اشعار

صبـح انـوار هـدایت مـوسى کـاظم بود            صاحـب سـرّ ولایت، موسى کـاظم بود

آن گـلستـان ولایت کـز نـسیـم او دمـیـد            گـلبنى در هر ولایت، موسى کاظم بود

آن درگهى که پایه ‏اش از عرش برتر است           دولت‏ سراى حضرت موسى بن جعفر است

آیــیــنــه جــمــال خــداونــد ســرمـــدى           هم مظهر عـلوم و خصال پیـمـبـر است

آیـیـنـه را بـه نــور تـمــاشـا، تـبـسّـمـی            ای جـلـوۀ نـمـاز، که خورشید هـفـتمی

سر می‌زند ز مشرق نامت، سپـیده‌گاه!            عـرش خـدای را به تـکـلـم، تجـسّـمی!

الــسّـلام ای وارث خــیــر الانــام            بـر تـو ای نـور خـداونـدی ســلام

الـســلام ای حـجّـت روی زمـیـن            کـعـبـۀ جـان را ستـون هـفـتـمـین

روح مطهر تو، خورشید بی زوال است           با ظلمت و تباهی، همواره در جدال است
ای شـهـســوار دلـهـا، آقـا امـام کــاظـم           غالب به خشم گشتی، ای روح پاک و صائم

تـرسی از فــقـر نـدارند گـدایـان كریم            دست خـالی نروند از در احسان كریم

حاجت خواسته را چند برابر داده است            طیب الله به این لطف دو چـندان كریم

کبـوتـرانه به سـوی تو می پـرم امشب           هـوای عشق تو افـتاده در سرم امشب

ندیـده ام حـرمت را به خواب هم حتّی           به بزم عـاشقی ات ره نمی بـرم امشب

ای آفــتـاب حُـسـن به زیـبـائـیـت سـلام            وی آسـمــان فـضـل به دانـائـیت سـلام

در صبر شاخصی به شکـیبائیـت سلام           تنها تو کـاظـمـی که به تـنهـائیت سـلام

ای که در پای دعـا دستی تـوانا داشتی          در نـیـایش بـال پـروازی به بـالا داشتی

ولوله افـتاد از شور تو در هفت آسمان          درمناجات و دعا از بس که غوعا داشتی

هركه يك دفعه سر اين سفره مهمان ميشود           مور هم باشد اگر روزی سليمان می شود

سر به زير انداختن ذاتش توسل كردن است           دردهای اين حرم ناگـفته درمان می شود

چه عـالـمی ست عـالـم بـاب الحـوائجی           با تـوست نـورِ اعـظـم باب الحـوائجی

مهـر تو است حلـقـۀ وصل خدا و خلق           داری به دسـت خـاتـم باب الحـوائجـی