- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
فصلِ قَد قامتِ عشق است و طبیعت سبز است دامنِ بیرقِ افـراشـته قـامت سـبز است سیبِ معراج، به معراجِ زمین آمده است بر رکـابِ نـبـی الله، نگـیـن آمـده است
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
آمد به جهان او که وجودش همه جود است در هر نَفَسَش نَبضِ همه بود ونبود است طـفـلی بـگـذارد به زمـین پـا که محـمـد مسرور بُوَد، کور، دوچشمان حسود است زهـراست همان عامِل پـیـدایش هـسـتی مِهرش زِ ازل آب و گِلِ ظرف وجود است فوجی زِ مَلَک هـمره او آمده از عـرش تا زیر قـدمهاش کـنند از پَـرِ خود فـرش
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
داریم به دل گـرمیِ طـوفـانِ نجـف را داریم به لب مِدحَـتِ سلـطـانِ نجف را ما نانِ علی خورده نمک گـیرِ غدیریم بـایـد بـه درِ خـانـۀ زهــرا بـنـشـیـنـیـم تا لطـفِ خـدا را به تـمـاشا بنـشـیـنـیـم بوسیدنِ دستانِ شما واجب عینی است دستی که زده بوسه پیمبر فقط این است آن دخترکی که شده مادر فقط این است خانم حرمی از تو در این سینه خدا ساخت بالاتر از آن خط که نوشتـند تو هستی مدحی که نخواندند و نگفتند تو هستی چـیـزی بِـجُـز از نـورِ خـداوند نداری بانو چه شگفت است هُبوتی که تو داری قدر است چه قدری ملکوتی که تو داری با تـیغ به تو تکـیه کُـنَد شـیـرِ خـداوند از روزِ ازل هر تپـشـت یادِ عـلی بود نَبْضَت، ضربانت، نَفَسَت نادِ علی بود از ریشۀ آن چادر اگر ریشۀ شیعه است در سینه اگر آتـشی از شـورِ تو داریم در دست اگر رأیتِ منـصورِ تو داریم از بارِشَت ای ابر، پُر از لاله شد این باغ هرجا که بلـنداست به زیرِ قـدم ماست بر هرچه سه تیغ است شکوهِ عَلَم ماست ما درس جز از محَضرِ اسلام نگیریم هر بادِ مخـالـف شده جـوشن به تنِ ما هـر لالـه تـوان داد به بـرخـاسـتـنِ مـا صائب چه خوش آورد زِ شرحِ جگرِ ما یکروز از این ظـلـمِ گـران هیچ نـمانَد از دشـمـنِ اسـلام نـشـان هـیـچ نـمـانَد یکـروز از این دل پَـرِ پـرواز بسازیم گـفـتید که: سرگـرمِ پـریـشانیِ خویشم سرخوش زِ سبویِ غـمِ پنهانی خویشم یـارانِ خـراسـانیات امـروز بگـوشند
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
کـویـریم و بیتاب بـاران زهـرا فـقـیریم و محـتاج احـسان زهرا مسـلـمان زهـرا، مسـلـمان زهرا اگر مـثـل رودیم، دریـا شـناسـیم به مجـنون بـگـویید لـیلا شناسیم مـیان قـنـوتش دعـا کـرده زهـرا على دوست ها را جدا کرده زهرا سبب میشـود افـتـخـار عـلی را زنـد پـرچـم اقــتــدار عــلــی را روا شـد پس از فـاطـمه آرزوها شده بسـته لبـهـاى آن یـاوه گوها سـلام و درود خـدا بـر خـدیـجـه کـس بیکـسى پـیـمـبـر خـدیـجـه به ما داده ارث خروشانیاش را گرفتیم درس رجزخـوانیاش را همین عـشق را ادعا میکنیم اش فـقـیـرانه ما الـتـجـا میکـنـیم اش دعا میکـنـیم و اجـابت گـرفـتـیم در خـانـه او اقــامـت گـرفـتــیـم به جز مهر زهـرا ثـوابی نداریم به جز فـاطـمه ما جـوابی نداریم غـم از ما گرفـته اگر غم خریده بد و خوب را نیز، درهم خریده قـسم بر حـسـین بدون سـپـاهـش به لب تـشـنۀ گـوشه قـتـلگـاهـش
