اشعار

ای که خورشید جمالت پرتو افشانی کند           عـالمی را جـلوه‌ات زیبا و نـورانی کند

تو همان خورشید تقوائی که عرش و فرش را           از فروغ و جلوۀ تو حق چراغـانی کند

وقـتی که فـروغ ازلی دیـدن داشت            انـوار خـداونـد جـلـی دیـدن داشـت

بـا دیـدن فـرزنـد عـزیـزش سـجّـاد            لبخـند حسین بن عـلـی دیـدن داشت

تا دل غم زده از هجر به فریاد آمد            نوری از سینۀ جانسوز به امداد آمد

عشق مشغول ثناخوانی اربابش بود            خــبـر از آمـدن سـیـّـد الاوتــاد آمـد

در رحمت ز عرش تا وا شد            پـر پـروازمـان مـحـیّـا شـد

رخ یـوسف نـشانـمان دادند            دل مجـنـونـمـان زلیـخـا شد

بـاز یـاران عـیـد دیـدار جـمـال یـار شـد           بـاز فـصل رؤیـت مـهـر رخ دلـدار شـد

باز مُلک کبریا شد غرق در دریای نور           بـاز مـیلاد حـسین‌ بن ‌عـلـی تـکـرار شد

پُـر می‌کـنـیم از می‌ گـلـوی بـاده‌ها را            تا مـسـت بـاشـیـم انـتـهـای جـاده‌ها را
بعد از دو رکعت عشق بازی باز خواندند            در رکـعـت سـوم هـمـان دلـداده‌هـا را

ای به عـبّاد این جهـان استاد            ای مـلـقّـب بـه سـیّـد سـجــاد

ای نبی را تو بهترین فرزند            ای علی را تو برترین اولاد

سوی مجـنون برسانید که لیـلایی هست            ما شنیدیم در این شهـر که آقـایی هست

دور این خانه شلوغ است اگر جایی هست            درمندیم و دلی خوش که مداوایی هست

سـجـاده ایــم پـهــن بــرای دعــا شــدیــم          نـائـل به هـمـنـشـیـن شـدن اولیـاء شـدیم

تـاثـیـر کـرد خصلت خوبان به روی ما          از یُـمـن سـجـده های شـمـا بـا خـدا شدیم

پـنـجـم مـاه ناب شـعـبـان است           شور و شادی به سینه مهمان است

آسمان غرق نـور ایـمـان است           فُلک ومُلک ومَلک غزلخوان است

بـیـایـیـد عـشـق را عـبـادت كنیم            به سـجـاده عـرض ارادت كـنـیم

در این خشك سال صداقت شبی            دو ركعـت محـبـت تـلاوت كنیم

 پخش سبک

آمـده نـور دل خـون خـدا، سـیّد السّاجدین          روشنی بخشِ دل و جان حسین، زین العابدین

آمده نور ارض و سـما          چارمین رکن دین خدا

 پخش سبک

آمد یـوسف پـیـغـمـبـر، آمـد روح دعـا            نور افشان شده در عالم، ماه خون خدا

آمـد آیـۀ شـیــدایـی؛ یـاس گـلـشـن زهــرایـی؛ مـعــنـایـی ز دل آرایـی

 پخش سبک ۱              پخش سبک ۲                  ( به سبک خانۀ زهرا و علی )

شاده دلِ ارض و سما؛ گوهر نایاب آمده           روح مناجات و دعا؛ دلـبـر ارباب آمده

حُسنِ خدایی مثل اون؛ چشم دو عالم ندیده           از کرمش بر عاشقا؛ خون خدا عیدی میده

پخش سبک                         ( به سبک: ماه رسول خدا؛ شد پر نور و ضیا)

نور دو عین آمده؛ گـل حسین آمده            دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد

چهارم ولـی آمده؛ سبـط علی آمـده            دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد

ای شمس ولایت! قـمـرت باد مبـارک            ای بهـر کـرامت! گهـرت باد مبـارک

ای پنجم شعـبـان! سحـرت باد مبارک            ای مـادر ایـران! پـسرت بـاد مبـارک

ای اهل دعـا! روح دعـا بـاد مـبـارک           در دیــده تـجـلای خــدا بــاد مـبـارک
این عـیـد مـبارک، به شما باد مبـارک           لـبــخــنـد امــام شــهــدا بــاد مـبـارک

امشب خـدا بر یوسف زهـرا پسر داد            امشب خـدا شمس ولایت را قـمر داد

قرص قـمر نه بلکه خورشیدی دگر داد            از ماه و از خورشید گردون خوب تر داد

پخش سبک                                               (به سبك ﺭﺏ ﺻﻞ ﻋﻠﻲ ﻣﺤﻤﺪ)

اﺯ ﻣـﺪﻳـﻨـﻪ ﺳـﺮ زده ﺁﻳـﻴـﻨــۀ اﻧــﻮاﺭ داﻭﺭ            ﺯاﺩۀ اﺻﻼﺏ ﺷـﺎﻣـﺨـﻪ و اﺭﺣــﺎﻡ ﻣـﻂﻬـﺮ

ﺩﺭﻭﺩ ﻛﻌﺒﻪ ﺑﺮ، ﻋﺒﺎﺩ الصالحین            ﺳﻼﻡ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮ، اﻣﺎﻡ الساﺟﺪﻳﻦ

پخش سبک                                          (به سبک آمد آمد جـلوۀ حیّ سرمد)  

جلوه گر شد نور مهـر سعـادت            سَروَری که به کرم دارد عادت

آمد آمد روح ذکر و عبادت ، مبارک مبارک