اشعار

مرا سری‌ست که آشفـتهٔ پـریشانی‌ست            مرا دلی‌ست که مهمان‌پذیرِ حیرانی‌ست

قـسم به رفـتـن سـرخِ تـمام هـمسفـران            قـطـار غـائـلـه در ایستگاه پـایـانی‌ست

صدا، صدای سحر بود و شب شکافت به آنی            به لحن رعد ادا شد، چه خطبه‌ای! چه بیانی!

نشست اول اخبار و چشم دوخت به تاریخ            برای دشمن ایـران کـشید خـط و نشانی

بیرون بیاورید سر از دخـمه‌هـایتان            قومی که از هراس نمور است جایتان

با من بگو که هیمنۀ آهنین چه شد؟!            پیچـیده زیر گـنـبدتان ضجـه‌هایتان!

این جوشش خون شهیدان است می‌بینی            عشق است و اعجاز است و ایمان است می‌بینی

چشمان مظلومان عالم روشن از نورش            این‌ها شهاب رجم شیطان است، می‌بینی

برخیز، می‌خـوانند ما را جاده‌ها امشب            دل را به دریـا می‌زنـند آمـاده‌ها امشب

آزادگـان بـا شـوق می‌آیـنـد و می‌مـانـند            در دام این دنـیـای پـوچ افتاده‌ها امشب

ای شب کمین کن این شرر سیلیِ من است            این ساعـت هـجـوم ابـابـیـلـیِ من است

هان ای شبِ نشسته به خیبر چه می‌کنی؟            با وعده‌های صادق حیدر چه می‌کنی؟

هم بدانـید که با خـون شـهـیدان طرفید            هم بـدانـیـد که با مـردم ایـران طرفـید

هم بـدانـیـد که مـا داغ سـیـاوش داریـم            هم بدانـید که با رسـتـم دسـتـان طرفید

در سلوک حـیـدریـون در مرام شیعیان            غیر نـان مـرتـضی باشد حـرام شیعیان

با طلوع آفتاب از شوق هر یکـشنبه‌ای            می‌رود سمت نجـف ذکر سـلام شیعیان

پـیـچـیـد در سـراسـر دنـیـا پـیـام ما            نزدیک‌تر به قـله‌ شد از قـبل گام ما

مضمون شعرهای بلند و حماسی است            هرجا شـنـیده می‌شود امروز نام ما

به وعده‌های صادقش قسم! قـیام می‌کنیم            شما شـروع کـرده‌اید، ما تـمـام می‌کـنیم

شما شـروع کـرده‌اید ادامـه می‌دهـیم ما            حماسه را به خورد این چکامه می‌دهیم ما

نمی‌تـرسـيم ما از داغ‌ها و تلخـكـامی‌ها            نمی‌ترسيم ما از های و هوی اين حرامی‌ها

برای ما كه معلوم است حقه‌بازی اين‌ها            نمی‌تـرسيم هرگز از تـرقـه‌بـازی اين‌ها

جنگ ما آغاز شد، روز نبرد آخر است            آی صهیون حرامی! وقت فتح خیبر است

گور خود را کنده‌ای بنشین و میدان را ببین            می‌رسد سجیل‌ها از راه و صبح محشر است

دل اگر کورۀ عشق است، تـپـیدن دارد            اشک اگر از سر شوق است، چکیدن دارد

ما به این عشق پر از حادثه، ایمان داریم            لحظه در لحظۀ این معرکه، دیدن دارد

چه سال‌ها در انتظار ذوالفـقار حـیدری            تویی که در احـاطۀ یـهـودیـان خـیـبری

کـبوتـران صلـح در هوای تو فـدا شدند            تو در همیشۀ جهان، برای عشق سنگری

سلام بر دل پـر خـون مـسجـدالاقصی            به مسجدی که خـداوند گفت «بارَکنا»

سـلام ما به تو و دسـت‌های بـسـته‌شده            سلام ما به تو، ای حرمت شکسته‌ شده

خداوندا خداوندا پر از داغم، پُر از خشمم            به انگشت اشارت مانده است این روزها چشمم

چه کرد این داغ که این گریه‌ها خامم نخواهد کرد            که موج اشک هم یک لحظه آرامم نخواهد کرد

رفـتی و بـه دل شـبـیـه یـک آه شـدی            رفـتی و بـه مـا چـراغ این راه شـدی

مـصداق «رجـالٌ صَدَقـوا» گـردیدی            رفــتــی و مـهــاجــر الــی الله شــدی

عـنایـاتِ خـدا تا آخـر این راه می‌مـاند            اگرچه رفت نصرالله، نصرالله می‌ماند

برون می‌آید او ققنوس‌وار از آتش بیروت            چنان‌که تا ابد این مکتب دلخواه می‌ماند

چه خواهد کرد بعد از این زمین و آسمان بی‌تو            سراسر زخمۀ مرگ است آهنگ زمان بی‌تو

من و بی‌اختیار این اشک جاری در هوای تو            من و این کودک هر لحظه در هر سو دوان بی‌تو

مثل کوهی سخت نامیرا و پابرجاست مرد            مرد شب‌های جهاد و روز وانفساست مرد

آتش آمد بر سر دار و ندارش مرگ ریخت            مثل ققنوس از تباری آتشین برخاست مرد