![](images/menu/doubt_but.png)
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
-
سایت قرآنی تنـــــزیل
-
سایت مقام معظم رهبری
-
سایت آیت الله مکارم شیرازی
-
سایت آیت الله نوری همدانی
-
سایت آیت الله فاضل لنکرانی
-
سایت آیت الله سیستانی
![](images/menu/software_but.png)
![]() زبانحال حضرت زینب سلاماللهعلیها قبل از وفات
گرچه در قلبِ منی مشتاقِ دیدارم هنوز بهرِ دیدارِ رُخت حسرت به دل دارم هنوز روضهخوانی میکنم در هر شرائط هر کجا با نَفَسهایِ خودم رونق به بازارم هنوز از وداعِ آخرت بدجور میسوزم حسین از همان دم تاکنون سالارِمن زارم هنوز با سرِ بالایِ نیـزه هـمسـفر بودم غریب از تمامِ صحـنهها آشـفـته افکـارم هنوز چه بـلایی بر سـرم آمـد مـیانِ شـهـرها خوب میدانی که من عاجز ز گفتارم هنوز وای از بزمِ شـراب و وای از الـفاظِ بد بعـدِ مـدّتهایِ بسـیاری دلآزارم هنوز کاش میشد تا ببـیـنم رویِ عباسِ عـلی راغـبِ آن قـدّ و بالایِ عـلـمدارم هنوز بستهام بارِ سفر را لحظههایِ آخر است گرچه در قلبِ منی مشتاقِ دیدارم هنوز
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
جلوۀ مُشتـرک حـیدر و زهـرا؛ زینب فیض جاری شده از عـالم بالا؛ زینب نه فقط فخرِ تو؛ فـخـرِ پـدرت هم بوده به تو گـفـتـنـد اگـر زینت بـابـا؛ زینب نیمی از هـیمنۀ تو به خدیجه رفتهست نیـمۀ دیگـر تو رفـته به طـاهـا؛ زینب مـادرت اُمِّأَبـیـهـاسـت از این رو بـاید لـقـب تو بـشـود «سِـرّ أَبیـهـا»؛ زینب مـادرت مـرتـبۀ عـصمت کـبری دارد تو از این رو شدهای عصمتِ صغری؛ زینب کعبه راضیست؛ اگر مَضجع ِتو سَمت خودش بِکـشـد عـقـربـۀ قـبـلـه نـمـا را؛ زینب اشـتـباه است اگر فکـر کـنم در عـالـم فـاطــمـه نـائـبـهای داشـتـه اِلّا زیـنـب مِنّت از هیچ طبیبی نکشم چون که مرا اشک در داغ تو کردهست مداوا؛ زینب سیـنهام را که ببـویـند ملائک در قـبر مینـویـسند به روی کـفـنم «یا زینب«
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت حضرت زینب سلاماللهعلیها
نـثـار روح چـنـان کـوه عــمـۀ سـادات در ابـتـدای غـزل فـاتحه مـع الصلوات برای اینـکـه شود جـاودانـه در تـاریـخ گـذاشـت در وسط کـربـلا دو تا مـرآت یکی به اسم حسین و یکی به اسم خودش یکی به آن دگری خیره، این به آن شد مات کشید دست ز عشقش ولی مگر که کشید برای ثـانـیهای دست از خـدا؟ هـیهـات کسی که زینت باباست، شام را یکسر؛ بـرای خــاطـر او کـردهانـد تـزئـیـنـات همان که دیده به گودال رفـته دین خدا: نماز و روزه و حج و جهاد و خمس و زکات همان که کرب وبلا را قشنگ دیده، دلش چه قدر سوخته از تـشنگی رود فـرات چه قدر در همه جا کرده اقتدا به حسین چه قدر بسته به واقع صلات را به صلات مصیبتش شود اعظم کسی که یک ساعت شود مـعـطـل دروازههـای بـیسـاعات هرآنچه داشته بخـشیـده بعد گـفـته خدا؛ مرا ببخـش که دارم بضاعـتی مزجات همان که بعد خودش ساخته شده اینطور حیاط در حرمش دور حوض آب حیات هـنـوز نـیـز بـه تـقـویـمِ روز رفـتـن او به جای روز شهادت نوشته روز وفات دوباره وزن غمش بیشتر شد از این شعر دوباره دلخـورم از این مفاعِلُن فعلات
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت حضرت زینب سلاماللهعلیها
