اشعار

نـور حق می دمد از مشرق سجـادۀ تو           چه شکوهی ست در این زندگی ساده تو

میرود ازنظرش جنت وملک وملکوت           آنکه از روز نخـسـتین شـده دلـدادۀ تو

محـیــط نـور را نـور آفــریــدنـد            سـپـاه شــور را شـور آفــریـدنـد

به خــورشـیـد ولایـت مـاه دادنـد            بـگـو نـورِ عــلی‌ نـور آفـریـدنـد

بــاز در بـحـر ولایـت گـهــری پـیـدا شد          ابر، یک ‌سو شد و قرص قمری پیدا شد

گـلشـن عـشـق و امیـدِ پـسـر فـاطـمـه را          الّه‌ الّه! چــه مـبـارک ثـمـری پــیـدا شـد

امـشب رواق دیــده را آذیــن بـبـنـدیــد           همراه اشک شوق خود چون گل بخندید

امشب فــروغ آســمــان ها را بـبـیـنـیـد           نــور چــراغ کهکــشـان ها را بـبـیـنید

مژده ای شیعه که باشد شب میلاد امشب           پا نهاده به جهان حضرت سجاد امشب

شهربانو بکند فخـر به نـسـوان جـهـان           که خدا طرفه گلی ناز به او داد امشب

نـشـیب های دل من فـراز می خـواهد           فـراز اشک مرا در نمـاز می خواهد

مـؤیّـد است به روحُ الـقُـدس قــلم اما           برای شعــر سرودن نیـاز می خواهد

با تو هر لحظۀ من بوی خدا می گیرد            عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد

بچـشان بر دل ما طـعـم عـبـودیّـت را            سجـده هـامان به نـگـاه تو بها می گیرد

روز میـلادتـان چه روزی بود           در مـدیــنـه هــوا بـهـاری بـود

برق می زد نگاهـتان از عـشق           وقت یک عکس یـادگـاری بود

از سکوتم صدا درست کـنـید            ذکـر یا ربــنـا درست کـنـیـد

بــبـریــد و بــیـاوریــد مـــرا            بلکه از من گدا درست کنـید

ای انـیـس قـــدیــمــی دلـهـــا            آفـــتـاب بـــلــــنــد نـاپـــیــدا

تـا خـــدا مـی بــرد دلِ مـا را            پَـرِ سجـاده هــای سبـز شـمـا