اشعار

نسیم عـشق وزیدن گرفت در جان‌ها            بهـار نـور رسیـده پس از زمستان‌ها

خبر دهید به فـطرس سر آمده تبعـید            دوبـاره بـال بـزن بر فـراز میـدان‌ها

شـد شکـوفـنـده گـل روی ابـاعـبدالله            عـطر فـردوس برین بـوی ابـاعبدلله

عرش و فرش و مه و خورشید و ستاره با هم            سر به سجـده به سر کوی اباعـبدالله

ذکر خیر تو شد و فـطرست اینجا آمد            نوکری گـفت حسین، حال دلـم جا آمد
بـاز هم بـوی خـوش تربت اعـلـی آمد            رفت در دست تو این دست که بالا آمد

چه نسیمى ست که امشب همه جا آکنده ست            چه هوایى ست که از شوق پُر از لبخند است
وه که خورشید على در همه جا تابنده ست            بنـویسید زمین از قـدمش در بند است

ای قـبـلـۀ عــوالـمِ بـالا حـسـیـن جــان            ای شُعـله شُعـله آتشِ دلهـا حسین جان
حٰا سین و یا و نونِ خدا، یاحسین جان            ماییم و هر نفـس نفـسِ ما حسین جان

پنج تن با گـل روی تو تماشایی شد            عرش از یمن قدوم تو گل آرایی شد

همه یکجور به فکرند که دورت باشند            سر جُنباندن گهواره چه غوغایی شد

دلی به سینه طپـید و دوباره شیـدا شد            به عشق عشق گره‌های کورمان وا شد

دوباره چشم پُر از شور و شوق دریا شد            ببـین دوباره زمین سفـره دار بـالا شد

شوری میان این دل دیوانه پا گرفت            بیچاره‌ای به لطف تو نان و نوا گرفت

من عاقبت بخیر شدم، عاقـبت بخیر            در گاهواره بودم و چشمت مرا گرفت

دامن فـاطمه گـلـزار محبّت شده است            شب میلاد اَبَر مرد کـرامت شده است

پسری آمده از نسل پیمبر که بشر….            هر کجا رفته از این معجزه صحبت شده است

بـبـینـید گـیـسوی پُـر تـابِ ما را            ببـینـیـد جـوش مـیِ نـاب مـا را
بـبـیـنـیـد مـاه جـهـانـتـاب مـا را            بـبـیـنـیـد لـبـخـنـد اربـاب مـا را

امشب شب نـزول تـمام مـلائک است            باور کـنید بخت، به کـام ملائک است

هـم کـوثـر ولایـت و هـم بـادۀ بهـشت            پیوسته بحربحر به جـام ملائک است

روزِ اَلَست، روزِ ازل، لحظه‌های عشق            روزی که آفریده شد عالم برای عشق

روزی که آفـریـنـشِ گـیـتی تـمـام شـد            آغاز شد به دستِ خدا ماجـرای عشق

آمد از جـانب حـق سبـط پـیمـبـر امشب           عرش و فرش از قدمش گشت منوّر امشب

کوریِ هرچه حسود است به پیغمبر ما           آمـده آیـه‌ای از ســورۀ کــوثـر امـشـب

منكه هـستم سائـلى بر خوان انـعـام شما           از ازل شیـرین شده كـام من از نام شما

اینكه من دیوانه باشم آن هم از عشق خدا           بـوده در آغـاز خلـقـت حُـسن اقـدام شما

می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم جنون            هرکسی دلـداده‌تـر السابـقـون السابـقـون

می‌نویسم عشق و بی‌تردید می‌خوانم حسین            عـاقـلان دانـند، لـکـن اکـثـراً لایـعـقـلون

تـو را آفــریــده بــرای خـودش            تـو را بُـرده تا ابـتـدای خـودش

تو مـحـو خـدایـی و او محـو تو           شده غرق در جـلوه‌های خودش

تا میان عاشقـان ما هم سـری پیـدا کنیم           بایـد از خـوبان عـالـم دلـبـری پیدا کنیم

در مسیر قرب لحظه لحظه باید پیش رفت           باید از این حـال، حال بهـتری پیدا کنیم

ای عاشقان! خورشید در آئینه گل کرد            نور خدا، در کوچه باغ سینه گل کرد

عالم مُعطّر شد ز نـور عـصمتی سبز            نـور کـمـال حـضرت آئـیـنه گـل کرد

بیا به سـاحت خـورشیـد اِنَّـمـا بـرویـم            به دیـدن گــلی از گـلشـن کـسـا برویم

مدینه گشته چراغان ز نـور بارقـه‌اش            زده است دست تمنا شفق به صاعقه‌اش

خانۀ شیـر خـدا امشب پُـر از نـور خـداست         الـبـشـاره لـیـلـۀ مـیـلاد مـصـبـاح الـهـداست

بر سر دوش نـبی، شمس ولایت جـلـوه گر         پیش روی فـاطمه، مـرآتِ حـسنِ ابـتـداست