روایت تاریخی

نام او فاطمه بود که بعدها پس از ازدواج با حضرت علی علیه‌السلام با کنيه‏ "اُمُّ البنین" (مادر پسران) مشهور شد. پدر و مادرش از خاندان بني کلاب از اجداد بزرگ حضرت محمد صلی الله عليه وآله بودند و دارای خوبی ها و صفات خانوادگی مشترک بودند فاطمه دختری پاکدل و باتقوا بود. تقریباً حدود پانزده سال بعد از شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها امیر المومنینعلیه‌السلام به برادرش عقیل که آشنا به علم انساب بود فرمودند:  اُنْظُر لِی اِمرَأة وَلَدتُها الفحُولة مِنَ العَرَب لا تَزَوّجُُها فَتلد لِی غُلامَاً فارِسا؛ برای من همسری را انتخاب کن که از نسل دلیرمردان عرب باشد تا با او ازدواج کنم و او برایم فرزندی اسب سوار و شجاع به دنیا آورد و عقیل می گوید: تَزَوّجْ اُمُّ الْبَنیْنَ الکِلابِیة فَاِنَّهُ لَیْسَ فِی العَرَب اَشْجَعُ مِنْ آبائِها با فاطمه دختر حزام بن خالد بن ربيعة ار قبیله بنی کلاب ازدواج کن زیرا شجاع تر از پدران و اجداد وی در عرب نیست « ابن عنبه، عمدة الطالب فی انساب آل ابیطالب ص ۳۲۷، مرحوم مقرّم، قمر بنی هاشم، ص ۵۱.  لازم به ذکر است این مطلب اولین بار در قرن هشتم در کتاب عمدة الطلب ذکر شده و از نظر محتوا بعضا مورد نقد است»  و بدین طریق عقیل فاطمه دختر حِزام بن خالد از قبیله بنی کلاب را به همسری برادرش در آورد، که از این ازدواج چهار فرزند به نام های عباس علیه‌السلام عبداله، جعفر و عثمان متولد شدند که هر چهار فرزند رشیدش در کربلا به شهادت رسیدند.