بانوی عشق، صبر و حیا وامدار توست باغ بهـشت، زنده به بوی بهـار توست زیـن ابـی و زهـرۀ زهـرای اطـهـری منظومۀ زمین و زمان در مدار توست مـعــلــوم شـد ز خــنـدۀ روز ولادتـت عشق حسین فاطـمه دار و ندار توست »ترویج دین به خون گلوی حسین شد« تکمیل دین به خطبۀ چون ذوالفقار توست فـریاد تو تداعی شـمشـیر حـیـدر است در شام و کـوفه خاطرۀ اقـتدار توست فـتـوای عـشـق بود شدی مـادر شهـید در پیش دوست این سند افتخار توست یک نصف روز باغ تو پژمرد از عطش هر لاله جلـوهای ز دل داغـدار توست پَـر میکشید روح تو و همسرت شنـید نام حـسین لحظـۀ آخـر شـعـار تـوست در مـدح تو کـلام کـمـیل است نـارسـا ناقابل است شعـر من اما نـثـار توست
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
تنهـا مـیان آن همه داغ و خطـر زینب در خیمههای سوخـته آسیـمهسر زینب شب را به صبح آورد با اندوه طاقت سوز تنها خدا داند که چه بگـذشت بر زینب تا بشـکـنـد پـشت شب سرد تـبـاهی را شد با سر خورشید و ماهش همسفر زینب در انتخابی سخت بیتـردید شد پـیروز بگذشت در پـای برادر از پـسر زینب ظهر عطش افتاد روی خاک و پرپر شد پرورد گلهایی که با خون جگر زینب از « ما رأیت الا جمیلایش» توان فهمید هر قدر مشکـل بیـشتر نستـوهتر زینب در کوفـۀ تـزویر و شـام شـوم استـبداد طـوفـانی از فـریاد شد مثل پـدر زینب او دختر زهراست این را خوب میدانند چون شیر میغرد نمیترسد اگر زینب محمل نشین عشق و صبر و بردباریها از عشق شد آتشفشانی شعـلهور زینب بیبی تمام عـمـر از تو گـفتم و خواندم روز قـیـامـت آبـرویـم را بـخـر زیـنب
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
دریـای دردهـای دلـش بـیکـرانـه بـود از کودکی به تیـر مـصیبت نشـانه بود از لحظهای که چشم به چشم حسین دوخت زینب حدیث زنـدگیاش عاشـقـانه بود هر جا حسین رفت چنان سایه بیقرار منزل به منـزل از پی مـولا روانه بود انسان ولی فـرشـتهتر از هر فـرشتهای دلخـسـته از جفـای زمـین و زمانه بود آوار شـد حــمــاسـۀ او بــر سـر یـزیـد هر چند کوه غصه و داغش به شانه بود در خطبهاش حـقـیقـت اسلام جلوه کرد ویـرانگـر بنـای فـریب و فـسـانـه بود آن روز در هـیاهـوی بازار شـام شوم در ازدحام مطرب و چنگ و چغانه بود از مـادر شـهـیـدۀ خـود ارث بُـرده بود جـسـمـش کـبـود از اثـر تـازیـانـه بـود شعر " کمیل" قابل خاتون صبر نیست تـنهـا بـرای عـرض ارادت بـهـانه بود
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
هر دل که شد به روز بلا آشنای صبر حق میدهد نوید بهـشتـش جزای صبر جز صبر چـاره نیست دل داغـدیـده را مرهم نهد به زخم مصیبت دوای صبر خـیاط دهـر، جـامـه بـسی دوخـتـه ولی زیبـنـده است قـامت دل را ردای صبر تـقـدیـر هرچه بـود رضـا باش تا شـود یـاد خـدا به خـانـۀ دل پـاگـشـای صبـر بانوی مهر و عاطفه، زینب صبور عشق محملنشین رنج و اسارت، خدای صبر هـجـده بـهـارِ پـرپـرِ در پیـش چـشم او میسوخت مثل شمع ولی با نوای صبر خورشـید محـملـش سـر فـرزند فـاطمه از کـوفه تا به شـام بلا پا به پای صبر میخـورد تـازیانه و میگـفت یا حسین میداد کـاروان عـزا را صلای صـبـر
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
