اشعار

آسمــانِ دل غــربـتــکــده ام بــارانــی ست           ابری ام دیــدۀ ماتــم  زده ام بــارانـی ست

مثل پــروانه دلــم دربه در ســوختـن است           گریۀ شمــع همه زیـر سـر سـوختــن است

پیـشــانى عــدل و عــدالت را شـکـسـتـنـد           آن دسته اى که با عــلـى پیمــان ببـسـتند

معصوم را دیــدى که مظلــومانه کـشـتـند           در سجده گــاهى ناجوانــمــردانه کـشـتند

با کــوله بــار نــان؛ شـبِ آخــر قـیــام کرد           مردی که هرچه داشت به کف وقف عام کرد

یک در میان جــواب ســلامش نمی رسیـد           آن که خــدا بــه هــر قــدم او ســلام کـرد

امشب چه سینه‌سوز است بانگ اذان مولا           خیــزد صدای تکبیــر از عمق جان مولا

از لحظه‌های افطار در شوق وصل دلدار           بر چهره می‌درخشیــد اشـک روان مولا

فــلک امـشـب نـسیـمی ســرد دارد            زمـیـن از غـصه رنـگ زرد دارد

بـیـا ای دل بـنـالـیـم و بــگــریــیــم            هــــوای کــوفــه بــــوی درد دارد

امشب علی می بیند اشک دختـرش را            در کــوفه می گــویـد اذان آخــرش را

مــرغــابیــان خــانه دامن را نگــیـرید            خالی کنید ای عرشیان دور و برش را

منومشغول خودت کن؛ بزار درگیر تو باشم           واسه من هم سفره بنداز؛ که نمک گیر تو باشم

تا زیر چشمات بمانم؛ زیر تـدبیـر تو باشم           برا اینکه کج نرم من؛ میخوام زنجیر تو باشم

جــز آه حرفی در خــور گـفـتن ندارم            جــز آه حــرفـی هست امــا من ندارم

چون طفل بازیگوش، عصیانگر، گرسنه            راهی به خــانه غیر بـرگشتــن ندارم

بگــذار تا بـمـیــرم؛ در این شب الـهــی            ورنه دوباره آرم؛ رو روی روسیــاهی

چون رو کنم به توبه، سازم نوا و ندبه            چنــدان که باز گردم؛ گیــرم ره تبـاهی

عمری تبــاه کـردم عمر گــران بها را            دیــدم ره درست و رفتــم ره خـطـا را

دشمن مرا صدا زد از دوست غافلم کرد            دنبال غیــر رفـتــم گــم کردم آشنــا را

جنّت نشــانی از حــرم توست یا حسن            فــردوس سـائــل کــرم توست یا حسن

تنهـا نه آسمان و زمین عــالــم وجــود            در زیــر ســایــۀ علــم توست یا حسن

نــه دل دارم نـه بــا دل کــار دارم             کــه در دل غــصــۀ دلــــدار دارم

بـه لـب هــایــم هــزاران بــار آه و             به چــشـمـم حــسـرت دیــدار دارم

پخش سبک   

جلوۀ قمر فاطمه خــوش آمد            اولین پسر فاطمه خوش آمد

نــوای یا حسن حسن ذکــر جان همه            خوش آمدی خوش آمدی پسـر فاطمه

پخش سبک     

نیمۀ ماه خدا شده عیان، کوکب هل اتی            آمـده کـریـم آل فـاطـمه، حسنِ مجــتـبی

آمــده جانــان فــاطمه            یوسف کنعان فــاطمه

پخش سبک     

هر چی نفس تو سینمه ، نذر چشای حبیبه           آقای مهربون من، داد رسِ هرچه غریـبه

از دو دستِ کریم او، سخاوت دائم می باره           حاتم طایی به والله ، پیش مـولا کـم میاره

پخش سبک     

آمده فصل طراوت ، مــوسم شـادی دلـهـا           نیمۀ مــاه خــدا و، میـلاد یــوسـف زهـرا

مبارکه ، خنده روی صورت زیبای مولا

پخش سبک                        (به سبك السلام ای خاتم پیغمبران)

تو کریم اهل بیتی، نور چـشم مصطـفایی           تو عزیز جان زهرا، پور حیدر مجتـبایی

تو سبــط احــمـدی، تـو نــور ســرمــدی           در این مــاه خــدا، حســن خــوش آمدی

ای عشــق ببین حــال پریشــانی ما را            ای شــوق نشان آتش حیــرانــی ما را
ای شـور بیــاور میِ تــوفــانــی ما را            تا صبح ببین نــاد عــلـی خوانی ما را

نــذری کـنـید تا که دمــی با خــدا شویم            ازاین قفس که ساخته شیطان رها شویم

بــاری که روی دوش گــرفتیم از گنــاه            روی زمین گــذاشته و با صفــا شــویـم

آماده شد سـفــره، كــرم، خِیــل گــداها            می آیـد امشب واژه واژه رمــز دریــا

مـهــمــان ویــژه آمــده بــر ســفــرۀ ما           مهمــان نباشد میــزبــان عــرش اعــلا