روایت تاریخی

مقام و منزلت حضرت خديجه كبري سلام الله علیها: حضرت خدیجه سلام الله علیها پانزده سال پیش از عام الفیل در مکه، در خانواده ای بزرگ و ارجمند به دنیا آمد. در دوران جوانی که با تشکیل کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت. درخشان ترین صحنه زندگی او پیش از بعثت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآلیه‌وسلم مربوط به زمانی است که با وجود مکنت و ثروت، هرگز در جامعه فاسد آن روزگار، خود را به دست امواج سهمگین جاهلیت نسپرد و به درجه ای از کمال و پاکی رسید که به «طاهره» ملقب گشت. افزون بر این لقب، به برخی دیگر از القاب او می‌توان اشاره کرد از جمله: «مبارکه» «سیده نسوان» «کبری» به معنی ارجمند و والامقام که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآلیه‌وسلم این لقب را پس از

وفات حضرت خدیجه: حضرت خديجه سلام الله علیها همسر گرامی پیامبر به روایت مشهور در دهم ماه رمضان در بازگشت از شعب ابی طالب دعوت حق را لبیک گفت و جان به جان آفرين تسليم كرد. شیخ کفعمی، مصباح کفعمی ص ۵۱۳، شیخ مفید مسار الشیعه ص ۲۳، بحارالانوار،ج ۹،ص ۱۴ ، ابوریحان بیرونی، آثارالباقیه ص ۵۳۳،شیخ عباس قمی فیض العلام  ص۴۵ برخی سن ایشان را در هنگام وفات ۶۵ سالگی اعلام کرده اند اما از دیدگاه اهل تحقیق و مورخان قول ضعیفی است به طوری که حاکم نیشابوری بعد از نقل قول هشام بن عروه ، این قول را شاذ و ضعیف می داند و می نویسد؛ توفیت خدیجة بنت خویلد (رضی الله عنها) وهی ابنة خمس وستین سنة، هذا قول شاذ (مستدرک حاکم ج ۳ ص ۱۸۲) همچنین بيهقي می‌گويد: بلغت خديجة خمساً وستين سنة، ويقال: خمسين سنة، وهو أصح..... عضی می‌گويند: سن حضرت خديجه (در هنگام وفات) ۶۵ ساله بود و برخی ديگر گفته اند: در آن وقت ايشان ۵۰ ساله بوده است كه قول صحيح هم همين است؛ البته شیخ طوسی در صفحه ۸۱۲ جلد ۲ مصباح المتهجد به نقل از ابن عیاش وفات ابوطالب را در ۲۶ ماه رجب ذکر کرده است و از آنجائی که اکثر مورخین وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها را سه روز پس از رحلت ابوطالب عنوان کرده اند (مصباح کفعمی ص ۵۱۳، اعلام الوری ص ۱۰، الدر النظیم ص ۱۱۱، بحار الانوار ج ۱۶ ص ۳ ) لذا به روایتی وفات ایشان در ۲۹ ماه رجب سال دهم بعثت بوده است. البته مشهورتر و معتبر تر در ماه رمضان رحلت نموده است ( بحارالانوار،ج ۹،ص ۱۴. سيز الاعلام النبلاء،ج ۲،ص ۱۱۲) شیخ عباس قمی نیز در روایت دومی به نقل شیخ بهایی روز اول محرم را نیز ذکر کرده است (  شیخ عباس قمی، فیض العلام  ص۴۲) به روایت ضعیفی هم در چهارم ماه ذیقعده بوده است ( مرحوم خراسانی منتخب التواریخ ص ۱۴)