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
استجابت زیر دستِ دستهای فاطمهست بهترین کرسی عرش الله جای فاطمهست مرتضی فـرمانده کل قـوای فـاطمهست نور حق زهراست، زهرا هم تمامش حیدر است پیشوای عرشیان است و امامش حیدر است یک علی دارد خدا آن هم برای فاطمهست دردمند عشق استعلاج میخواهد چهکار؟ جز محبت عاشق محتاج میخواهد چهکار؟ »قاب قوسینِ» خدا دولتسرای فاطمهست نُه بهار زندگی را با رسالـت طی نمود نُه بهار دیگرش را با عـلی هـمراه بود خلقتی هم شد اگر محض رضای فاطمهست کوثر اهل یقـین اعـجـاز یـزدان فـاطمه حمد و توحید و دخان و آل عمران فاطمه لام و میم و طا و ها اسرار «طا»ی فاطمهست بانـوی لـولاک شـد بنـیـانگـذار پـنج تن روی دوشش میکشد او کوله بار پنج تن هل أتی شد هل أتی چون هل أتای فاطمهست یاعلی و یا عـلی ذکر لب صدیـقـه است »مادر بابا» فقط این منصب صدیقه است زینبی که جلوههایش رونمای فاطمهست بانوی احساس با دستاس دستش پینه بست روی دامانش چه با وسواس شبنم مینشست بی گمان مدیون آن صوت رسای فاطمهست بر رکاب حق نشسته این نگین خوش تراش کردهام با نان او یک عمر امرار معاش جان فدای هرکسی که جان فدای فاطمهست دخـتـرانش مـرجـع تـقـلـیدهای هـاجرند تک تک اولاد زهـرا جـلـوۀ پیـغـمـبرند قبلۀ عالم علی موسی الرضای فاطمهست
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
از فـاطمه گفـتن همان خیرالعمل بود مـیـلاد او امـروز نـه، روز ازل بـود نور است او، در لازمان و لامکان است هرجا که میبینیم هست و بینشان است بیفـاطـمـه جـبـریل هم نـازل نمیشد قـرآن بدون کـوثـرش کـامـل نـمیشد سر در نـیـاوردیم هـرگز از مـقـامش میایـسـتـاد احـمـد بـرای احـتـرامـش جـان پـیـمـبـر، جـان مـولا بود زهـرا تـفـسـیـر پـیـونـد دو دریـا بـود زهـرا تعریف ما از عشق در یک جمله این است زهـرا فـقـط کـفـو امیرالمومنین است تلفـیق عـقلانیت و احساس زهـراست خیرالنسا تنها نه، خیرالناس زهراست در خانهای کوچک هزاران راز دیدیم از وصلههای چادرش اعجـاز دیدیدم اذن شفاعت روز محشر در کف اوست تقدیر عـالم لا به لای مصحف اوست باید برای بـردن نـامش وضـو داشت دیدهست نابینا حجابی را که او داشت خـیـر کـثـیـرش میرسد از آیـههایش غـرق دعـایش خـانـۀ هـمـسـایههایش ما که فـقـیریم و یـتـیـمـیـم و اسـیـریم باید فـقـط از دست او روزی بگـیریم یک زن بزرگِ جمله مردان زمین است دنیا تماشا کن حـقوق زن همین است زن را چنین چشم و چراغ خانه گفتند در شأن او «اَلـمَـراَهُ ریحانه» گـفـتـند زن نیست آنکه فـطرتش تاراج رفته زن کیست؟ مرد از دامنش معراج رفته جز راه دین رفتن برایش بینتیجهاست دنبال الـگـوئـید آیا؟ زن خـدیـجهاست آنکه خـدا یک روز دنـیا را به او داد دنیاش را بخشید، زهـرا را به او داد زن را ز مردان هم فراتر میشناسند عیسی بن مریم را به مادر میشناسند زن جلوهاش در بطن عاشوراست آری نـور حـسین از زینب کـبراست آری او که جهان شد زیر و رو با انقلابش مـحـدود بـوده زینب آیا با حـجابـش؟ زینب به جای مـردها هم امتحـان داد آزاد بـودن در اسـیری را نـشـان داد حـالا کـمـی در بـیـتهــای آخــریـنـم بــایـد بـگـویـم از زنــان سـرزمـیـنـم نـامآور گـمـنـام، نـور در حـجـابانـد در اصـل آنها صاحـبـان انـقـلاباند آنها که فـردای قـیـامت روسـپـیـدنـد جـمـعاند دور فـاطـمه، اُم الشـهـیـدنـد آن مادران که تا هـمیـشه سـرفـرازند با خون فـرزنـدانـشـان تـاریخ سـازند دنــیــا نــمـانــده بــی ولــیالله مــردم فـرزنـد زهـرا میرسـد از راه مـردم تقـویم ما عـطـری دگر دارد بهـارش زهراست بیش از هر کسی چشم انتظارش از غربتش یک روز بیرون خواهد آمد با لشکـری از فاطـمـیون خواهـد آمد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
قدم هرجا گذاری خاک آن زر میشود قطعأ غلام حقله گوش تو ابوذر میشود قطعأ من از اُمِّ اَبیهـا بودنت فـهـمیدهام زهـرا کسی که دخترش باشی پیمبر میشود قطعأ تو هستی نفخۀ صور و تو هستی صور اسرافیل تو هر آنی بخواهی صبح محشر میشود قطعأ خودت که جای خود داری کنیز خانهات فضه ز نورش عالم امکان منوّر میشود قطعأ توئی زهره توئی زهرا توئی انسیة الحورا به حق مثل توئی هم کفو حیدر میشود قطعأ حسن از تو حسین از تو امامت جاری از نورت همین مطلب خودش تفسیر کوثر میشود قطعأ اگر یک آن نسیم افتد گذارش بر سر کویت فضای عالم امکان معـطر میشود قطعأ
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
نامِ زهرا که کوثرِ عشق است هـمـسرِ او دلاورِ عـشـق است دامـنـش گـر که باغِ زینب شد کـربـلایـش چـراغِ زیـنب شـد ای تـو بــانــوی آب و آئـیــنـه مِـهـرِ جـانت بـهـارِ هر سـیـنه بـاغِ دامن چـه پُـر ثـمـر داری یـازِده گــل تـو از پــدر داری مصحفِ نوری و علی نـوری گر چه انـسانی و ولی حـوری اسـمِ تـفـضـیـلِ حـق تعـالی ایی فـاطـر و فـاطـمـه و زهـرایـی فـاطـمه یعـنی بر عـلی جوشن شـمـعِ او تـا اِلَـی الاَبـد روشن آسـمـان غـرقِ در تـمـاشـایـت آب و آئـینه مـست و شـیـدایت
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
