اشعار

صدشکر که غرق نـور ایمان شده ایم            مـستـوجـب آمـرزش یـزدان شـده ایـم

سی روز تو میـزبـان ما بودی و بـاز            بر سـفـرۀ عـیـد فـطـر مهـمان شده ایم

خواهم به چشمه سار دو چشمم وضو كنم            دل را بـه یـاد تو، ز گـنـه شسـتشـو كنم

بـار دگــر بـه درگــه لـطـف تــو آمــدم            تـا بـا سـرشك و مـاتـم دیـرینـه خو كنم

فرصت خوب رهـایی شد تمام           ماه عـشق و آشتی؛ مـاه صیـام

سـی شب مـاه خـدا پایان رسید           مـاه شــوال الـمکـرّم شد پـدیـد

شــاید کسی حــال مرا پــرسیــده باشد            یا اشــک چشمــان تـرم را دیــده باشد

 حق دارد این قلبی که مهمان خدا بود            از دوری مــاه خــدا رنــجــیــده بـاشد

بگــذشت مـه روزه، عید آمد و عید آمد           بگذشت شـب هـجران، معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد،عذرای تو وامق شد           معشوق تو عاشق شد، شیخ تو مرید آمد

چه زود از دست ما ماه خـدا رفت            مه تـسـبیح و تهـلـیـل و دعــا رفت

مــه احــیــا؛ مــه شـب زنـده داری            مه روزه مـه صـدق و صفــا رفت

خواهم به چشمه سار دو چشمم وضو كنم            دل را به یاد تو، ز گنه  شستـشو كنـم

بــار دگـر بــه درگــه لـطـف تو آمـدم            تا با سرشــك و ماتـم دیــرینه خـو كنم

آمـدیــم از ســفــر دور و دراز رمضان           پــی نبــردیــم به زیبــایی راز رمضان

هر چه جـان بود سپـردیم به آواز خــدا           هر چه دل بود شكستیم به ساز رمضان

ایمان ما دو نیـمـه شد ونان ما دو نـیم            دست من و نـگــاه تو یا سیّـدالـکـریـم

روحـم تمام زخـمـی و جـانم تمام درد            یک امـشبـم بـبخـش به آرامش نسـیـم