اشعار

اوصــاف تو از ابـتــدا تــا انتـهــا نــور            آیـیـنـه ای آیـیـنـه ای ســرتا به پا نـــور

آیـیـنه ای و خــلـق حـیــران صـفــاتـت             تـابـیــده بـر جــان تــو از ذات خدا نور

با ذکر یــاد و نام عــلـی مست میـشوم            هـر لحظه با کــلام عـلـی مست میشوم

دانه ز دست هر کس و ناکس نمیخورم            چون که به روی بام علی مست میشوم

با آنـکـه اسـتـقـامت تـو فــرق می کـند            این روزهـا حـکـایت تو فـرق می کند

اینجاست درد، دشمنت آخر غریبه نیست            بعد از رسول، غربت تو فرق می کند

هر چند از هـمــه به همه مهربـان‌تری            هر چـنـد با رســول خــدا هم بــرادری

هر چـنـد از لب تو منــاجــات می‌چکد            هـمــواره از شـمــیــم خـدایت معطری

دل که عاشق شود شرر دارد            آتـش از حـال مـا خـبــر دارد

عـاشقی قصه ای است دیـرینه            که دو صد لیکـن و اگر دارد

افتاده ام به گـوشـه ای از رهـگـذارتان            اوجـم دهـیـد تا که شـوم خـاکـسـارتـان

اصل و اصالت من از اول اصیل بـود            اصلا خـدا سـرشـتــه مرا از غبـارتان

دریــا دلـیــم و منت دریــا نمیــکشیـم           خـمـخـانـه ایـم، منـّت میـنـا نـمـیکشیم

تا قطره های اشک به دامن روانه است           ما نـاز شـبـنـم سـحــری را نمیکـیشیم

شه کار آفـــرینش دادار حــیـــدر است         نفس و وصی احمد مختار حیدر است

وقت نبرد و حـمـله جلودار حیدر است         استاد بی نظیر علــمـــدار حـیدر است

رطب لعل لب یـــار چــشــیــدن دارد            در پس پـــرده رخ یار چه دیدن دارد

در هوایی که در آن بوی علی می آید           سنــگ هـم گــر بزند باز پریـدن دارد

خواستــم عشق را نظاره کــنم            چـشم‌ها را پــر از ستــاره کنم

خــواستم تا که از شب شعــرم            قطعه‌ای نــذر جــشــنواره کنم

خدا میخواست تا تقدیـــر عالم این چنین باشد          کسی که صاحب عرش است،مهمان زمین باشد

خدا درساق عرش خویش جایی را برایش ساخت          که حتی مـاورای دیـده ی روح الامیـن باشـد

شیرخدا و لنگر عرش خدا، علی است           مـــرآت حـق و آینه حــق نما، عـلی است
در روز حشر، شافع امت محمد  است           باب النـجــات سلـسـلۀ انــبـیــا، علی است

حق روز ازل کـل نِعــم را به علی داد            بین حکمـا حُکــمِ حَکَم را به علـی داد

معنای یدالله همین است و جز این نیست            کاتب که خـدا بود قـلــم را به علی داد

شاهد کل الجمال ایـــزد یکتـــا عـلیـست          پرتو اشـــراق آن پیدای ناپیــدا علیست

معنی فرقان فروغ ملک جان فخـرجهان          شاهد ایمان شه امکان مه بطحا علیست