روایت تاریخی

ابن زیاد ملعون هانی بن عروه را به جرم پناه دادن به مُسْلِمِ بْنِ‌عَقِيل علیه‌السلام دستگیر و روانۀ زندان کرد؛ در شهر خبر دستگیری هانی به سرعت پخش شد و مُسْلِمِ با ۴ هزار نفر[1] از مردم کوفه ضد ابن زياد قیام و قصر را محاصره کردند؛ ولي به دلايلي از جمله ترساندن مردم از رسیدن لشکر شاميان، تهدید و ارعاب مردم، خيانت عدّه‌اي از سران قبايل، مكر و حيله و...  در طول روز اين عدّه كم و كمتر مي‌شدند، تا آنجاکه زن‌ها می‌آمدند دست شوهران و فرزندانشان را گرفته و از لشکر مسلم جدا کرده و به منزل می‌بردند.[2] هنگام نماز مغرب یاران مسلم به ۳۰ نفر رسيدند و بعد از نماز ۱۰ نفر و پس از بیرون آمدن از مسجد هيچ كس همراه او نبود.[3]

دوّمين كسي[1]كه از جوانان بني هاشم راهي ميدان نبرد شد عَبْدِاللَّهِ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ عَقِيل بودند که مادر ایشان رقيّه دختر اميرمؤمنان حضرت علی علیه‌السلام است. وقتي براي اذن گرفتن خدمت سیّدالشهدا علیه‌السلام رسيدند و فرمودند دايي جـان اجازه بده تا بروم و برای خدا جانم را فدایتان کنم، حضرت فرمودنـد: هنوز از شهادت پدرت، مسلم زمان زيادي نگذشته است؛ عبدالله عرض کردند: زندگاني آخرت را به زندگاني دنيايي ترجيح مي‌دهم،[2] به ميدان رفتند در حالي كه اين گونه رجز مي‌خواندند:

 اَليوَم اَلقي مُسلماً وَ هُوَ اَبي           وَ فِتيَهٌ بَادُوا عَلَي دين النَّبِي

 لَيسُوا بِقَومٍ عُرِفُوا بِالكَذِب            لَـكنِ خِيـَارُوُ كِـرَامُ النَّسِب