باران شروع شد، همه جا را صدا گرفت پس کوچههای قلب محـمّد صفا گرفت گل کرد روی فاطمه بر روی مصطفی جبریل روی دستِ قـنوتش دعا گرفت هر دختری که حضرت زهرا نمیشود بـاران آیــه آیــۀ کــوثــر شــروع شــد اعجـاز ذکـر ربک وانـحـر شروع شد هر دختری که حضرت زهرا نمیشود آمد بـهـشـت ناب مـحـمـد لـقب گـرفت دار و ندار حـضرت احمد لـقب گرفت هر دختری که حضرت زهرا نمیشود آمـد بـرای شـیـعـه بـهـشـت آرزو کـند خـود را بــرای دیـن خــدا آبــرو کـنـد هر دختری که حضرت زهرا نمیشود آمد که عشق و شور و شعف را نشان دهد معنای شعر و شور و شرف را نشان دهد هر دختری که حضرت زهرا نمیشود ما تشـنهایم، تشنۀ یک جرعه کـوثـریم قـنـبر نه بـلکه خـاک قـدم های قـنـبریم هر دختری که حضرت زهرا نمیشود
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
در زمـیـن آسـمـان نمیگـنـجد قـدرِ او در بـیـان نـمـیگـنـجـد شـبِ مـیـلاد حـضـرتِ زهــرا ذوقِ ما در لـسـان نـمیگـنجـد ذرّهای از فـضـائـلـش بیشک در دلِ واژگــان نـمـیگــنـجـد سطحِ احساسش آن قدَر بالاست بـیـنِ شـعـر روان نـمـیگـنـجد اینکه میگریم از سرِ شوق است اشک در چـشممـان نمیگـنجد شـرحِ حــالِ مـلازمــانِ درش در زمان، در مکـان نمیگنجد آنکه پـیـراهـنـش به سائل داد در دلـش دردِ نـان نمیگـنـجـد منشأ خـیر و مصدرِ حق است قـصدِ باطـل در آن نمیگـنجـد معنیِ عصمت است و مادرِ آب مثـل او در جـهـان نمیگـنجـد هرکه سود از نگاه زهـرا بُرد در حـسـابش زیـان نمیگـنجـد
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
چـلـه نـشـین صـدفـم، دُر شـدم از نـفـحـات نــبـوی پُــر شــدم فـاطـمه یـا فـاطـمـه یا فـاطـمـه تــشــنـه شـدم، آب زلالــم بــده گـرسـنــهام، رزق حـلالــم بـده فرصت چل روزۀ حق سر رسید سـیب بهـشـتی مـعـطـّر رسـیـد بـاز در لـطـف خــدا بــاز شـد به اذن حق، دوباره اعجاز شد رحمت و رحـمـانیـتت گفته که جــلـوۀ ربـانـیـتـت گـفــتـه کـه تو کـیـسـتـی، حـبـیـبـۀ کـبـریـا شـافــعـۀ مــحـشــر روز جــزا تـو دخـتـر رسـالـتـی، فـاطـمـه تـو هـمـسـر ولایـتـی، فـاطـمـه مـادر سـادات! چـهها کـردهای سنگ دلـم را تو طـلا کردهای فـاطـمهای بـانـوی نوکـر نـواز اشاره کن! قـنبر و فـضه بساز سـورۀ کـوثـر وسط کوچه، تو حـیدرِ حـیـدر وسـط کوچه، تو
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
وسع کـم داشـته را لطـف فـراوان باید از عطش سوخته را رحمت باران باید حُر که دُر شد سر این حال خجالت شده است محـضر اهـل نظر سر به گـریبان باید گرچه ما لکـۀ نـنـگـیم و مضافـیم همه انـبــیـایـی که کـرامـات مـکـرر دارنـد چـشم امـید به یک جـلوۀ کـوثـر دارند ذکر تسبیح تو هرلحظه بروی لب ماست مـست هـا دائـما انـگـیـزۀ ساغـر دارنـد دل به دست تو سپـردیم طلا پس دادی مینـویـسم سر خـط یاعـلی و یا زهـرا قـافـیه سـاخـتـم از نـام عـلـی با زهـرا پیـش عـالـم همه جا عـالـمـه بایـد باشد شأن دستی که دخیل است به کوثر بالاست چون که غوغای تو در وادی محشر بالاست به روی شهپر جبرئیل فقط جای تو بود
: امتیاز
|
مدح و ولادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
