح آن عید

نامش محـمد است و لقب باقـرالعـلوم           عـالِـم تـرین رجـال عرب باقـرالعـلـوم

در روز اولی که قدم در جهان گذاشت            گردیده است فـخـر عرب، باقرالعلوم