روایت تاریخی

الأرشاد شیخ مفید( از علمای قرن پنجم هجری):

و عبد اللَّه بن قطبه طائى (از لشكر عمر بن سعد) به عون پسر عبد اللَّه بن جعفر حمله كرد و او را شهید کرد. و عامر بن نهشل تميمى به فرزند ديگر عبد اللَّه بن جعفر (يعنى محمد ) حمله كرده او را بكشت. .

متن عربی روایت: وَ حَمَلَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ قُطَبَةَ الطَّائِيُّ عَلَى عَوْنِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَتَلَهُ. وَ حَمَلَ عَامِرُ بْنُ نَهْشَلٍ التَّيْمِيُّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَتَلَهُ. « الأرشاد ج 2 ص 159 »

حضرت زينب در كربلا داغ شش برادر دیدند: امام حسين علیه‌السلام، حضرت عبّاس علیه‌السلام و سه برادر ديگرشان و أَبِو بَكْرِ بْنِ علي، امّا این شیر زن دشت کربلا دو فرزند[1] دلبندشان عَوْن و محمّد را هم فدای امام زمانشان‌ کردند. ابتدا عَوْن راهی نبرد شد[2] و این‌گونه رجز خواند:

إنْ تُنْكِروُني فَانَا ابنُ جَعْفَر                شَهيدُ صِدْقٍ فِي الجِنَاِن اَزْهَر

يَطيـرُ فِيـهَا بِجِنـَاحٍ اَخْـضَر              كَفي بِهذا شَرَفـاً فِي الْمَـحشَر