دل باده بـنـوش است سر خوان عقیله خورده شب و روز از نمک و نان عقیله هر قـلب حـسینی که شده واله و شیـدا در بـزم حـسـینی شـده مـهـمـان عقیله ما عبد و غـلامـیم به احسان اباالفضل مـجـنون حـسـیـنـیـم به احـسان عـقـیله خود یک تنه زهرا شد و حیدر شد و حالا اربـاب بـود گـوش به فـرمـان عـقـیله در حـوزه عـلـمـیّـه زهـرائـیـه، عباس زانـو زده بـر مـنـبـر عـرفـان عـقـیـله آنجا که شد آقای دو عـالـم تک و تنها ســربـاز طـراویـده ز دامـان عـقـیـلـه تفـسـیر شد از آه حـزینی که رها کرد در کـرب وبـلا مـریم قـرآن عـقـیــلـه ای جنـس پرت از پرِ جـبریل گرانـتر حـوریّه کجا، گـوشۀ ویـرانه، عـقـیله؟ یا حضرت زینب تو بیا قـسمت ما کن یک کـربـبلا جان حـسین جان عـقـیله
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
روزی به پات غم نخورم شب نمیشود این دلشکسته صاحبِ منصب نمیشود حُـر را ادب به مـرتـبـۀ حُـرّیَت رساند هرگـز قـفـس سـرای مـؤدّب نمیشـود
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال حضرت زینب سلاماللهعلیها قبل از وفات
مـادر رنـج و غـم و آلام میمـیرد بیا یـادگـار کـربـلا در شـام میمـیـرد بیا پاسدار نهضت خونین عاشورای عشق پـاسـبان پـرچـم اسـلام میمـیـرد بـیـا خواهر زار و سیهپوشت غریب و بیوطن بسته در وصل خدا احرام میمیرد بیا کام نگـرفـتم بـرادر از زمـین کـربـلا عاشق کـرب و بلا ناکـام میمیرد بیا فاصله بین حیات و مرگ دارم یک قدم پیـش نِه بر آشـنا یک گام میمیرد بیا کوفـۀ بد نام سـوزاندم به نطق آتـشین شیر دخت فاطمه خوشنام میمیرد بیا از دیار کـربلا تا شام ویـران یکتـنه سرپـرست بیکس ایـتـام میمیـرد بیا
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
اسوه و الگوی زن های دو عالم زینب است حافظ خون حسین و دین خاتم زینب است کـنیۀ پاکش عـقیله صاحب علم الکتاب پیشوای هاجر و حوا و مریم زینب است
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
میخورد هرسال این دیوار از شوقش تَرک کعبه اعجاز علی را جار زد بر اهل شک سالهای سال کعبه انتـظارش میکـشید خاک پایش را کند سرمه به مُژه تک به تک گـفت اول من طـواف کعـبۀ رویش کنم کعبه اول حاجی و در طوف او خیل مَلَک با قدومش کعبه را غرق شرافت کرده است کعبه از بهر کرامت از علی گیرد کمک شد بنـا این خـانه گـویـا زادگـاه او شود روی قلب کعبه یا حیدر علی گردیده حک قبله گاه مسلمین سوی قـدمگاه علیست شد ولای مرتضی میزان و هم سنگ مَحَک کوریِ چـشم عدو نامـش بلـند در مأذنه به به از شیرینی نامش دل و جان شد خُنک مَنسبِ مخصوص او باشد امیرالمومنین هیچکس در این لقب با او نباشد مشترک او یدالله است و مادر بند و قنداقش نکرد آنکه دستان علی بسته، یقین رفته درک ابتدایش کعـبه و شد انتهـایش سجده گاه با وجودش عزتی بخشید بر چرخ و فَلک تا قـیامت گریه بر مظلومیِ حـیدر کنید پیش چشمان ترش ملعون به زهرا زد کُتَک
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
در ازل تا کـتابِ حـق وا شد رازهـای نَـهُــفـتـه اِفـشـا شـد در ازل پیـشتر زِ لوح و قـلم حـکـمِ روز الـسـت انـشـا شد کسی آمد که در سـرا پـایَـش جـلـوههـایِ خـدا هُـویــدا شـد کـسـی آمـد که بـا ولایـتِ او مرزِ دین، مرزِ کُـفر پیدا شد خندهای کرد و شد بهشتِ بَرین مُشتِ خاکی گرفت و دنیا شد شَه پَری داد و جـبرئـیلی شد نَـفَـسی زد کَـسی مـسیـحا شد سرِ راهَـش نـشت دل شدهای دامنش را گرفت و موسیٰ شد اَلغَـرَض در میانِ آن محـشر