کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: مقتل


بستن آب فرات بر اردوگاه سیدالشهدا و اقدامات امام علیه السلام

درباره : روایت های خروج از مدینه تا شب عاشورا
منبع : پژوهشی نو در بازشناسی مقتل سیدالشهدا ص ۱۳۹

منع اردوگاه سیّدالشهدا علیه‌السلام ازآب

در هفتم مُحرّم ابن‌زياد در نامه‌اي از عُمَرِبْنِ سَعد خواست كه بين امام علیه‌السلام و يارانشان با آب فرات حائل شده و به هيچ وجه اجازه ندهد قطره‌ای آب به اردوگاه امام برسد و عُمَربْنِ سَعد هم بی‌درنگ عَمْرُو بْنِ حَجَّاج را با ۵۰۰ نفر بر شریعه فرات مستقر كرد و به آن‌ها دستور داد نگذارند قطره‌اي آب به اردوگاه امام حسين علیه‌السلام برسد.[1]

دلاورمردی حضرت عباس علیه‌السلام در رساندن آب به خیمه ها

در روز هشتم مُحرّم[2] حضرت ابوالفضل همراه پنجاه نفر(۳۰ نفر سوار و ۲۰ نفر پیاده ) برای آوردن آب به شريعه فرات رفتند و لشکريان عُمَرِبْنِ سَعد سعی کردند مانع دست یابی یاران امام علیه‌السلام به آب شوند و با یاران امام به مقاتله پرداختندکه در این نبرد تعدادی از لشکریان عُمَرِبْنِ سَعد به درک واصل شدند؛ ولی کسی از یاران اباعبدالله علیه‌السلام به شهادت نرسید و توانستند مقداري آب به اردوگاه امام برسانند.[3]


کندن چاه آب در کربلا

 به گزارش دیگری امام علیه‌السلام در پشت خیمه‌ها به کندن زمین اقدام کردند وآبی گوارا ظاهر شد و بعد از اینکه اصحاب آب نوشیدند و مشک‌ها را از آب پر کردند، آن آب ناپدید شد و دیگر کسی اثری از آن نیافت. خبر به عُبیدالله رسید، نامه نوشت برای عُمَرِبْنِ سَعد[4] که شنیده‌ام حسین علیه‌السلام با کندن چاه به آب دسترسی پیدا کرده، باید مانع شوی و نگذاری به هیچ وجه به اردوگاه حسین علیه‌السلام آب برسد.[5]

 

[1]. تاریخ الامم والملوک ۵/۴۱۲؛ الاخبارالطِوال ۳۰۱؛ اَنْسابُ الاَشْراف۳/۳۸۹؛ الارشاد ۲/۱۲۷؛ الکامل فی التاریخ ۱۱/۱۵۸؛ مَقْتَل خـوارزمی ۱/۳۴۶؛ مَنـاقِبِ آلِ ابیطالب۴/۹۷؛ روضة الواعظین ۲۹۹؛ تاریخنامه طبـری ۴/۷۰۶ ؛ إعْـلام الوَری۳۳۲؛ تاریخِ حَلَبْ۱۴۹؛ جلاءالعیون ۵۴۷؛ منتهی الآمال ۳۹۹؛ بحارالأنوار۴۴/۳۸۸؛ نفس المهموم ۱۹۱؛ ناسخ التّواریخ ۳۷۶؛ قمقام ۳۷۲؛ مقتل امام حسین۱۱۰؛ مقتل مقرّم ۱۴۲و ۱۴۴؛ وقایع الأیام ۲۳۴؛ مهیج الأحزان ۱۹۵؛ دمعة الساکبه ۳۳۵؛ مقتل جامع ۱/۷۰۳. توضیحات: در تاریخنامه طبری این موضوع در شب عاشورا آمده است.

[2] . در اکثر مقاتل روز آن تصریح و تعیین نشده است.

[3]. تاریخ الامم والملوک ۵/۴۱۲؛ اَنْسابُ الاَشْراف۳/۳۸۹؛ مقاتل الطالبیین ۱۱۷؛ الاخبارالطِوال ۳۰۱؛ تَجارِبُ الاُمَم ۲/۷۰؛   الفتوح ۵/۹۲؛ الکامل فی‌التاریخ ۱۱/۱۵۹؛ مقتل خوارزمی۱/۳۴۷؛ تاریخِ حَلَبْ ۱۵۰؛ تَسْلِیَةُ الْمُجالِس۲/۲۶۳؛ جـلاءالعیون ۵۴۸؛ تَذْکِرَةُ الْخَواص۳۳۲؛ بحارالأنوار۴۴/۳۸۸؛ مقتل امام حسین۱۱۰؛ کبریت احمر ۱۹۳؛ مقتـل مقرّم ۱۴۴؛ ناسخ التّواریخ  ۳۷۸؛ قمقام ۳۷۳؛ نفس المهموم ۱۹۴؛ مهیج الأحزان ۱۹۶؛ دمعة الساکبه ۳۳۶ ؛ مقتل جامع ۱/۷۰۶.

[4] . نامه ابن‌زیاد در کبریت احمر نیامده است. در منتهی الآمال فقط هم اشاره به کندن چاه شده است.

[5] . مقتل خوارزمی ۱/۲۴۴؛ الفتوح ۵/۹۲؛ تَسْلِیَةُ الْمُجالِسْ ۲/۲۶۳؛ بحارالأنوار ۴۴/۳۸۷؛ نفس المهموم ۱۹۳؛ جلاءالعیون ۵۴۸ ؛ مقتل امام حسین ۱۰۹؛ کبریت احمر۱۹۳؛ مقتل مقرّم ۱۴۳؛ ناسخ التّواریخ ۳۷۸؛ قمقام ۳۷۲؛ وقایع الأیام ۲۴۲؛ مهیج الأحزان ۱۹۵؛ دمعة الساکبه ۳۳۶؛  منتهی الآمال ۴۰۰؛ مقتل جامع ۱/۷۰۵.