اشعار

 پخش سبک  

جشن و شور و شادی، بر همه مبارک            مـیـلاد عــزیــز، فــاطــمــه مـبـارک

شـاه مُـلک قـضـایی، لالـۀ مرتضایی            گوهر بحر عصمت، نور چشم رضایی

 پخش سبک                           ( به سبک ربِ صلِ علی محمد، محمدٍ و آلِ محمد )

از تبار کوثر امشب، نور دیگر جلوه گر شد          پارۀ جـسـم پیـمـبر، ضامن آهو پدر شد

جهان گلشن شده زلبخند رضا          چه پُر برکت شده ز فرزند رضا

امشب به شبـسـتـان ولایـت قـمـر آمد            خورشید جـمـالات خـدا جـلوه‌ گر آمد

طـوبـای تـمـنّـایِ رضـا را ثـمـر آمـد            در بیـت رضا بـاز رضایِ دگـر آمـد

امشب ای غـم از دل ما دور باش            امشب ای عفریت خود بین کور باش

امـشـب ای مــاه مـنـیـر آسـمــان            از پـس ابـر سیـه رُخ کـن عـیـان

امشب بـه جـهــان آمـده پیغمبر دیگر؟            یا کعبه گرفته است به بر حیدر دیگر؟
یا از حسنین است عیـان منظر دیگر؟            دارد به سـرِ دست، رضا کـوثـر دیگر

باز گل وا شده و دهر گلستان شده است           گلبن عشق شکوفا و گل افشان شده است

با نـسیـم سحـری عطـر بهـار آمده است           چمن حُسن پر از لاله و ریحان شده است

نهمین نوح رسیده است شود سرور شهر           با همین عمرِ کمش سایه شود بر سر شهر

نهمین نور دمیده است زمین بی تاب است           پسر حضرت ارباب خودش ارباب است

امشب شب گدایی وعرض ارادت است           بـاب الـمـراد آمـده و وقت حـاجت است

امشب دوباره خنده به لبهای مرتضی است           وقـت نــزول آیــۀ نــاب امــامـت اسـت

سـتـارۀ سـحــری مــژدۀ سـحـر مـی داد            فـروغ صبح ز پایان شب خـبـر می داد

ز صحن سینۀ ما دست عاطفت از شوق            کـبـوتـر دل ما را به عـرش پَـر می داد

باران زده بر کوچۀ احـسـاس من انگار           سرشار طراوت شده این جان و تن انگار

مبـهـوت شده آیـنـه در خـویـشتن انـگـار           خورشید به وصفت شده گرم سخن انگار

باز شد یک سحر آن پنجرۀ شرقی عشق           نفسی باز بخـوان حنجـرۀ شـرقی عشق

آه ای دل چه کنم در شب بارانی خویش           به کجا خیره شوم با تب طوفانی خویش

امشب دهید مژده صدف را به گوهرش           آن گوهری که رنگ الهی است زیورش

امشب فـلـک گشـوده به مـاه مدینه چشم           ریـزد به خـاک مـقـدم آن مـاه، اخـتـرش

پخش سبک

در آسـمـانـها محـفـل شـادی به پــا شد           که جـشـن میلاد جـواد بن الــرضا شد

آمد به دنیا ، محبوب دلـها           جان و جهان و،هستی بابا

پخش سبک

ای گـل؛ گلشن ؛ حضرت زهرا جواد           سَرورِ، عـالمین؛ کـعـبـۀ دلـهـا جــواد

مهر تو،عشق تو، جلوه در آب وگل است           جشن میلاد تو، جشن پرواز دل است

پخش سبک

خـنـده بر روی لـب اهـلِ ولا مبــارکه           جشنِ میــلاد جـواد بنُ الـرضا مبارکه

این خجسته جـشنِ میلاد           تـهـنیت بـاد تـهـنیت بـاد

بر آن شـدیم بـاز كه دلـبـر بــیاوریم            در آسـمـان، سـتـارۀ دیـگر بـیـاوریم

باید دوبـاره نخـل ولا را ثـمر دهـیم            یعـنی به باغ عـشق صنوبر بـیاوریم

آن شـب مـدیــنـه تـشـنـۀ آب بـقـا بـود           چـشم انـتـظـار ساغـر قـالـوا بـلی بود

آن شب شـقـایق قصد کوی یار می کرد           از خواب غـفلت لاله را بیدار می کرد

یکـبار دگـر غـنـچه دل وا شده امشب           بـاغ دل مـا بـاز مـصـفّـا شـده امـشب

گلزار پُر از نور ولا رشک بهشت است           چون آیـنـه ها غرق تماشـا شده امشب

شادی كل عـباد اسـت عباد است عـباد           فتح ابـواب مراد است مراد است مراد

شادی و شورجهاد است جهاد است جهاد           عید میلاد جـواد است جواد است جواد

با حـضورت سـتاره هـا گـفـتـند          نـور در خـانـۀ امـام رضـاست

کهکـشان هـا شـبـیـه تـسبـیـحـی          دسـتِ دُردانـۀ امـام رضــاست