بــزمِ دلــدادگـی مُـحَــیــا شـد ای بـزرگِ شـگـفـت نـا پـیـدا ای غـرورِ سه تـیـغِ بیهـمـتا آفـتــابِ عـشـیــرۀ مـجــنـون قــبــلــه گــاهِ قــبـیــلــۀ لــیـلا پادشاهِ حجاز و نان بر دوش زخــمـیِ بـارِ کـیـسـۀ خُـرمـا ما کجا و کـرامتِ خـورشـید تو کجا، کـوچههای این دنـیا تُـنـدتَـر میزنـد به نـامِ شـمـا تـپـشِ قـلـبِ حـضرتِ زهـرا نـامِ تو فـتـحِ بـابِ پـیـغـمـبـر در هـــوالـیِ لــیــلَـةُ الاَســرا نـام تو میشـود رَجَـز وقـتی تـیـغِ عـبـاس میکـنـد غـوغـا نـامِ تو نـیـل میشـکـافـد بـاز نـامِ تو زَهـره میدَرَد هـرجا مــادرم گـفـت جــایِ لالایـی تا که خـیـزم به نـامِ تو بـر پا خواست حق آنچه میدَمَد گردد چـهـرهات جـلـوۀ اَحَـد گـردد خواست حق تا که در ظهور آیی که خـدا با تو مُـسـتَـنَـد گردد خواست حق تا که طاقِ اَبرویَت قــبـلـۀ جـان اِلَـیالاَبَـد گـردد یادِ تو ذکرِ مـوج دریـاهاست لحظههایی که جذر و مَد گردد ردِ پــایِ تـو را نـمـییـابــیـم عـرش حتی اگر رَصَد گردد مرتضیٰ مرتضاست در همه حال گر جهان جمله عَـبدُوَد گردد عشق با تو شُکوهِ دیگر داشت عطرِ صد چشمۀ معطر داشت میـهـمان زمـین شدی چـندی که دلت آرزویِ کوثر داشت با تو نیمی زِ خویش را میدید چشم بر تو اگر پیـمبر داشت بـاز هـم مـیدَریـد قـلـبـش را کعبه صدها هزار اگر دَر داشت کعبه جایِ خودش که در قَدَمَت سیـنۀ آسـمان تَـرَک برداشت هرچه بُت بود در دلش آن شب سجده بر خاکِ پایِ حیدر داشت دل به زلفِ تو بست اگر دل بود سر به راه تو داد اگر سر داشت آمـدی تـا خــدا نـشـان بـدهـد در پَسِ پرده حرفِ آخر داشت گَرد و خاکی میان میدان است رَزمگاهی دوباره حیران است اَبـروانـی کـمی گـره خـورده لحظهها لحظههای طوفان است مانـدن اینجا چقـدر نا ممکـن مُـردن اما چقـدر آسـان است لشکری را به خویش پیچانده ذوالفقاری که گرمِ جولان است حـولِ روزِ قـیامت آمده است یا که شیرِخدا رَجَزخوان است دستـمـالِ نبـردِ خود را بست یعنی این کوه گرمِ طُغیان است پهـلـوان پَروَری که میبـینی از نـژادِ خـدایِ سُبحان است ما که هـستیم؟ رَدّی از پایَت چـشـم هـایی پُـر از تـمـنّـایت ما که هـستیم؟ دستـهای تُـهی بـر سـرِ کـوچـۀ تــمـاشـایـت هم نـشـینِ غـریبِ نـخـلـستان سرِ چـاهی اَنـیـسِ غـم هـایت مُـسـتَـحـَـقـیـم کـاسـۀ شـیـری لـقـمـهای از تـنـورِ زهـرایَت نـذرِ نـعـلـینِ وصلـهدارِ تو و پـیـنـههایِ دو دستِ تنـهـایت نـظـری بـا تـو آشـنـا گـردیـم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
آنکه در مـیـکـده هـوهـو دارد دیـدهاش تـا بـه خـدا سـو دارد یــاد عـشـقـی ازلــی مـیافـتـد با هـمه غـفـلـت و کـوتـاهیها دست شـسـتـیـم ز گـمـراهیها خویش را غـرقه کوثـر کردیم کـلماتـش همه بـوسـیدنی است سائل کـوچـۀ مولا غـنی است در جـوارش بـدیام خاک شده سـگ اصـحـاب اگــر آدم شـد اشک چـشمانش اگر شبـنم شد پـوزه بر خـاک نـجـف مالـیده هـمه مـبـهـوت همه سـرگـشته شـهـر از عـود معـطـر گـشـته مستها وقت جنون آمده است خلقـت آن لحظه که ایجاد شده بـا عـلـی یـا عـلـی آبــاد شــده به لب شیـعـه رطـب داد عـلی
