اشعار

ای هزاران موسیَت از طور آورده سلام           وی مسیحا برده بر حبل‌المـتـیـنت اعتصام

موسی جعفـر، امام العارفین، نورالهدی          روح قرآن،پشت دین،کهف التُّقی،خیرالانام

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم           ما شیـعـیـان مکتب موسی بن جعـفریم

فیضش به گوشه گوشۀ ایران رسیده است           یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم

مـن کـیـسـتـم ولـی خــداونــد اکــبــرم          آیــیـــنــــۀ تـــمــام نــمــای پـیـمــبــرم

آرام جــان فــاطـمـه و نــجـل حـیــدرم          باب‌الحـوائـج هـمـه مـوسـی‌ بن ‌جعفرم

امام هـفـتم مـا پـاره پـاره شد جـگـرش           نشسته گـرد یتـیمی به چـهـرۀ پـسـرش

بدن کبود، جگر پاره، ساقِ پا مجروح           مگر چه آمده زیر شکنجه ها به سرش

ای بـا خـبـر ز درد نـهـانت خـدای تـو          نَـبـود سـزای گـوشـۀ تـبـعـیـد جـای تو

زنـدان تـوست سیـنـۀ سـیـنای معـرفت          موسـایی و هـزار چو موسی گـدای تو

در دل حبسم و حبس است به دل فریادم          فرصتی نـیـست که از سیـنـه برآید دادم

سـال‌هـا می‌گـذرد رفـتـه‌ام از یـاد هــمـه          کـاش می‌کرد اجـل گوشـۀ زنـدان، یـادم

پخش سبک

در این مصائب شد * دل ملائک خون           امــام کــاظــم شـد* زنــدانـی هــارون

بــه یـاد ایـن آقــا * ارض و سما گرید           هم حیدر و زهرا * هم مصطفی گرید

پخش سبک

دیـده گـریـان موسی بن جعفـر           حق ثنا خوان موسی بن جعفر

ســر در خــانـۀ دل نــوشــتــه           جان به قربان موسی بن جعفر

پخش سبک

بــا دیـدۀ گــریــان و بـا قـلـب مـضـطـر          نـالـه دارم در غــم مــوسی بـن جـعــفـر

با غم و محنت از زندان بغداد          یوسـف فـاطـمه گردیده آزاد

پخش سبک

فرمانروای عالـمـیـن موسی بن جعفر          خورشید شهر کاظین موسی بن جعفر

به درد غـریبی*** تو هستی معـالج          نـوای دل مـن *** یا باب الحـوائـج

پخش سبک

ای حجت داور موسی بن جعفر؛ آه موسی بن جعفر

گل یاس پرپر  موسی بن جعفر؛ آه موسی بن جعفر

پخش سبک

هـمـه عـالـم ، شده درهم          بـه عـزای سـبـط خــاتـم

حـضـرت امــام کــاظــم          هـفـتـمـین صاحب پرچم

پخش سبک

ناله زنان اهل سما ، گریه کنان اهل زمین         جان داده موسای تو در، زندان هارون لعین

یا فاطمه یا فاطمه؛ یا فاطمه یا فاطمه؛ یا فاطمه یا فاطمه

پخش سبک

شده این دل بی قرارم ، ثناخوان موسی بن جعفر            چرا حال زارم نباشد ، پریشان موسی جعفر

همان که به زندان بغـداد، شده کشته از ظلم هــارون

زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد         در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد

روزهای تیره هر یک شب‌تر از دیروز تار          در میان دخمه‌ای سر شد ولی نفرین نکرد

بـیـهـوده قـفـس را مگـشائید پری نیست           جز مُشتِ پری گوشۀ زندان اثری نیست

در دل اثـر از شـادی و امّـیـد مـجـویـید           از شاخـۀ  بشکـسته امـیـد ثـمری نیست

آن که عـالم هـمـه در دست توانایش بود           مــرکــز دایــرۀ غـــم دل دانــایـش بـود

هـفـتـمـین حجت معصوم ز ظلـم هارون           چـند سـالی شده زنـدان سـتم جـایش بود

آن که آهش در دل هفت آسمان تأثیر داشت           روزها در کنج زندان نالۀ شبگیر داشت

باب حاجات خلایق بود و پیش اهل فضل           باب جود و بخشش او یک جهان تفسیر داشت

کسی که بـوسه زند عـرش، آستانش را           قـضـا به گوشۀ زنـدان نهـد مکـانش را

کسی که روح الامین است طایر حرمش           هـجـوم حادثــه بر هـم زد آشـیـانـش را

هر كجا مرغ اسیرى است، ز خود شاد كنید          تا نـمـرده است، ز كـنـج قـفس آزاد كنید

مُـرد اگر كنج قفس، طایر بشكسته پـرى          یـاد از غـربـت زنــدانـى بــغــداد كـنـیـد