میوۀ جانِ رسالت نـورِ چـشمِ مصطفی بانوی حوری سرشت و باغِ رضوانِ خدا حاصلِ یک اربعین زهد و ریاضت فاطمه سیبِ بستانِ بهشت و نـورِ جنّت فاطمه جلـوۀ مـعـراجِ بـابـا لـیـلـةُ الاَسـرارِ او ساکنانِ عرش یکسر محو در انوارِ او گوشِ جان را نغمهای از رویش گُل میرسد عالمِ درمـانـده با او بر تکـامل میرسد حضرتِ ختمِ رُسل تکریمِ نامش آمد است جبرئیل از سوی حق سر بر سلامش آمد است یاسِ خوشبویی که عالم را معطر میکند چشمِ جادوییِ او اعـجـازِ اکـبر میکـند نامِ او سنگِ بنای هر چه خلقت میشود نورِ او سرچـشمۀ نورِ حقـیقت میشود روشنیِ عالـم از نورِ وجودِ فاطمهست آسمانها حیرت از اشکِ سجودِ فاطمهست عطرِ مینوی نبوّت سیبِ سرخ احمد است جانِ طاهـا یا هـمان اُمّ ابیـهـا آمد است »فاطمه آمد که تا آئینِ حق معـنا شود« »از حسینش نهضتی در کربلا بر پا شود« غرقِ نور و غرقِ عشق و باغِ بینش فاطمه »اولین سنگِ بـنای آفـریـنـش فـاطـمه« او که بطنِ سورۀ نور است دُرِّ کوکبی مـیشــود اُمّ الائــّمـه مـیشــود اُمّ اَبـی آیۀ تطهیر اگر در شأنِ او نازل شده است »یعنی اینکه دینِ ما با فاطمه کامل شده است« کوثرِ جوشانِ احمد سرورِ هر چه زنان شرحِ تکریمش همان بحرِ عمیق و بیکران لاله زارِ دامنش عطرِ طراوت میدهد پنجـۀ دسـتانِ او بـوی کـرامت میدمـد مادرِ هر چه امامِ نور و رحمت فاطمه منشاء هر خیر و خوبی و سعادت فاطمه در مقام و شأنِ او این بس علی شد همسرش تا ابد ساقی بماند روی حوضِ کوثرش!
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
خوب بود این دم آخـر پـسرانت بودند! شرزه شیـران جـگـردار جوانت بودند این زمین گیر شدن، علت خونین بالیست سر بالـین تو جـایِ پـسرانت خـالیست گفتن از بیکسیات حال بکاء میخواهد مادر داغِ جوان دیده، عـصا میخواهد چه بگویم!؟ که از این بغض، صدا میگیرد چه کسی گوشۀ تابوت تو را میگیرد؟ گفتنش نیز به جان، غصه و غم میریزد مادر از مرگ پسر، زود به هم میریزد مادر! این لحـظۀ آخر کمی از ماه بگو از قـد و قـامت آن دلـبـر دلـخـواه بگـو روضه مشک بخوان پشت سرت گریه کنیم یک دلِ سیـر برای قـمـرت گریه کـنیم روضۀ مشک بخوان، روضۀ گودال نخوان هرچه خواندی فقط از معجر و خلخال نخوان! خوب شد کـربـبـلا را تو ندیـدی مـادر خـنـدۀ حـرمـلـههـا را تو نـدیـدی مـادر خوب شد شـام بـلا را تو نـدیـدی مادر داخـل طشت طـلا را تو نـدیـدی مـادر کوهی از غـم به سرِ شـانۀ زینب دیدند دخـتــرت را مـلاءعـام مـعـذّب دیـدنـد
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
