اشعار

هـزار جان گرامی فـدای جـود جـواد            دل شكـسته خود بسته‌ام به بود جـواد

هماره می‌رسد از كائنات و مخلوقات            ندای ذكر و ثنا، مدحت و درود جواد

لب قاصر از بیان جـواد الائـمّـه است            عـالـم گـدای خـوان جـواد الائمّه است

فصل بهار و ماه رجب، عطر و بوی یار            این عـیـد عاشقـان جـواد الائـمّـه است

بیا به شهر مدیـنه نگـاه را حس کن            به دل سفر کن و نزدیک راه را حس کن

بیا به روی مسیح آفـرین حق بنگـر            شمیم یوسف بیرون ز چاه را حس کن

ای سائل سائـلت، کـرامت            مرهون تو جـود تا قیامت

ای ثبت به خط و خال و حُسنت            توحـید و نـبـوّت و امامت

امشب از لطف خدا شادی و شور است به پا           از گـلـستان وِلا غـنچـه‌ گـلی شد پـیـدا
شهر یثـرب شده از مقدم این گـل زیبا           شده لبریز سُرور از قدمش بیت رضا

دوباره سَرَم در هوایِ شماست            تـمـامِ دلـم سـر سـرایِ شماست

بـه سـویِ خـدا رفـتـم و دیـده‌ام            فـقـط ردِ پـا ردِ پـایِ شـمـاست

ما تا نفـس داریم از حـیـدر بخوانیم            از معـجـزات دائم این در بخـوانـیم

این چارده رکعـت نماز عـاشقی را            رکعت به رکعت تا دم آخر بخوانیم

قلب عـوالـم گر در این ایـام شاد است            از یـمن مـیلاد جـواد ابن الجـواد است

مـا لـذّت هـر جـود را بـا او چـشیـدیم            ورنه به ظاهر مرد بخشنده زیاد است

مژده ای یاران نگار آمد نگار آمد نگار           بر تـنِ هـستی قـرار آمد قرار آمد قـرار

غنچۀ زهرا به بار آمد به بار آمد به بار           عالم از یک گل بهار آمد بهار آمد بهار آمد بهار

با مهر تو دل سپهـری از نور شود            بـا یـاد تو سـیـنـه وادی طـور شـود

تـنها نه ز مـقـدم تو شاد است رضا            کـز آمـدنت فـاطـمـه مـسـرور شود

ما خـشـكسـالـیـم و شما بـاران مایی            دریای لطف و فضل بی پایان مایی

وقتی كه اسم فاطمه روی لب ماست            بوی تو می‌آید، یـقـیـن مهـمان مایی

بـاز بـر نخـل ولایت ثـمـری داده خدا            آسـمـان عـظـمت را قـمـری داده خـدا

در بهـاری همه زیـبائی و امید و صفا            گـلشن مهر و وفـا را ثـمری داده خدا

تو بـی ابـتـدایـی و بـی انـتـهــایــی            تو واضح تـرین جـلـوۀ کـبـریـایـی
هـمـان عـلّـت غـائـیِ خَـلـقِ مـایـی            تو مـا فـوق انـدیـشـه و فـهـم مـایـی

نوشت اول شعرش به نام حضرت عشق            و باز میکند امشب زبان به مدحت عشق

کسی که شعرخودش را نگـفته میداند            که هست ازبرکات وجود ورحمت عشق

عشق گاهی در جدایی گاه در پیوندهاست          عشق گاهی لذت اشکی پس از لبخندهاست

عشق گاهی یک اجابت نزد حاجتمندهاست          عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست

ز آسـمــان تــولا بــه دل نـــدا آمــد            ز آل فــاطــمــه آئــیــنــۀ خــدا آمــد

گـره گــشـای امـامِ گــره گـشــا آمـد            خـبـر رسیـد کـه دردانـۀ رضـا آمـد

 پخش سبک  

زمزمۀ کل عاشقا، سوره قـدر و تبارکه            تـولـد پـارۀ تـن، امـام هـشـتـم مـبـارکه

آمد پـسـر امـام رضـا؛ جـواد آل احـمـد            قرص قمر امام رضا، به این جهان خوش آمد

 پخش سبک                          تو جوادی ذوالعطایی جان و جانان رضایی

مصحف جان رضا را سوره کوثر مبارک           جشن میـلاد جـواد آل پـیـغـمـبر مبارک

شد مدینه رشک رضوان از قدوم ماه زهرا           از سُرور این ولادت خنده زن شد گل به صحرا

 پخش سبک  

تجلّیِ رخسار جانان، بهار گلستان ایمان          گل روی فرزند سلطان، مبارک به یاران

ای یاران جان مرتضی به دنیا آمد          دلبـند حضرت رضا به دنیا آمد