یونس حبیبی

زندگی نامه

جانباز شهید مداح الائمه یونس حبیبی اصالتاً مازندرانی و زاده روستای «سیمت» از توابع سوادکوه است که در نوجوانی به جبهه‌های جنگ اعزام شده و تا یک سال پس از پایان دفاع مقدس در منطقه حضور داشته و با نوحه «یا اباعبدالله الحسین (ع)» شهرت یافته بود.

شهید حاج یونس حبیبی کسی است که در دهه ۱۳۷۰ به واسطه غمنامه حضرت رقیه مشهور شد و بعد ها بیشتر اخبار بیماری اش منتشر می شد تا قطعه جدیدی از او. یونس اصالتا مازندرانی بود و در سن کم به جبهه ها رفت. خودش در گفت وگویی درباره سابقه مداحی و حضورش در جبهه ها این‎طور گفته بود: «سال های ۵۲، ۵۳ بود که برای شاگردی خدمت حاج‎ مرتضی و حاج‎محسن طاهری رسیدم، سعید حدادیان و محمود کریمی هم بودند.

یک هیاتی به نام عترت و قرآن در میدان خراسان داشتند، آنجا می رفتیم، با افتخار می گویم شاگرد این بزرگان هستم. از سال ۶۲ به عضویت سپاه درآمدم و دوره آموزشی را در تیپ آموزش لشکر ۲۷ محمد رسول ‎الله(ص) گذراندم و بعد از مدتی مدرس دوره های آموزش نظامی و مربی تاکتیک بودم. بنده این افتخار را داشتم با لباس سبز پاسداری در جنگ حضور داشتم، نوحه هایم هم یک جنبه های حماسی و رزمندگی داشت و انگیزه رزمندگان را برای ادای تکلیف و رزمندگی دوچندان می کرد. در عملیات های والفجر ۸، کربلای یک، کربلای دو، کربلای ۷ و کربلای ۸ این توفیق را به بنده عنایت کردند که حضور داشته باشم.»

در دوران بیماری حبیبی، هرازگاهی اخباری درباره فوت او منتشر می شد. وی در دوران حیاتش به این شایعات واکنش جالبی نشان داد و گفته بود که دفعه اولی نیست که خبر شهادتش را می دهند: «...یک‎ بار هم بعد از عملیات کربلای ۸ برایمان ختم گرفته بودند. در خط عراق مجروح شدم و ۴۵ روز در منطقه جا مانده بودم. آقای سینکی یکی از هم‎رزمانم پلاکم را درآورد و گفت به شهادت رسیده ام، یک سال بعد از اینکه در شلمچه طی جریان عملیات کربلای ۴ شیمیایی شدم.»

یونس حبیبی درباره مداحی دوران جنگ گفته است: «مداحی آن ‎موقع خیلی خالص تر بود. یعنی یک جمع سه یا چهار نفره را درنظر بگیرید مثل دریا اشک می ریختند. ولی الان این احوالات و تعمیق معنوی کاهش پیدا کرده است. سوز و اخلاصی که آن‎موقع بود را امروز شاهد نیستیم.»

او میگوید: بنده این افتخار را داشتم با لباس سبز پاسداری در جنگ حضور داشتم، نوحه‌هایم هم یک جنبه‌های حماسی و رزمندگی داشت و انگیزه رزمندگان را برای ادای تکلیف و رزمندگی دو چندان می‌کرد.در عملیات‌های والفجر ۸، کربلای یک، کربلای دو، کربلای ۷ و کربلای ۸ این توفیق را به بنده عنایت کردند که حضور داشته باشم. یک بار هم بعد از عملیات کربلای ۸ برایمان ختم گرفته بودند. در خط عراق مجروح شدم و ۴۵ روز در منطقه جا مانده بودم. آقای سینکی یکی از همرزمانم پلاکم را در ‌آورد و گفت به شهادت رسیده‌ام ،یک سال بعد از اینکه در شلمچه جریان عملیات کربلای ۴ شیمیایی شدم.

این شهید والامقام بعد از سال های تحمل سختی های مجروحیت شیمیایی سرانجام در اردیبهشت سال ۱۳۹۹ به خیل همرزمان شهیدش پیوست

خاطرات

وصیعت نامه