گرچه توصیفش از اوصاف جداست گرچه مدحش فقط از آن خداست او کــه ایــوان طــلایــی دارد نیست از عرش علی اعـلی تر از کـف پــای عــلــی بــالاتـر شـانـه بر پـای خـودش بنهـاده به سوالات جـواب است عـلی حاسب یـوم حساب است عـلی قـلم و لوح و کتاب است عـلی فاطمه دُرّ و رکاب است عـلی دل دریا به کف این صدف است
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
اتـفاقی رو به راهم کرده در ماهِ رجب فارغ از اندوه و آهم کرده در ماهِ رجب آمدم مستی کنم بیخود شوم از خویشتن فاطـمه بنت اسد شـیرِ نری آورده است حیدری و صفدری رزم آوری آورده است آمده برهم زند کفـر و نفاق و شرک را آمـده تا شـاهـکـارِ حـضرت داور شود آمده تا یاور و غـمخـوارِ پیـغـمـبر شود مظهرِ کلِّ عجائبهاست این مولودِ حق بـازویش عـقـده گـشایی میکند بیادعّا این پـسر کـارِ خـدایی میکـنـد بیادّعـا مژده بر خـتمِ رسولانِ خـدا نائب رسید عـالـم و آدم به پـای عزّتش افتاده است مؤمنینِ واقعی بر حُبِّ او دل داده است کعبه از عشقش گریبان چاک کرده عاشقان عشق معنا شد از این پس در کلامِ یاعلی خوش بحال آن کسی که هست تنها با علی در شبِ میلاد ما مست از ولای حیدریم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
عاشق آنست که شب تا به سحر میسوزد فـارغ از گـفـتـن امـا و اگـر مـیسـوزد ما هـمه سـوخـتگـان رخ دلبـر هـستـیـم باز خورشید زِ چشمانِ تو رو میگیرد صاحب میکـده این بار، سبـو میگـیرد آنقـدر مـدح کـنم تا که شوم مـدهـوشت کعبه بشکافـته و چـشمۀ حق میجـوشد خاک در سجـدۀ تو جـامۀ زر میپـوشد تا رسـانـد به حـریـم تو شـهـا، فـریـادم که خدا خواست تو هر آینه دلبـر باشی سرورِ هر دو جهان را تو برادر باشی آنکـه با دست خـداونـد، ترحـم میکـرد مـرتضائی و تو هر آینـه حـیدر هـستی لشکـری فـخـر کـند فـاتح خـیبر هـستی احـمد از دیدن روی تو شَعَـف میگیرد گر نـبی بود سبب بهر خلقـت الأفـلاک عـلّت خـلقت احـمد که بُوَد در لـولاک! تا که از خاک درت دُرّ نجف سازم من
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
از آنچه خـدا عـزم کـند، با خبر اوست تـنـظـیـم کـنـنـدۀ قـضـا و قـدر اوسـت آئــیـنــۀ ذات کـبــریــایـیسـت عــلـی در خلقت کائنات، صاحب نظر اوست میبیند اگر چـشم خدابین به کسیست از قبل ازل تا به ابد، جلوه گر اوست رویش همه آفتاب و مویش شبِ شعر روحانیتِ شب و صفای سحـر اوست یادش حـسناتست، وَ نـادش بـرکـات مجموعۀ طاعات و عبادات در اوست او نیز خـدا نـبـوده، گـفـتـیم که نـیست ما جمله چه هستیم؟ اگر که بشر اوست در روز ولادتـش چـنـیـن نــقـل شـده: از کعبه همان برون تراود که در اوست
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
ســر نَـهـم بـر آســتـانِ پـادشـاهِ بـیبــدل آن ولیالـه که بـاشـد دست او اِذن اَجـل گفت تا در وا کنم دیر است، دیوارش شکافت کعبه از شوقش سه روز او را گرفته در بغل تا ابـد حـیدر امیـرالـمـؤمنـین باشد فقـط ایـن مــقـام او بـوَد نـزد خــدا روز اَزل نور او در سجده بود و هیچ مخلوقی نبود ساق عرش کبریا حک گشته نامش چون کُتَل فهم یک شأن از شئونش را ندارد هیچکس با صدای او سـخـن گـفـته خدای لم یزل لا فـتی الا عـلی لا سـیـف الا ذوالفـقـار مدح او گوید خدا با بهترین ضرب المثل بهترین ذکر عبادت یاعلی یا حیدر است شد غلامی بر درش حی علی خیرالعمل هر زمان لب وا کند کوه بلاغت میچکد خطبه هایش معجزه، سر منشاء هرچه غزل حق همیشه با علی هست و علی با حق عجین