اشعار

هی داد می زنیـم که از تو نـشانه نیست           یک روز میرسی تو و جای بهانه نیست

یا عرض حاجت است، و یا که شکایت است           آقا ببخش اگـر غـزلـم عـاشـقـانـه نیست

بـر سـیـنـۀ خـود پـیـرهــنـت را دارم            بــد جــور هـــوای دیــدنــت را دارم

وا کـن گــرۀ مُـشـتِ مـرا تـا بــیـنــی            با خـویـش عــقــیــقِ یـمـنـت را دارم

ﺷـﺄﻥ تو در انـدیـشۀ ما جـا شدنی نیست            در کوزه که جا دادن دریـا شدنی نیست

هرچند که توصیف تو مولا شدنی نیست            تـو لطـف کـنـی نـاشدنی ناشـدنی نیست

 پخش سبک  

امشب خـدا از خـانـه اش جـلـوه نـموده           از چـهـرۀ وجه الله ش پـرده گــشــوده

رکن حرم شد چون گل شکوفا           در بیت حـق کن حق را تماشا

 پخش سبک  

شادی به لـشـگر درد و غم غالبِ            مــیـــلاد عــلــی بـن ابـی طـالـبِ

آمـد؛ یــاور و یــار نــبــی اکــرم            آمـد؛ صـاحـب عـزیز اسـم اعـظم

 پخش سبک  

امـامِ هـمـه دنـیـا، سـاقـی جـام کــوثــر            خوش آمدی یا مولا،علی علی یا حیدر

نور هُدا، شیر خـدا، خوش آمدی مولا

 پخش سبک                        ( به سبک السلام ای خاتم پیغمبران ... )

السلام ای شمس تابان، یا علی جانم فدایت         در شب میلادت آقا، کن نظر بر این گدایت

منم خاک درت، غلام و نوکرت         به قربان تو و، نبی و همسرت

آمد آن چشمۀ رحمت که جهان خرم از اوست           آفتابی که درخشنده همه عـالـم ازاوست

در گـلـستـان ولا لاله رخی چهره نمود           که صبا غالیه افشان و مبارک دم از اوست

ای کعبه امشب ناز کن بر آسمان ها و زمین            از این که داری در بغل مرآت ربّ العالمین

ای مولد شیر خدا، ای رشک فردوس برین            وقت طواف روی حق، همراه جبـریل امین

امــروز طــرحـی تــازه دارد آسـتـانـت           رنــگــی دگــر دارد طــلای نــاودانـت

بـوی خـدا پـیـچـیـده در هر جای خاكت           عـطـری بـهـشـتی می وزد در آسمـانت

بازهـم آمد شب حـیـران شدن           وقت جنون وقت پریشان شدن

شـکــر نــوشـتــم بــرای دلــم           آئـیـنـه ای گـوشـۀ ایـوان شدن

خـیـره نـگـاه عـالـمـیـان سوی قبله بود            حیران و بی قرار کسی موی قبله بود

تاریخ در مسیـر تـکـامـل قـرار داشت            در کل شهر نغـمـۀ هـو هوی قـبله بود

هستی امشب تا سحر اختر شماری می کند          خواب هم در دیده ها شب زنده داری می کند

بـاد اعـجـاز نـسـیـم نـو بـهـاری مـی کـنـد          خاک را از اشک خود مشک تتاری می کند

شانه می‌زد تا به گیسوی علی، بنت اسد           می‌شنید از هر سرِ مو: قـل هـو الله احد

شانه می‌زد حلقه حلقه، شانه می‌زد مو به مو           مو به مو، توحید حق و حلقه حلقه، سِرّ هو

مـیـان بـزم خـرابـاتـیـان قـراری نیست           به باده نوش كه برهان عقل كاری نیست

تـمـام دلـخـوشی ما مـحـبـت علی است           ز هیچ كس بـجـز آقا امیـد یـاری نیست

نـخـستین نـقـش عـالـم یاعـلـی بود            تــمـام اسـم اعــظـم یـا عــلـی بـود

مـلائـک را پـس از ذکـر خـداونـد            ز هـر ذکـری مـقـدّم یا عـلـی بـود

دل عـاشـق عـتـرت مـحـمـد باشد            هـمـسـایـۀ عـصـمـت محـمد باشد

انـكـار امـامـت عــلـی ای مــردم            انـكــار نــبــوت مـحــمــد بـاشــد

ای بـرتـرین پـدیـدۀ عــدل خـدا عــلـی            در كـشـتـی نجـات بـشـر نـاخـدا عـلـی

حـق را چنانكه بـاید و شـاید شنـاخـتی            ای ما سـوی به حـق تو نـا آشنـا عـلـی

گر چه اندر دل هر ذرّه تـمـنای تو بود           سیـنـۀ کـعـبـۀ دلـدار فـقـط جـای تو بود

بعد احـمد به همه خـلـق وَ ربّ الکـعـبه           نه کسی هست و نه بوده است که همتای تو بود

از جـلـوۀ جـمـال تو بـاران درسـت شد           از خشم تو، جلال تو، طوفان درست شد

تـه مـانــده گِــل تـو شـده ابــتــدای مـن           از خاک تو حـقـیـقـتِ انسان درست شد