اشعار

شـعـر مـن ای آســمـانـی حـال مـن            ای سکوت و شور و قیل و قال من

خسته منـشین در حـریـم وصل یار            نـشـئـه ای از جـام مـشـتـاقـی بـیـار

گر سـفـر نـزدیـک آیـد یـا کـه دور            می وزد عــطر دل انگـیـز حضور

مـی ربـایـد دل صـفـای این حـریــم            قـدسـیـان را ذکـر یا رب الـعـظـیـم

زائـران اینجا حـسـیـنـی مـذهـب اند            کـربـلا در کـربـلا تــاب و تـب انـد

یک تـوسّـل عـشـق در این بـارگـاه            می بــرد دل را بـه سـوی قـتـلـگـاه

اشـک ایـنـجـا گـوهـر و آیـینه است            قیمتی گر هست این گـنجـینه هست

لطف خـوبـان کـرامت دیـدنـی ست            این رواق بـا صـفـا بـوسیـدنی ست

اهـل ری در خـیـمـۀ حـق ایـمـن اند            مـومـنـان با دشـمـن دیـن دشـمن اند

تا خراسان و قـم و ری جان ماست            هـفـت وادی معـرفت ایـمـان ماست

عـبــد خــدا و مــرد خــدا سیدالــکریم            مِـنّــا به نــزد آل عــبــا سـیــدالکــریم

در وصف دوست،حضرت هادی به غمزه گفت:           هستــی بحـق تو دوست ما سیدالکریم

بر سائل تو در حرمت  میرسد جواب            اینجا کجاست  کرب و بلا سیـدالکریم

تا دین خویش عرضه کنی برامام خویش            کی می شوی ز یــار جــدا سیدالکریم

مُلک ری است قبله ی دلهای فـاطـمی            اینجاست ملک خـون خــدا سیدالکریم

خونِ تو را اگرچه به مـقـتـل نـریختند            مــانـنـد سـیـدالـشـهـدا سـیـدالــکــریــم

اما بــرای مــردم دنـیــا تــو حـجـتــی            آری تـویــی تو حـجـت ما سیـدالکریم

قبر حسین بر سر و رویت خراب شد            یعـنی شـدی دوبــار فــدا سیــدالکــریم

یکبار تحت قبّه ی ویــرانــه ی حسین            یک بــار پیش پای رضــا سیـدالکریم

عمری گـریستی به تنِ پاره پــاره ای            آخــر شــدی شهیدِ جـفــا سیــدالکـریم

هرگز به زیر سم ستوران نــرفته ای            خنجر نخــورده ای ز قــفـا سیدالکریم

از روضه های داغ، تو دق کرده ای یقین            از کــوفــه تا به شــامِ بلا سیدالکــریم

دریــاب ای ولــیِّ خــدا اهــل درد را            ای نــایب الامــام الا سـیــدالــکــریــم

ما را وصال کرب وبلا گر نصیب نیست           هســتــیم پس دخیــل تو یا  سیدالکریم

مشهد نشد، قم هم نشد، قسمت شد اینجا            امشب هرآنکس آمده، دعوت شد اینجا

سیـد شدی، آقــا شدی، من هم گــدایت            بر ما ز پــا افـتــادگان نعمت شد اینجا

از بس حریمت بوی شهر کربلا داشت            قــائــم مـقــام دوم جـنـّـت شــد ایـنـجـا

جسم تو را پای "درخت سیب" بـردنـد            یعنی که با کرب وبلا قسمت شد اینجا

من زار قـبــرک کـمـن زار حُـسـیـنــا            بر اهل تهران مــایـۀ رحمت شد اینجا

شب های جمعه با نــوای عــرشی یار            منــزلــگــه سینه زن هـیـئـت شد اینجا

وقتی تـو از نـســل کــریــم اهـل بـیتی            گلدسته هایت مایه ی حیـرت شد اینجا

آن کس که راه پـوی حــریـم کـریم شد           از جان غـلام حضرت عبـدالعظیم شد

دارای حرمت است به چـشم جهـانـیان           آن کس که زائـر حــرم این کـریـم شد

باید سلام و عرض ادب کرد با خلوص           بر حضرتش که وارث خلق عظیم شد

وارد هر آن که گشت در این بارگاه قدس           محـو صفای این حرم و این حریم شد

بی بـهـره نـیـست از کـرم ذات کـبـریا           آن عاشقی که بر سر کـویش مقـیم شد

بس مرده دل که زنده ز الطاف کردگار           زین بارگاه اطهر و رضوان شمیم شد

دارد به پـیـش پای دل خود چـراغ راه           آن کـس که رهـسـپـار ره مستـقـیـم شد

خوی حسین و وجه حسن داشت، زین سبب           مشهور خاص و عام به عبدالعظیم شد

طبعش روان ز چشمه فیاض مهر اوست           "خاتم" اگر که صاحب طـبع سلـیم شد

به دیــوار و در این بیت تـوحید           فروغ عترت و قرآن توان دید

بــود این بــارگــاه روح پــرور           حــریــم یک تن از آل پـیـمـبـر

در این جا قبر مولایی کریم است          مزار حضرت عبدالعظیم است

به اولاد حسن، او فخر و زین است         که زوارش "کمن زار الحسین" است

چو این جا شد چراغ عشق روشن          به دل ها این حرم شد پرتو افکن

بود این درگه از ابواب رحمت           در باغی ست از گل زار جنت

که اشک عاشقان، شد جویبارش          نمی گردد خزان، هرگز بهارش

تو ای زائر به تعظیم شعائر         ببوس این درگه پر نور و طاهر

بیا این جا به اشک خود وضو کن            بیا جان خود این جا شستشو کن

بپا خیز و بخوان اذن دخولش           اجازت از خداگیر و رسولش

به اذن حیدر و زهرای اطهر           به اذن یازده معصوم دیگر

قدم چون می نهی داخل از این در            بگو بسم الله و الله اکبر

زند چون حلقه بر این در گدایی           به گوش جان او آید ندایی

که ای سائل دعایت مستجاب است         محب آل عصمت کامیاب است

بخواه از رحمت حق آن چه خواهی          که بی حد است الطاف الهی

"حسان" این جا مطاف مومنین است          درِ گل زار جنت در زمین است

این جاست خاک ری وَ ملقب به کربلاست         خیلی گران تمام شده، مُلک خون بهاست

هر گوشه زین دیار اگر هیئتی به پاست         پشت قبـاله و سندش یک سـر جداست

زان روز کاین معامله شد سرزمین ما

ری نیـست نام آن و شـده وادی البـکـا

از آن به بعد فاطمه زین خاک رو گرفت              این سرزمین به گریۀ عشاق خو گرفت

آن قدر گریه شد که کمی شستشو گرفت            از خانۀ امام حسن آبرو گرفت

اوضاع را امام حسن رو به راه کرد

زهرا دوباره جانب ایران نگاه کرد

عبدالعظیم آمد و عبد خدا شدیم              با عشق اهل بیت دگر آشنا شدیم

همسایۀ عزیز دل مجتبی شدیم           در هر طواف زائر کرب و بلا شدیم

پیچیده باز در حرم یار عطر سیب

صلی علی الحسین و صلی علی الغریب