هر سخن جز این بوَد نطق و کلامی مبتذل ذکر زنبور عسل صل علی مولا علیست تلخیِ هر گرده گُل را نام او کرده عسل گر چه پیغمبر ز اسرار علی چیزی نگفت خاک پای مرتضی بر چشم ما باشد کُحَل هر کسی را جز علی داند امیرالمومنین شد مریدِ لات وعزّی، جبت و طاغوت و هُبَل بیولای او نـماز و معـصیت باشد یکی دشمنش قطع یقین در نطفه اش دارد خِلَل روز خـیبر بال جبـریل امین همّت نمود ورنه از جولان تیغش در زمین میشد گُسَل ضربه شمشیر او در یوم خندق افضل است تا قیامت انس و جن را در عبادات و عمل مرد میدان بود و هرگز پشت بر دشمن نکرد کافران همچون ملخ با دست او بیدست و شَل شیر حق آید به میدان، دشمنش جای نبرد میبرد جان را به در، بیچاره با کشف کَفَل مرحبا گوید علی بر ضرب شمشیر حسن یاعـلی گوید به میدان فـاتح جنگ جـمل نطق افـصح لال گردد در مقـام مدح او از جهالت در مقامش شعر افتد در هَچَل تیغ آمد بین ابـرو و نمـازش را شکست نوبت محـراب شد او را بگـیرد در بغل پیش ایوان طلایش هر بزرگی کوچک است ملجأ نوح است و آدم این ضریح و این محل
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مناجات با امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
با جامِ نامِ خود دهانم را شرابآلودْ کن در «عین و لام و یا» الفبای مرا محدود کن هر شب طوافت میکنم؛ پروانهوار اسپندوار هر شب مرا دورِ سرِ شمعِ خیالت دود کن تو عرش اعلا من زمین، مدحت چه ساده گفتهام ای کاش، جبرائیل با صد مثنوی نازل شود تا ذرّه ای از مدحِ مولایم علی کامل شود دورم؛ زمین تا آسمان از دستِ عالمگیرِ تو نامت گره میخورد، در جنگاوری با ذوالفقار دم «یاعلی» میشد مسیحِ بازدم «یاذوالفقار« ذبحِ منایت کن مرا؛ هر چند، قابل نیستم من چیستم؟! خاری نشسته در گلستان نجف یک سنگریزه زیر کوهی در بیابان نجف جلد توأم؛ افتادهام از بام، دستم را بگیر
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
حیا به گوشۀ آن چشم مست منزل داشت وفا هزار فضیلت ز دوست در دل داشت طلـوع مـعـجـزۀ هر رسـول نـام تو بود خـدا تو را به دل انـبـیـاش نـازل داشت مسیحِ دست تو از بس طبیب حـاذق بود سلامـت از تو امید شـفای عاجـل داشت طـلـوع مـیکـنـد آن آفــتـاب گـنـبـد تــو ز سمت مـشرقِ صبـحآشـنـای مرقـد تو شب از ستاره برای تو جان به کف دارد کـنار ساحـل صبحت سحر صدف دارد تو آن گلی که مجرد ز رنگ و بو باشی بـه آفـریـنـش ایـن خــاک آبــرو بــاشـی
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
روی خاک افتاده بودم، نردبان میخواستم هم زمین میخواستم هم آسمان میخواستم گاه در افلاک وگاهی نیز در اعماق خاک این دو را یک عمر یک خط در میان میخواستم اشـهـد أَنَّ عـلی تا گـفـت در گـوشم پـدر گریه کردم، جای لا لایی اذان میخواستم بر زمین میخوردم و با یا علی پا میشدم لحظۀ بر خاستن از او توان میخواستم آن یـتـیـم کـوفـیام که از زمان کـودکی از سر این سفره تنها آب ونان میخواستم عشق او از هر دوعالم بینیازم کرد و حیف آنچه را خود داشتم از دیگران میخواستم خوشبحال من که از آغاز شعر وشاعری از زلال اشک او طبع روان میخواستم پُــر تـوقـع نـیـسـتـم اما نـمـیدانـم چــرا برترین گنج خدا را در جهان میخواستم شک ندارم حاصلی غیر از پشیمانی نداشت هر که را غیر از امیرمومنان میخواستم
: امتیاز
|