ببین باید چه دریایی از ایمان و یقین باشی که همراه امیری، چون امیرالمومنین باشی ببین باید چقدر احساس باشد در دل شیرت که در بین زنان، تنها تو عباس آفرین باشی شجاعت را، شرافت را، بلاغت را، ولایت را خدا، یک جا به تو بخشید، تا اُمّ البنین باشی همه عالم، پسر دارند، تو قرص قمر داری مگر بینور میشد، مادر زیباترین باشی؟ مگر بینور میشد، در دل خورشید بنشینی؟ تمام عمر با عباس و زینب همنشین باشی گرفتی دستِ ماهی را که از ما دست میگیرد رسیدی، باغـبـانِ غـیرتٌ للعالـمین باشی رسیدند و فقط پرسیدی از زینب: حسینم کو؟ تویی اُمّ الادب؛ آری! تو باید اینچنین باشی پسرهای تو را کشتند، اما اِرباً اِرباً، نه! نبودی شاهد تکرار اکبر، بر زمین باشی هوای پر کشیدن سوی حق داری و حق داری پس از کرببلا سخت است که اُمُّ البنین باشی
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها و مدح حضرت عباس
با اینکه بعد از مصطفی بابای دنیاست با اینکه شـاهـدهـاش میدانـند مولاست از صبح پای نخل و شب با چاه تنهاست بیتاب عاشوراست یعنی فکـر فرداست وقتی حـسین انـدیـشۀ یـعـسوب دین شد قـرعـه به نـام حـضرت امُّ الـبـنـیـن شد حق پهلوانی در خور پیکار میخواست جنگ آوری که حیدر کرار میخواست دلدار دلـبـرها سـپاهش یار میخـواست یعنی امیر عشق پرچـمـدار میخواست زهرا دعا کرد و عـلی حاجـت روا شد در قـصه پـای حـضـرت عـباس وا شد اول به قلب کـودکـش تـفـسـیر آمـوخت در سجدههایش نـالـۀ شبـگـیـر آمـوخت کم کم به چـشم نـافـذش تـاثـیـر آموخت آخر به دستش کار با شـمـشیر آموخت این دستها بـا دسـت عـالـم فـرق دارد عــشـق حـسـیـن آدم بـه آدم فـرق دارد از کـودکـی مـولا صـدا مـیکـرد او را هر لحـظه و هـرجا صدا میکرد او را خم مـیشـد و آقـا صـدا مـیکـرد او را در خـلـوتـش لـیـلا صـدا میکرد او را مجنون که باشی غیر از این کاری نداری جز شوق لیـلا منطقی داری؟...نداری! محراب دلخـون بود، شاه لا فـتی رفت شهر کرامت زیرو رو شد، مجتبی رفت شمـشیر شک در سیـنهها تا انـتها رفت پس دست حـق سمت امـام کـربلا رفت خورشید رفت و غـم به قـلب ماه افـتاد عــبـاس هــمــراه امــامـش راه افــتــاد آواره و مجـنون صحـرای حسین است تشنهست با این حال سقای حسین است عمریست میداند که دل جای حسین است راه ظـهـور از رد پـاهای حسـین است قربان چـشـمانی که در توفـان بصیرند این چـشـمها، این دستها خـیـر کـثـیرند قامت بـلـنـد کـاروان صـاحـب لـوا شـد در راه پـیـش کـودکان صـد بـار تـا شد همـبازی و هـمـراه دخـتـربـچـههـا شـد در اوج بازی بر زمـین افـتاد و پـا شد لبـخـنـد کـودک هـا به افـتـادن مـیارزد این منطق عشق است: جان دادن میارزد نقطه سر خط، شب شده؛ شش ماهه خواب است تاریک شد خـیـمه؛ زمان انتخاب است چشمان مؤمن سمت چشم ماهتاب است او دست بر سینه ست، او پا در رکاب است عبـاس مــانـد و اقـتــدا کـردنـد یــاران از پیـش، جـانهـا را فـدا کـردنـد یـاران فردا شد و شد آنچه شد؛ خورشید تنهاست تنها که نه؛ با ماه خود غرق تماشاست غرق تـماشای عـلیها بین صحـراست آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست پس آبـرویش را به روی دوش انداخت او که یمین میباخت اما دین نمیباخت
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
بــنــویــسـیـد بـه دیــوان ابـاعـبـدالـلـه بـنـویــســیـد بـه ایـــوان ابـاعــبـدالـلـه و ابـاالـفـضـل بـود جـان ابـاعـبـدالـلـه
: امتیاز
|
زبانحال حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
مـویـم که سـفـیـد فـدای سـرت حـسین عـباس من فـدای عـلـی اکبرت حسین گفتم سکینه جان، عمویت را حلال کن شرمندهام هنوز هم از دخـترت حسین
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
بس که عشق آکنده در جانِ تو یا امّالبنین عقل یکسر گشته حـیرانِ تو یا امّالبنین دامنت گر مهدِ عشقِ حضرتِ مَه میشود چونکه دریائیست دامانِ تو یا امّالبـنـین ساقیِ گـلهای زهـرا میشود در کـربلا آنکه دارد شوقِ چـشـمانِ تو یا امّالبنین آسمانت با ستاره شب به شب آذین شود مـاه مـهـمـانِ شـبـسـتانِ تو یا امّالبـنـیـن بالهای زخمیِ عـباس در پروازِ توست بوسـه گاهش مهـرِ دستانِ تو یا امّالبنین آسمانِ کربلا خالی ز تصویرِ تو نیست هر نگاهـش زخـمِ پنـهانِ تو یا امّالبنین روضۀ گلهای تو تسکینِ قلبِ کربلاست مَشک پُر از اشکِ مژگانِ تو یا امّالبنین تا ابـد دامـانِ دریـایت سـتـایش میشود تا ابـد سـرسـبـز پـیـمانِ تو یـا امّالبنـین واژۀ نامادری در شأن و عنوانِ تو نیست هر چه مادر پس به قربانِ تو یا امّالبنین
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
آفتاب عـشق و ایـمان حـضرت امّالبنین جـلوه گـاه حیِّ سبـحان حضرت امّالبنین مادر پـروردگـار جـود و ایـمـان و ادب پادشاه مُـلک احـسان حـضرت امّالبنـین صاحـب عـلـم الـهـی راز دار ذات حـق آگه از پـیـدا و پـنهـان حضرت امّالبنـین معنی خُلـق عـظـیم و مصدر ایـمان کل عارف و عالم به قرآن حضرت امّالبنین حـضـرت عـبـاس باشد مـاه تـابـان وفـا در ادب خورشید تابان حضرت امّالبنین مـادر عـبـاس بـی هـمـتـا شـهـنـشاه وفـا هـمسر مولای خـوبان حضرت امّالبنین همچو او را کی بدیده چرخ در دور زمان واحد و یکـتای دوران حضرت امّالبنین درد مقداد است دوری از حریم پاک او هست بر هر درد درمان حضرت امّالبنین
: امتیاز
|
زبانحال حضرت ام البنین سلاماللهعلیها
مـادرِ عباسم و عـشقم حسینِ فاطمهاست خوش به حالم نامِ من امّالبنینِ خادمهاست قطرهای بودم ولیکن وصلِ دریا گشتهام زوجۀ شاه و کـنـیزِ بیتِ زهـرا گـشـتهام هرگز از دامانِ او دسـتم نمیگـردد رها ذرّهای از خاک باشم در حـریمِ این سرا آنکه از باغش شود هفتاد و دو گل بهترین کـربلایش محشری بر پا نماید در زمین سر نَهـم بر آسـتـانش با کـمـالِ افـتـخـار کز حسن دارم صفا و از حسینش اعتبار نور میبینم در این دو از چراغِ کیستـند باورم جز آفـتابِ یاس و حـیدر نیـسـتـند هر دو سعـدِ اکبرند و بر خلایق برتـرند سیّدِ عـالی مقـام و هر دو عـالم سرورند شکرِ حق گویم که هستم از محبّانِ بتول تا طوافِ جان کنم بر گردِ طفلانِ بتول!
: امتیاز
|